👆👆 امروز که این کتاب و عنوانش را مشاهده کردم به خودم گفتم:
چقدر ما شیعیان باید خدا را شاکر باشیم که خود را محبّ و هوادارِ امیر مؤمنان و اولاد او علیهم السلام که طُهر طاهر مطهر هستند، می‌دانیم و از دشمنان ناپاکِ او بیزاریم.
نویسنده چه عنوانی هم انتخاب کرده ! "بذل الإخلاص في سيرة عمرو بن العاص" !!
"اخلاصِ" نداشته‌تان را برای چه کسی "بذل" می‌کنید؟ برای کسی که قبل از اسلامِ ظاهری از هیچ کاری برای ضربه زدن به اسلام فروگذار نکرد و بعد از او هم در دشمنی با امیر مؤمنان صلوات الله علیه سرآمد بود؟ دشمنی با کسی که به نصِّ نبوی ثابت بین شیعه و سنّی، مبغضِ او منافق است: ( رك برای نمونه: صحیح مسلم، دار إحياء التراث العربي، ١/٨٦)
از این دست کتاب‌ها در دفاع از عمرو عاص و رفیقش معاویه و دیگرانی که دستشان به خون هزاران مسلمان آغشته است، روز به روز بیشتر می‌شود و مهم‌ترین دلیل دفاع این است که اینها پیامبر را دیده‌اند !
اما هیچ‌گاه در این نوشته‌ها به اشکالات شیعیان در این موضوع اشاره نمی‌گردد!
شیعیان _و البته برخی غیر شیعیان _ صدها سال است که فریاد می‌زنند که به خدای احد و واحد، آیاتی که در قرآن در مدح یاران پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم است در مدح مؤمنان، فرمان‌برداران، مجاهدان فی سبیل الله است نه فراریان و منافقان و "في قلوبهم مرض" و نه کسانی که تنها پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم را _و لو یک بار و یک لحظه_دیده‌اند !
کتاب مذکور و عنوان مُضحکش را که دیدم یاد عبارت عالم جلیل القدر سده‌ی ششم جناب نصیر الدین عبد الجلیل رازی قزوینی افتادم که در کتاب "نقض" چنین گفته است:
اما خواجه (مراد او همان صاحب کتاب "بعض فضائل الروافض" است که کتاب "نقض" در رد او نوشته شده) وقتی به خصومتِ حسین، تابع پسر سعد وقّاص باشد و روزی به عداوتِ علی، مدّاح عمرو عاص باشد. اندی (یعنی: ای عجب) که به هر وقت حلال زادگی خود ظاهر می‌کند!! اما مبارک بادا وی را هِند و پسرش، و ما را فاطمه و پدرش و پسران و شوهرش.《يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِم.》
📜 بعض مثالب النواصب في نقض بعض فضائح الروافض معروف به "نقض"، نصير الدين عبد الجليل رازی قزوینی، ص ۸۴_۸۵
@mir_hamedhoseyn_110
چقدر ما شیعیان باید خدا را شاکر باشیم که خود را محبّ و هوادارِ امیر مؤمنان و اولاد او علیهم السلام که طُهر طاهر مطهر هستند، می‌دانیم و از دشمنان ناپاکِ او بیزاریم.
نویسنده چه عنوانی هم انتخاب کرده ! "بذل الإخلاص في سيرة عمرو بن العاص" !!
"اخلاصِ" نداشته‌تان را برای چه کسی "بذل" می‌کنید؟ برای کسی که قبل از اسلامِ ظاهری از هیچ کاری برای ضربه زدن به اسلام فروگذار نکرد و بعد از او هم در دشمنی با امیر مؤمنان صلوات الله علیه سرآمد بود؟ دشمنی با کسی که به نصِّ نبوی ثابت بین شیعه و سنّی، مبغضِ او منافق است: ( رك برای نمونه: صحیح مسلم، دار إحياء التراث العربي، ١/٨٦)
از این دست کتاب‌ها در دفاع از عمرو عاص و رفیقش معاویه و دیگرانی که دستشان به خون هزاران مسلمان آغشته است، روز به روز بیشتر می‌شود و مهم‌ترین دلیل دفاع این است که اینها پیامبر را دیده‌اند !
اما هیچ‌گاه در این نوشته‌ها به اشکالات شیعیان در این موضوع اشاره نمی‌گردد!
شیعیان _و البته برخی غیر شیعیان _ صدها سال است که فریاد می‌زنند که به خدای احد و واحد، آیاتی که در قرآن در مدح یاران پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم است در مدح مؤمنان، فرمان‌برداران، مجاهدان فی سبیل الله است نه فراریان و منافقان و "في قلوبهم مرض" و نه کسانی که تنها پیامبر صلّی الله علیه وآله وسلّم را _و لو یک بار و یک لحظه_دیده‌اند !
کتاب مذکور و عنوان مُضحکش را که دیدم یاد عبارت عالم جلیل القدر سده‌ی ششم جناب نصیر الدین عبد الجلیل رازی قزوینی افتادم که در کتاب "نقض" چنین گفته است:
اما خواجه (مراد او همان صاحب کتاب "بعض فضائل الروافض" است که کتاب "نقض" در رد او نوشته شده) وقتی به خصومتِ حسین، تابع پسر سعد وقّاص باشد و روزی به عداوتِ علی، مدّاح عمرو عاص باشد. اندی (یعنی: ای عجب) که به هر وقت حلال زادگی خود ظاهر می‌کند!! اما مبارک بادا وی را هِند و پسرش، و ما را فاطمه و پدرش و پسران و شوهرش.《يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِم.》
📜 بعض مثالب النواصب في نقض بعض فضائح الروافض معروف به "نقض"، نصير الدين عبد الجليل رازی قزوینی، ص ۸۴_۸۵
@mir_hamedhoseyn_110