مدرسه عالی و یا همان مدرسه علوم سیاسی به دستور مظفرالدین شاه و با سعی و کوشش میرزا نصرالله خان مشیرالدوله، وزیر خارجه و میرزا حسن‌خان مشیرالملک در سال ۱۲۷۸ خورشیدی (۱١٨ سال پیش) به منظور تربیت دیپلمات و مأمورین وارد به امور سیاسی برای وزارت امور خارجه تأسیس شده است. در آغاز تأسیس مشیرالملک (حسن پیرنیا) و سپس محقق‌الدوله و پس از او ذکاء‌الملک فروغی، رئیس این مدرسه بودند و یک فرانسوی به نام چندلر که زبان و خط فارسی را هم می‌دانست در امور مالی مدرسه همکاری داشت و قسمتی از بودجه مدرسه از محل درآمد تذکره (درآمد کنسولی) وزارت امور خارجه تأمین می‌شد. پذیرش شاگرد در مدرسه علوم سیاسی موکول به شناخت اصالت خانوادگی و صلاحیت اخلاقی و پذیرفته شدن در آزمون ورودی و در نهایت، موافقت وزیر امور خارجه بود. در این مدرسه، ادبیات فارسی، تاریخ قدیم و جدید جهان، جغرافیا، زبان فارسی و حقوق بین‌الملل و حقوق سیاسی تدریس می‌شد، از استادان معروف این مدرسه دکتر مورال فرانسوی (معلم زبان فرانسه)، میرزا عبدالرزاق خان بغایری (معلم جغرافیا)، هابینگ فرانسوی (معلم حقوق بین‌الملل و حقوق سیاسی)، میرزا محمد علی خان ذکاء الملک فروغی (معلم ادبیات)، ناظم‌العلوم (معلم تاریخ) بودند.
فارغ‌التحصیلان این مدرسه با پیشنهاد وزیر خارجه و تصویب شاه به سمت وابسته،به سفارتخانه‌ها و کنسولگری‌های ایران در خارج می‌رفتند یا در وزارت امور خارجه مشغول خدمت می‌شدند، بسیاری از فارغ‌التحصیلان این مدرسه بعد‌ها شاغل مقام‌های مهم سیاسی شدند. اولین گروه دانشجویان مدرسه علوم سیاسی در سال ۱۲۸۲ خورشیدی فارغ‌التحصیل شدند و همراه وزیر خارجه و رئیس مدرسه نزد مظفرالدین شاه رفته و معرفي شدند.
((٢٨ آذر ماه سالگرد تاسيس مدرسه ي علوم سياسي گرامي باد))
@psa_uihttp://xup.ir/images/02726802537118323001.jpeg
