💠غیبت و سیر از نگاه پیرولی تراش:
✅ یکی از اصطلاحات پرکاربرد در تعالیم نجم‌الدین کبری که مستقیما با مبحث معرفت‌شناسی ارتباط دارد، اصطلاح “غیبت“ یا ”غایب شدن“ است .
✅غیبت که در زبان صوفیه گاه در مقابل یقظه یا بیداری به کار گرفته و گاه در برابر حضور قرار گرفته است، طبق تعریفی که از کلام خود نجم‌الدین برمی‌آید، حالتی است برای انسان که در آن از ”وجود“ خود غایب می‌گردد. وجود در اینجا به معنای مصطلح نزد نجم‌الدین به کار رفته و آن ساحتی ظلمانی از ساحات وجودی انسان است که تنها راه گشوده شدن بصیرت، کاستن یا دور ساختن چیزی از وجود است.
✅بر اساس آنچه از کاربردهای اصطلاح در زبان نجم‌الدین استنباط می‌گردد، غیبت حالتی است برخاسته از تصفیه وجود که گاه انسان سالک را دست می‌دهد و او را قادر می‌سازد تا برخی از حقایق پنهان عالم را مشاهده نماید؛ این حالت گذراست و به زودی سالک به حالت بیداری یا حضور بازخواهد گشت و تنها توشه او از این غیبت، دانایی حاصل از مشاهداتش در آن حالت است.
✅نجم‌الدین در جای جای نوشته‌های خود، بارها به نقل خاطراتی از مشاهدات عرفانی خود پرداخته و در بسیاری از این حکایات، نقل خود را با این تعبیر آغاز کرده است که روزی "مرا غیبتی دست داد و …" ( غِبتُ و …)
✅ در رده‌بندی گونه‌های شهادت و دانایی نسبت به حقایق است که نجم‌الدین کبری به سه مرتبه از غیبت اشاره کرده است؛
🔺 مرتبه نخست حالت خواب است که برای عامه مردم دست یافتنی است و بسیاری از کسان، در حال خواب به غیبت دست می‌یابند و ممکن است بر برخی حقایق آگاهی یابند.
🔺مرتبه والاتر، از آن اهل سیر است که در آن، غیبت در حالتی میان خواب و بیداری رخ می‌دهد و امکان شهادت فراهم می‌آید.
🔺 والاترین مرتبه، شهادت حقیقی است که برای برترین انسان‌هاست.
انسان اهل سیر یا به تعبیر دیگر اهل مجاهدت برای گشودن بصیرت که نجم‌الدین کبری با اصطلاحی ابتکاری او را ”سیـّار“ نامیده است، انسانی است که راهی فرای راه عامه مردم برای دستیابی به معرفت می‌جوید و حاضر است در این مسیر، رنج مجاهدت را بر خویش پذیرا باشد. سیـّار اصطلاحی است که در نخستین برخورد و با الهام از معنای لغوی، معنای گردشگر را به ذهن متبادر می‌سازد و از آن حرکت و پویایی دریافت می‌شود، اما فرای این حرکت و پویایی، معنایی دیگر نیز در اصطلاح نجم‌الدین کبری نهفته است که سیر و سیار را با مبحث معرفت و دانایی پیوند می‌دهد.
✅ راز این پیوند افزون بر اشارات متعدد، در تعبیری صریح از شیخ نهفته است که در آن، تعبیر ”غافل“ را به عنوان متضاد ”سیار“ به کار گرفته است ( فوائح الجمال، ۲۴۴). این گونه است که معنای سیر در برابر معنای غفلت قرار می‌گیرد و ارتباط سیر و سیار با معرفت آشکار می‌گردد.
ادامه دارد👇👇
@pirbipiraye
✅ یکی از اصطلاحات پرکاربرد در تعالیم نجم‌الدین کبری که مستقیما با مبحث معرفت‌شناسی ارتباط دارد، اصطلاح “غیبت“ یا ”غایب شدن“ است .
✅غیبت که در زبان صوفیه گاه در مقابل یقظه یا بیداری به کار گرفته و گاه در برابر حضور قرار گرفته است، طبق تعریفی که از کلام خود نجم‌الدین برمی‌آید، حالتی است برای انسان که در آن از ”وجود“ خود غایب می‌گردد. وجود در اینجا به معنای مصطلح نزد نجم‌الدین به کار رفته و آن ساحتی ظلمانی از ساحات وجودی انسان است که تنها راه گشوده شدن بصیرت، کاستن یا دور ساختن چیزی از وجود است.
✅بر اساس آنچه از کاربردهای اصطلاح در زبان نجم‌الدین استنباط می‌گردد، غیبت حالتی است برخاسته از تصفیه وجود که گاه انسان سالک را دست می‌دهد و او را قادر می‌سازد تا برخی از حقایق پنهان عالم را مشاهده نماید؛ این حالت گذراست و به زودی سالک به حالت بیداری یا حضور بازخواهد گشت و تنها توشه او از این غیبت، دانایی حاصل از مشاهداتش در آن حالت است.
✅نجم‌الدین در جای جای نوشته‌های خود، بارها به نقل خاطراتی از مشاهدات عرفانی خود پرداخته و در بسیاری از این حکایات، نقل خود را با این تعبیر آغاز کرده است که روزی "مرا غیبتی دست داد و …" ( غِبتُ و …)
✅ در رده‌بندی گونه‌های شهادت و دانایی نسبت به حقایق است که نجم‌الدین کبری به سه مرتبه از غیبت اشاره کرده است؛
🔺 مرتبه نخست حالت خواب است که برای عامه مردم دست یافتنی است و بسیاری از کسان، در حال خواب به غیبت دست می‌یابند و ممکن است بر برخی حقایق آگاهی یابند.
🔺مرتبه والاتر، از آن اهل سیر است که در آن، غیبت در حالتی میان خواب و بیداری رخ می‌دهد و امکان شهادت فراهم می‌آید.
🔺 والاترین مرتبه، شهادت حقیقی است که برای برترین انسان‌هاست.
انسان اهل سیر یا به تعبیر دیگر اهل مجاهدت برای گشودن بصیرت که نجم‌الدین کبری با اصطلاحی ابتکاری او را ”سیـّار“ نامیده است، انسانی است که راهی فرای راه عامه مردم برای دستیابی به معرفت می‌جوید و حاضر است در این مسیر، رنج مجاهدت را بر خویش پذیرا باشد. سیـّار اصطلاحی است که در نخستین برخورد و با الهام از معنای لغوی، معنای گردشگر را به ذهن متبادر می‌سازد و از آن حرکت و پویایی دریافت می‌شود، اما فرای این حرکت و پویایی، معنایی دیگر نیز در اصطلاح نجم‌الدین کبری نهفته است که سیر و سیار را با مبحث معرفت و دانایی پیوند می‌دهد.
✅ راز این پیوند افزون بر اشارات متعدد، در تعبیری صریح از شیخ نهفته است که در آن، تعبیر ”غافل“ را به عنوان متضاد ”سیار“ به کار گرفته است ( فوائح الجمال، ۲۴۴). این گونه است که معنای سیر در برابر معنای غفلت قرار می‌گیرد و ارتباط سیر و سیار با معرفت آشکار می‌گردد.
ادامه دارد👇👇
@pirbipiraye