سه شنبه به دیدار ندا موحدی پور رفتم در خانه کتابدار، محله منیریه؛ ساختمانی آجری و خوش قیافه با رنگ گرم که صاف ایستاده نبش یک کوچه؛ مثل زنی بلندقد، سی ساله و جذاب که زیر لب ترانه ای زمزمه می کند.
در نگاه اول اینطور به چشمم رسید.

ندا و خانم پیشداد درباره پیشینه و سرگذشت بنا برایم گفتند و مسیری که از سال ۱۳۸۳ طی کرده است.
ندا و همکارانش سرِصبر و بامهر، تمام فعالیتها و بخشهای مختلف خانه کتابدار را برایم توضیح دادند. هرطبقه بیشتر ذوق می کردم و دلم می خواست بیشتر بمانم.

خانه کتابدار صمیمی و روشن و دلخواه است و برنامه های گوناگون و غنی دارد برای کودک و نوجوان و هم والدین و بزرگسالان؛ یک مرکز تمام عیار با دستاوردهای ارزشمند.
یک عالم اسباب بازی جورواجور و عروسکهای انگشتی و ابزارهای متنوع در خانه کتابدار هست که در ذهنم به طرح فعالیتهای متنوع می رسند.

وقتی بیرون زدم، باران گرفته بود.این را نشانه ای مبارک گرفتم و بار دیگر بنا را نگاه کردم. این بار به چشمم شبیه فانوس دریایی رسید میانه دریا، راهنمای مسافران و شب زدگان.
#نهادها
نشانی کانال👇
@aztaaclub