بیشتر از اینکه نگران خودم باشم که درست نخوندم نگران خواهرمم که بلد نیس درساشو میخونه از اونطرف یادش میره...چون در طول سال بیشتر من بجاش امتحان دادم و خودش سرگرم گوشی ،و این حقیقتا بده، شاید یکسال نره مدرسه و از طرفی حس میکنم کار درستی میکنه چون که باید بشینه از پایه بخونه تا مفهومی یاد بگیره از طرفی نگران خانوادمم که آرزو دارن بچه هاشون زودتر به یجایی برسن تا بهشون افتخار کنن و من خیلی شرمندشونم🥺 از ته قلبم ناراحتم که واسه چند بار دلشون رو شکستم و قبول نشدم ولی امسال حتما باید بشه و برسم
[بیستون هیچ دماوندم اگر سد بشود
هدفم قسمتِ من بوده و باید بشود ]