کسایی که «برام آهنگ می‌فرستن، چند وقت یه بار یادم می‌افتن زنگ میزنن حالمو می‌پرسن، تولدمو یادشون می‌مونه، علاقه مندیامو می‌دونن، برام کتاب می‌خونن، هودیا و تیشرتاشونو باهام شریک می‌شن، اگه ازم ناراحتن میان بهم می‌گن، همونقدر که براشون ارزش قائلم برام ارزش قائلن، بهم احساس ناکافی بودن نمی‌دن، منو به چیزی نمی‌فروشن و برای حفظ رابطه‌مون اندازه‌ی من تلاش می‌کنن»؛ قلبمو لمس می‌کنن.