💠 مقایسه‌ی روان‌پویشی کوتاه مدت با روان‌کاوی سنتی
➕ درمانگر پویشی کوتاه مدت از نظر کار، فعال‌تر از روان‌کاوان سنتی و از نظر رابطه، رهنمودی‌تر از آن‌هاست.
➕ در روان‌کاوی کلاسیک، درمانگر اجازه می‌دهد که انتقال به کُندی با گذشت زمان، همراه با تعبیرهای تدریجی نمایان شود.
➕ در درمان پویشی کوتاه‌مدت، درمانگر بیمار را از همان ابتدا به‌طور فعال درگیر فرایند می‌کند، روی موضوع میان‌فردی تمرکز می‌نماید، و درباره‌ی ارتباط بین رفتار بیمار با درمانگر، شخصیت‌های کنونی در زندگی، و اهمیت شخصیت‌های مهم در گذشته، بارها تعبیرهای انتقالی ارائه می‌دهد.
⚠️مثلاً دل‌درد مکرر بیمار که هیچ علت پزشکی ندارد، می‌تواند فقط در حضور مادر او در گذشته، در حضور دوست صمیمی وی در زمان حال، و اکنون در حضور درمانگر در اتاق مشاوره تجربه شود. یک تعبیر می‌تواند این باشد که دل‌دردها روش عادی بیمار برای پرداختن به مشکل او در ابراز پرخاشگری باشد؛ او به جای این‌که خشم خود را به‌طور مستقیم ابراز کند، آن را می‌بلعد و به خود برمی‌گرداند.
⚠️ با وجود آن‌که درمانگران روان‌پویشی کوتاه‌مدت از نظر کاربست از روان‌کاوان کلاسیک فعال‌تر و التقاطی‌ترند، ولی همچنان روش‌های برجسته‌ی روان‌کاوی را به کار می‌برند.
📚منبع: نظریه‌های روان‌درمانی پروچاسکا و نورکراس(۱۳۹۵)، ترجمه‌ی یحیی سید محمدی، نشر روان
@persona20