#خاطره
فاضل البلدی روز اول ذیقعده و همزمان با ولادت حضرت معصومه علیها السلام به قم آمده بود و اصرار داشت که عصر، بعد از اتمام جلسات در قم، به حرم برود. ترافیک سنگینی در بلوار زائر (همان رودخانۀ سابق قم!) برپا بود و پارکینگ زائر را هم بسته بودند. راننده پیشنهاد داد که منصرف شوند، ولی پیرمرد با بیش از 65 سال سن، و با وجود خستگی از جلساتی که از صبح در آنها صحبت کرده بود، باز هم اصرار داشت که برای زیارت به حرم برود. در پارکینگ کنار رودخانه که بعد از پارکینگ زائر قرار داشت، پارک کردند و کل این مسیر طولانی را پیاده رفتند و برگشتند.
شب شده بود که به تهران رسیدیم. البلدی که سابقا به منزل امام در جماران رفته بود و بسیار از آن تعریف میکرد، اصرار داشت که به حرم امام هم برود و برای امام فاتحه ای بخواند. راننده که حسابی خسته شده بود، قبول نکرد زیرا فردا صبح هم باز جلسه داشت و باید اول وقت به دنبال او می آمد. پیرمرد اصرار داشت که حتما به زیارت امام برود و از نزدیک برایش فاتحه بخواند ولی راننده قبول نمیکرد! در آخر راضی شد که از دور برای امام فاتحه بخواند و بعداً به زیارت او بیاید.
فاضل البلدی صوفی نبود و یک اخوانی نوسلفی بود، آن هم از نیروهای تاثیرگذار فکری آنها. ولی...