‘
بروکراسی سطح خیابان’لیپسکی کتابی دارد به نام Street-Level Bureaucrats as Policy Makers
(البته مقاله ای آن هم که در هندبوک Publuc policy منتشر کرده
است، در ادامه نشر می شود.)
منظور از بوروکراسي سطح خيابان آن است که
ماموران رده پائيين دولتي که ارائه دهنده نهايي کالاهاي و خدمات دولتي هستند از قدرت زيادي براي تعيين چگونگي تخصيص منابع سازماني برخوردار هستند.کارکنان بخش عمومي که مستقيماً با شهروندان در ارتباطند بوروکراتهاي سطح خيابان و سازمانهايي که تعداد زيادي از اين نيروها را جذب مي کنند را بوروکراسي هاي سطح خيابان ناميده مي شوند. بوروکراتهاي سطح خيابان معلمان، افسران پليس، پرسنل قوه قضائيه، قضات، کارکنان بخش بهداشت و سلامت و ساير کساني که به برنامه هاي دولتي دسترسي دارند و خدمات آنها را ارئه مي دهند.
شهروندي را فرض کنيد که در خانه هاي عمومي زندگي مي کند و به دنبال يک وکيل است تا از خدمات حقوقي وي بهره مند شود و پسرش را که به دليل بازداشتهاي مکرر از سوي پليس از مدرسه تعليق شده است را به مدرسه بازگرداند. او در بين شبکه اي از بوروکراتهاي سطح خيابان گرفتار شده است زيرا جهت گيري هاي آنها کاملا باهم متضاد است و همه آنها فکر مي کنند اقداماتشان به نفع آن شهروند و به طور کلي در جهت منافع عمومي است.
بوروکراتهاي سطح خيابان موضوعي قابل بحث است زيرا اگر مي خواهيد در خط مشي ها تغييري ايجاد کنيد بايد با آنها روبرو شويد. از طرف ديگر آنها بدون واسطه با شهروندان تعامل دارند و بر زندگي آنها تاثير گذارند.
زماني که دولت در زمينه هاي مختلف خط مشي وضع مي کنند، کارکنان بخش عمومي آن رابنا بر تفسير و به صلاحديد خود کار مي برند و ميزان دسترسي و شمول شهروندان در يک خط مشي خاص را نيز تعيين مي کنند.
تصميمات بوروکراتهاي سطح خيابان بيشتر در مورد توزيع مجدد و يا تخصيص است.
آنها تعيين مي کنند که چه کساني واجد شرايط دريافت کالا و خدمات دولتي هستند. با افزايش و کاهش ميزان دسترسي افراد کم درآمد به منافع، به صورت ضمني ميزان توزيع مجدد درآمدها را تعيين مي کنند.
#فساد
#دولت
🇮🇷ديده بان سياستگذاري ايران🇮🇷
@ipwna
