این یک حرکت جمعیه و جمع رو افراد تشکیل میدن. این «من یه نفر حالا مشکی بپوشم یا نپوشم، من یه نفر حالا شال سرم باشه یا نباشه، من یه نفر حالا شعار بدم یا ندم، من یه نفر حالا اعتصاب کنم یا نکنم، من یه نفر حالا آب معدنی چاهار تومنی رو رند کنم دوازده تومن بدم دست مردم یا ندم چه فرقی می‌کنه» می‌دونی از کجا میاد؟ از اون‌ جایی که این حکومت فردیت تو رو ازت گرفته، تو مهم نیستی. تو تاثیرگذار نیستی. تو هیچی نیستی تا وقتی صدات کنیم بیای برای تجدید بیئت و راه‌ پیمایی و حماسه‌آفرینی پای صندوق انتخاباتِ از اتودهای دانشجوهای ترم یک تئاتر نمایشی‌تر، اون‌وقت میشی ملت غیور ایران. ولی خودت چی؟ فکر می‌کنی هیچی نیستی؟ فکر می‌کنی بود و نبودت توی جامعه، کارهایی که می‌کنی، تصمیم‌هایی که می‌گیری، هیچی نیست؟ تو حرف‌شون رو باور که نکردی، کردی؟