🔥 تظاهرات میلیونی و یا شورش در ایران؟!
💥این روزها سوال مطرح در بین مردم و حتی فضای مجازی این است که آیا تظاهرات میلیونی و یا شورش در ایران شکل میگیرد یا نه؟
💥رژیم با تمام قوا تلاش می‌کند که نشان بدهد همچنان توان سرکوب دارد و از همه‌امکانات خود و منجمله، دستگیری، شکنجه، زندان و اعدام استفاده می‌کند تا این را در درون و بیرون خود القا کند که سرنگونی‌اش به این زودی در دسترس نیست.
💥در چنین شرایطی ما نیز از این تهدید برخورداریم که ناخودآگاه در این دام افتاده و قیام و موقعیت انقلابی جامعه و وضعیت در هم شکسته رژیم را نبینیم؛ مثلا می‌گوییم: «دیگر از قیام‌های بزرگ مردمی مانند دی‌ماه ۹۶ یا حتی نمونه‌های مانند کازرون و اهواز و اصفهان…. یا حرکات سراسری مانند اعتصاب کامیونداران و… خبری نیست» یا می‌گوییم در صحنه لیدر و رهبر می‌خواهیم اگر کسی جلو بیفتد؛ همه پشت او را می‌گیرند!
بعضا به قیاس با مردم شورشی عراق در بصره می‌افتیم و می‌گوییم ببین مردم عراق با رژیم چه کردند! ماشاءالله! ده‌‌ها شهید و مجروح دادند و سفارت رژیم را در بصره به آتش کشیدند ولی چرا مردم ما این کارها را نمی کنند؟ یا می‌گوییم که چرا مردم با هم متحد نمی شوند و به خیابانها نمی ریزند و کار این رژیم را یکسره نمی کنند؟ و بعضا نیز می‌گوییم که غیرت ایرانی کجا رفته است؟
در اینجا باید به چند نکته توجه کنیم:
۱. رژیم ۴۰سال است که تلاش کرد غیرت مردم ایران را دفن کند ولی تاریخ نشان داده است که غیرت ایرانی نمرده و هرگز هم نخواهد مرد. نه شاه و نه شیخ نتوانستند و نمی توانند این غیرت را از ایران و ایرانی بگیرند. چون این غیرت پشتوانه عظیم مبارزاتی در تاریخ ما دارد؛ چون یک مقاومتی هست یک مجاهدینی هستند که هرگز و در هیچ شرایطی نگذاشته‌اند که این غیرت لکه دار شود.
۲. صد البته که قیام و نبرد با این رژیم ساده نیست؛ به قول برخی از دوستان، ما که با یک دیکتاتوری کلاسیک روبرو نیستیم بلکه در حال ریشه کنی درخت پوسیده ارتجاع تاریخی تحت نام دین و اسلام هستیم که قدمت هزاران ساله دارد.
این مقاومت و این نسل در حال ریشه کنی یک ارتجاع تاریخی است که در قیاس بسا؛ بسا بزرگتر از ریشه کنی ارتجاع مسیحیت در قرون وسطی می‌باشد؛ بنابراین باید قدر و قیمت راهی که تا اینجا آ‌مده و در قدم آخرش هستیم را خوب بدانیم. به جای ناله و شکایت؛ شکرگذار این شانس تاریخی باشیم که در چنین سرفصل تاریخی قرار گرفته و در صفوف مقاومت با چنین رژیمی دست و پنجه نرم می‌کنیم.
۳. صد البته ما در زمینی می‌جنگیم که دشمن ما از تمامی‌امکانات یک رژیم درحاکمیت برخوردار است. بازی خود را دارد و تلاش خود را برای بقا به هر قیمت؛ بنابراین این انتظار که قیام یک حرکت ساده خطی داشته باشد؛ واقعی نیست. افت و خیز دارد؛ بالا و پایینی دارد ولی مهم این است که ببینیم منحنی سرنگونی این رژیم با چه سرعت و شتابی در حال حرکت رو به جلوست.
۴. مهم این است که بدانیم که دوران قیام‌های میلیونی تمام شده است؛ یعنی رژیم هرگز چنین اجازه‌ای به ما و مردم ما نمی دهد؛ یعنی این قیام و این مقاومت سازمانیافته است و اعتبار و تضمین خود را از پیوند با مجاهدین و این مقاومت و ارتش آزادیبخش میگیرد که بیش از ۴۰سال‌امتحان خود را از رزم و سازش ناپذیری و جدیت مطلق در سرنگونی با این رژیم پس داده است.
۵. این قیامی است که رزمندگانش از همه اقشار خلق از کارگران و زحمتکشان بی حقوق، کشاورزان تهیدست و بی آب، کامیونداران جوانمرد و خستگی ناپذیر، بازاریان و اصناف غارت شده تا زنان پیشتاز و جوانان دلیر شورشی تشکیل شده است؛ بنابراین شکست ناپذیر است.
۶. این قیامی است تا سرنگونی و پیروزی محتوم چرا که بی هیچ‌تردیدی «تداوم» دارد، «گسترش یابنده» است و هرچه جلو‌تر رفته عمیق شده و عمق پیدا کرده است؛ کافیست که به سیر حرکت قیام از دی ۹۶ تا به‌امروز نگاه کنیم این قیام که خاموش نشده و مانند آتشفشان هر روز از جایی سر بلند کرده است. کافیست که ما از دریچه چشم سران رژیم / در گفتار نمایندگان همین رژیم و از دید رسانه‌های آن…. به این واقعیت نیز نگاه کنیم؛ چه کسی‌تردید دارد که سران رژیم شبانه روز به خود می‌لرزند و در وحشت به سر می‌برند؟ مگر خودشان افشا نمی کنند که همه در حال بستن بار و بنه برای فرار هستند؟
۷. بنابراین باز بر می‌گردیم به این اصل که این رژیم اگر چه در یک قدمی سرنگونی است ولی هرگز به صورت خودبخودی یا با قیام خودجوش مردمی سرنگون نمی شود؛ سرنگونی این رژیم به دست پرتوان رزمندگان ارتش آزادی و کانون‌های شورشی و قیام آفرینان دلیر در شهرهای شورشی‌امکان پذیر است. به عبارتی به میزانی که «خطر» می‌کنیم؛ به میزانی که «قیمت» و «مایه» می‌گذاریم و در راه آزادی این میهن فدا و جانفشانی می‌کنیم؛ به همان میزان می‌توانیم به سرنگونی این رژیم شتاب و سرعت بیشتری ببخشیم.
پیروز باشید!
