* * *
Шамоллар манзилга етмаган далда,
Ёмғир -- кузга чора, эрмак баҳорга.
Шом. Қишлоқ. Ўчоқлар ёнган маҳалда
Кўп нарса етишмай турар шаҳарга.

Кунлари соҳилсиз, тунлари солкаш,
Қишлоқ кўчалари, бир чангиб юбор!
Дарвеш тополмаган кўйларга эргаш,
Кўнглимни қобартган соғинчлар, -- ғубор!

Қайтиб тўкилади кулгулар учиб,
Нима оғритади Парижу Римни?!
Дунё кетаяпти одамни кечиб,
Томошабин этиб икки кўзимни.

Қўйиб юбормайди ернинг тортиши,
Ҳамма айланади, мана, Муҳрдор!
Озгина жумбоқдай қуёш ботиши --
Уфқ йўқ, бу ерда фақат осмон бор.

Фасллар оғриғи суяк сурибди,
Бу эшик олдида не армон кимда?
Ва менсиз кўп нарса йиғлаб турибди
Шом. Қишлоқ. Ўт ёнган томонларимда.

© Наргиза ОДИНAЕВA

Manzilimiz: 👉@Nargiza_Odinayeva_ijodi