Сергей Довлатовтың "Ремесло" деген кітабы бар. Сонда Элен есімді әйел күнде Довлатов істейтін редакцияға келіп, әр түрлі тақырыпта онымен тілдеседі. Кез келген еркекке бөтен бір әйел келіп, өзі әңгіме айтуды ұсынса, "мына қыз мені ұнатып қалыпты" деген арам ой келетіні анық. Ондай ой Довлатов сияқты ақжүрек адамды да айналып өтпепті.

Содан кейін Довлатов әлгі Эленді кафеге шақырады, ол көнбейді. Тағы күні паркке барайық десе, «бармаймын» деп жауап береді. Кездесуге шақырудан шаршаған жазушыға Элен "Мен тұрмыстағы әйелмін, неге мені кездесуге шақыра бересіз? Ұятсыз екенсіз" деп айтып-айтып тастайды. "Онда менен не қалайсың? Күнде келіп, адам ойына келмейтін тақырыптарда менімен әңгіме айтасың, бір жерге барып отырайық десем күйеуім бар дейсің. Өзіңе не керек?" деп ұрысқа ұрыспен жауап береді Довлатов та. Элен "Мен аудармашымын. Ал сіздің тіл байлығыңыз - ғажап. Сізбен сөйлесу арқылы сөздік қорымды дамытамын. Бүгін сізбен машиналар туралы әңгіме айттық. Өйткені, кеше машиналарға қатысты аудармаға тапсырыс алып едім. Ертең кино туралы сөйлескім келеді, себебі алдағы уақытта осы салада материал аударамын" деп жауап береді.

Осыдан кейін аудармашы әлде тіл үйреніп жүрген танысыңыз қасыңыздан айналсоқтап, шықпай қойса, қарым-қатынасыңыздың басын ашып алуға кеңес беремін. Довлатов бүкіл кейіпкерін өмірден алғанын ескерсек, неше түрлі адам бар екеніне көзіміз жетеді..