میدونید با هر سانتی که موهام بلندتر میشه خودمم دارم رشد میکنم،
چون موهام دقیقا مثل زندگیمن، از همون روز اولی که من تصمیم گرفتم کچل کنم و زندگیمو عوض کنم مونده بودم با یک عالمه پشیمونی و یک کلهی کچل، همونطوری که یاد میگرفتم با موهام چطوری کنار بیام یاد گرفتم با زندگیام کنار بیام، یاد گرفتم رشد کنم هرجوری که هستم، یاد گرفتم حتی اگه جامعه فکر میکنه من با کلهی کچلم یا تصمیمای اشتباهم به اندازه کافی خوب نیستم، من پیش خودم بدونم و خودمو دوست داشته باشم و پروسهی مو بلند کردنم دقیقا مثل گذر زندگیم بود، یک روزایی موهام مثل وقتایی که هیچکار نمیتونستم با موهام بکنم با زندگیمم هیچکار نمیتونستم بکنم چون عجیب و سخت بود، ولی برعکس یک روزایی همونقد که موهام خوب وایمیستاد و ناز بود، زندگیمم درست پیش میرفت وفهمیدم روزای بد همیشه میان ولی اخرش نیست، چون درهرصورت میتونی زندگیتو همونطوری که میخوای بسازی، همونطوری که همیشه میتونی موهاتو هرچقد میخوای بلند کنی، یا حتی اگه کچل کچلم باشی، میتونی یک کلاه گیس بخری
و تا وقتی که زندهای، هیچوقت اخرش نیست