نگاهی به #تنديس_های_فردوسی در ايران و جهان
نصب انواع مجسمه هايي که از بزرگان هر منطقه تهيه و در ميادين يا چشم اندازهاي مهم شهري نصب مي شود، از آن رو که موجب شکل گيري نوعي هويت ملي و فرهنگي شده و حتي مي تواند نوعي الگوپذيري مثبت را در جامعه رواج دهند، امروزه در همه نقاط دنيا اهميت زيادي دارد.
#روایتی_از_دومين_مجسمه_فردوسي_در_ايران
دومين مجسمه فردوسي که در ايران نصب شد، قدمتي بيش از مجسمه اول داشت که به علت وقوع جنگ جهاني نصب آن با تأخير در سال ۱۳۲۳ هجري شمسي انجام شد.
جرقه ساخت اين مجسمه در سال ۱۳۰۵ (چند سال قبل از جشن هزارمين سالگرد ولادت حکيم ابوالقاسم فردوسي در سال ۱۳۱۳) به ذهن ۳ نفر از پارسي زبانان مقيم هندوستان خطور کرد و با هم فکري «انوشيروان خالضاب»، «جمشيد اوندولا» و «بهرام گورانکلساريا» که به اين جشن دعوت شده بودند و حمايت مارکار.جي.پشوتن» درخواست تهيه و نصب مجسمه اي از اين شاعر حماسه سرا در تهران پي گيري شد.
«ارباب کيخسرو شاهرخ» در پي گيري خواسته اين افراد، سفارش ساخت اين مجسمه را با موافقت مقامات ارشد و مشورت با انجمن آثار ملي ايران به يک مجسمه ساز مشهور هندي به نام «راس بهادر مانزا» ارائه مي کند.
ساخت اين مجسمه به وزن دو و نيم کيلوگرم و ارتفاع بيش از ۲ متر در سال ۱۳۱۹ به پايان مي رسد. اما وقوع جنگ جهاني و صادر نشدن پروانه ترخيص آن از هند به ايران، نصب مجسمه را به تأخير مي اندازد.
سرانجام با ارائه نقشه ترسيمي و ارسال نامه اي از سوي «رستم گيو» (رئيس انجمن زرتشتيان تهران) خطاب به نخست وزير وقت (احمد قوام) مجسمه حکيم فردوسي از جنس برنز از بمبئي هند آماده حمل به ايران مي شود. شهردار وقت تهران، تقاطع خيابان هاي فردوسي و شاهرضا را براي نصب آن در نظر مي گيرد و با ارائه نقشه ترسيمي «بيکاجي تاروپورلا» (معاون انجمن ايران ليک - انجمن شهر) و شهرداري تهران و آندره گدار (مدير کل باستان شناسي) ساخت پايه تنديس آغاز مي شود.
در ۱۰ بهمن ۱۳۲۲ کلنگ بناي پايه مجسمه زده مي شود و سرانجام با کمک انجمن روابط فرهنگي ايران و هند و کوشش هاي کلنل کسترول و علي اصغر حکمت با دستور دولت وقت دومين تنديس حکيم فردوسي روز ۱۰ بهمن ۱۳۲۳ در محلي که از آن زمان به بعد نام #ميدان_فردوسي تهران را مي گيرد، نصب مي شود.
#انتقال_دومين_مجسمه_به_دانشکده_ادبيات_تهران
این مجسمه از روز 10مهر ماه 1324 در میدان فردوسی نصب شد و تا اندکی پیش از روز 17 خرداد 1338که مجسمهی جدید فردوسی، کار استاد صدیقی به جای آن در میدان فردوسی نصب شد، در آن جا بود و از آن به بعد به دانشکدهی ادبیات تهران منتقل شد و در محوطهی آن دانشکده نصب شد که تا هنوز آن جاست. در دیوان بهار ذیل عنوانِ «مجسمهی فردوسی» میخوانیم: روز دهم مهرماه 1324 خورشیدی، از مجسمهی فردوسی که از طرف پارسیانِ هند اهدا شده بود، در میدان فردوسی شهر تهران پردهبرداری شد.
این مجسمه بعد از نصب مجسمهی فردوسی، ساخت استاد صدیقی، به دانشکدهی ادبیات تهران منتقل شد واین تندیس امروز در برابرِ دانشکدهی ادبیات و علوم انسانیِ دانشگاه تهران جای دارد و هدیهای کهن بوده است از سوی پارسیانِ هندی.
@kheradsarayefedowsi
نصب انواع مجسمه هايي که از بزرگان هر منطقه تهيه و در ميادين يا چشم اندازهاي مهم شهري نصب مي شود، از آن رو که موجب شکل گيري نوعي هويت ملي و فرهنگي شده و حتي مي تواند نوعي الگوپذيري مثبت را در جامعه رواج دهند، امروزه در همه نقاط دنيا اهميت زيادي دارد.
#روایتی_از_دومين_مجسمه_فردوسي_در_ايران
دومين مجسمه فردوسي که در ايران نصب شد، قدمتي بيش از مجسمه اول داشت که به علت وقوع جنگ جهاني نصب آن با تأخير در سال ۱۳۲۳ هجري شمسي انجام شد.
جرقه ساخت اين مجسمه در سال ۱۳۰۵ (چند سال قبل از جشن هزارمين سالگرد ولادت حکيم ابوالقاسم فردوسي در سال ۱۳۱۳) به ذهن ۳ نفر از پارسي زبانان مقيم هندوستان خطور کرد و با هم فکري «انوشيروان خالضاب»، «جمشيد اوندولا» و «بهرام گورانکلساريا» که به اين جشن دعوت شده بودند و حمايت مارکار.جي.پشوتن» درخواست تهيه و نصب مجسمه اي از اين شاعر حماسه سرا در تهران پي گيري شد.
«ارباب کيخسرو شاهرخ» در پي گيري خواسته اين افراد، سفارش ساخت اين مجسمه را با موافقت مقامات ارشد و مشورت با انجمن آثار ملي ايران به يک مجسمه ساز مشهور هندي به نام «راس بهادر مانزا» ارائه مي کند.
ساخت اين مجسمه به وزن دو و نيم کيلوگرم و ارتفاع بيش از ۲ متر در سال ۱۳۱۹ به پايان مي رسد. اما وقوع جنگ جهاني و صادر نشدن پروانه ترخيص آن از هند به ايران، نصب مجسمه را به تأخير مي اندازد.
سرانجام با ارائه نقشه ترسيمي و ارسال نامه اي از سوي «رستم گيو» (رئيس انجمن زرتشتيان تهران) خطاب به نخست وزير وقت (احمد قوام) مجسمه حکيم فردوسي از جنس برنز از بمبئي هند آماده حمل به ايران مي شود. شهردار وقت تهران، تقاطع خيابان هاي فردوسي و شاهرضا را براي نصب آن در نظر مي گيرد و با ارائه نقشه ترسيمي «بيکاجي تاروپورلا» (معاون انجمن ايران ليک - انجمن شهر) و شهرداري تهران و آندره گدار (مدير کل باستان شناسي) ساخت پايه تنديس آغاز مي شود.
در ۱۰ بهمن ۱۳۲۲ کلنگ بناي پايه مجسمه زده مي شود و سرانجام با کمک انجمن روابط فرهنگي ايران و هند و کوشش هاي کلنل کسترول و علي اصغر حکمت با دستور دولت وقت دومين تنديس حکيم فردوسي روز ۱۰ بهمن ۱۳۲۳ در محلي که از آن زمان به بعد نام #ميدان_فردوسي تهران را مي گيرد، نصب مي شود.
#انتقال_دومين_مجسمه_به_دانشکده_ادبيات_تهران
این مجسمه از روز 10مهر ماه 1324 در میدان فردوسی نصب شد و تا اندکی پیش از روز 17 خرداد 1338که مجسمهی جدید فردوسی، کار استاد صدیقی به جای آن در میدان فردوسی نصب شد، در آن جا بود و از آن به بعد به دانشکدهی ادبیات تهران منتقل شد و در محوطهی آن دانشکده نصب شد که تا هنوز آن جاست. در دیوان بهار ذیل عنوانِ «مجسمهی فردوسی» میخوانیم: روز دهم مهرماه 1324 خورشیدی، از مجسمهی فردوسی که از طرف پارسیانِ هند اهدا شده بود، در میدان فردوسی شهر تهران پردهبرداری شد.
این مجسمه بعد از نصب مجسمهی فردوسی، ساخت استاد صدیقی، به دانشکدهی ادبیات تهران منتقل شد واین تندیس امروز در برابرِ دانشکدهی ادبیات و علوم انسانیِ دانشگاه تهران جای دارد و هدیهای کهن بوده است از سوی پارسیانِ هندی.
@kheradsarayefedowsi