#میکل_آنژ نابغهای را رومن رولان توصیف میکند که نقاشیها و مجسمههایش زینتبخش کلیساهای بزرگ ایتالیاست و پاپ شخصا چنین سفارشهایی را به وی میداد... با این حال، او در آتش رنجی بیپایان میسوخت. ... او نیرو داشت. برای پیکار کردن و پیروز شدن ساخته شده بود؛ پیروز هم شد، ولی کدام پیروزی؟ ارادهاش پیروزی نمیطلبید. پیروزی مقصودی نبود که او برای نیل به آن تکاپو کند. تناقضی در وجودش نهفته بود: تناقضی تاثربرانگیز میان نبوغی قهرمان و ارادهای که #قهرمان نبود؛ میان عواطف و احساساتی که میخواستند و ارادهای که نمیخواست! ... میکل آنژ به دلیل بسیاری از همین ناتوانیهایش کارهای ناتمام بزرگ و زیادی دارد. اغلب از کاری به کار دیگر میرفت و با دیگران درگیر بود. .... مهربان نبود.... سرکشی و خشونت داشت... و #نبوغ همچون فاتحی بر وجود او تاخته بود و او را در چنگال خود اسیر کرده بود.... او دائما در التهاب و جوش و خروش به سر میبرد... تنها بود، با خودش هم تنها بود. حتا با خودش هم نمیتوانست زندگی کند. تسلطی بر ارادهاش نداشت. دائم با خود در کشمکش بود. قوای حیاتیاش را به تحلیل میبرد. زیرا نبوغاش همنشین و دمساز روحی بود که با آن سنخیت نداشت.
#رولان مینویسد از ما انتظار نداشته باشید که مانند بسیاری از نویسندگان، این تضاد درونی میکل آنژ را نشانه دیگری از بزرگی به حساب آوریم! ما هرگز نخواهیم گفت که گیتی به چشم بزرگان کوچک مینماید و روح بلندپروازشان در جهان ما نمیگنجد. زیرا اضطراب روحی نشانه بزرگی نیست. هرگونه ناهماهنگی میان انسان و محیط، میان زندگی و قوانین آن، حتا در نزد #مردان_بزرگ نه تنها نشانه بزرگیشان نیست، بلکه خود دلیل بر ناتوانی آنهاست. چرا بکوشیم این #ناتوانی را بپوشانیم؟ مگر آن که ناتوانتر است سزاوار عشق نیست؟ به عکس، او بیشتر شایسته دوست داشتن است، زیرا بدان نیاز بیشتری دارد. من هرگز چنان قهرمانانی که دست بشر به دامانشان نرسد پدید نمیآورم. من از آن ایدئالیسم ترسویی که انظار را از دیدن فلاکتهای زندگی و ناتوانیهای روح آدمی منحرف کند بیزارم. باید این حقیقت را به ملتی که حساسیت فراوان در برابر القائات گمراهکننده سخنان پر زرق و برق دارد، گفت که: #قهرمان دروغین ساختن نشانه بزدلی است. من تنها در جهان یک #قهرمانی میشناسم و آن، جهان را آنچنان که هست دیدن، و به دوستیاش دل بستن است.
#زندگی_وآثارمیکل_آنژ #زندگی_میکل_آنژ #سرگذشتنامه #اسماعیل_سعادت #شرکت_انتشارات_علمی_و_فرهنگی #رومن_رولان
https://www.instagram.com/p/CPxxBC3BGLh/?utm_medium=share_sheet
#رولان مینویسد از ما انتظار نداشته باشید که مانند بسیاری از نویسندگان، این تضاد درونی میکل آنژ را نشانه دیگری از بزرگی به حساب آوریم! ما هرگز نخواهیم گفت که گیتی به چشم بزرگان کوچک مینماید و روح بلندپروازشان در جهان ما نمیگنجد. زیرا اضطراب روحی نشانه بزرگی نیست. هرگونه ناهماهنگی میان انسان و محیط، میان زندگی و قوانین آن، حتا در نزد #مردان_بزرگ نه تنها نشانه بزرگیشان نیست، بلکه خود دلیل بر ناتوانی آنهاست. چرا بکوشیم این #ناتوانی را بپوشانیم؟ مگر آن که ناتوانتر است سزاوار عشق نیست؟ به عکس، او بیشتر شایسته دوست داشتن است، زیرا بدان نیاز بیشتری دارد. من هرگز چنان قهرمانانی که دست بشر به دامانشان نرسد پدید نمیآورم. من از آن ایدئالیسم ترسویی که انظار را از دیدن فلاکتهای زندگی و ناتوانیهای روح آدمی منحرف کند بیزارم. باید این حقیقت را به ملتی که حساسیت فراوان در برابر القائات گمراهکننده سخنان پر زرق و برق دارد، گفت که: #قهرمان دروغین ساختن نشانه بزدلی است. من تنها در جهان یک #قهرمانی میشناسم و آن، جهان را آنچنان که هست دیدن، و به دوستیاش دل بستن است.
#زندگی_وآثارمیکل_آنژ #زندگی_میکل_آنژ #سرگذشتنامه #اسماعیل_سعادت #شرکت_انتشارات_علمی_و_فرهنگی #رومن_رولان
https://www.instagram.com/p/CPxxBC3BGLh/?utm_medium=share_sheet