"اشراف بر اشرف‌ترین مخلوق مطلق، پرده از حقیقتی برمی‌دارد که هم زیباست و هم هولناک؛ انسانی که در اوج شکوه و کمال آفریده شده، گاه چنان سقوط می‌کند که می‌توان او را در تاریک‌ترین اعماق، میان زوال‌های رفتاری و افول معنوی، نظاره کرد. این سقوط، حقیقتی است که تجملات رفتاری، همچون پرده‌ای مخملین و باشکوه، سعی در پنهان کردن آن دارد. اما این پرده، تنها سطح را می‌پوشاند؛ شیشه‌ای که آلوده است و پر از زخم‌های دیده‌ناشده.

آیا انسان روزی شجاعت آن را خواهد یافت که این پرده را کنار بزند؟
آیا خواهد توانست خود را در آیینه‌ی حقیقت بنگرد و ژرفای جانش را کشف کند؟
او که به آگاهی از خویشتن نیازمند است، چگونه می‌تواند دگردیسی را بپذیرد، وقتی تمام زندگی‌اش را صرف تزیین سطح کرده است؟

دگردیسی، سفری به سوی خویشتن است؛ سفری که آغازش با پذیرش ضعف‌ها و پایانش با تولدی دوباره رقم می‌خورد. اما این سفر نیازمند شجاعتی است بی‌حد و مرز؛ شجاعتی برای اعتراف به زوال‌ها، برای کنار زدن نقاب‌های رفتاری، و برای رویارویی با ژرف‌ترین بخش‌های وجود.

انسان شاید در این دگردیسی به راهی نو برسد؛ راهی که او را از سطح به عمق می‌برد، از نمایش به حقیقت، و از زوال به شکوفایی. اما این پرسش باقی است: آیا او برای این سفر آماده است؟ یا همچنان به زندگی در پشت پرده‌ی سلطنتی، به تماشای شیشه‌ی کثیف، دل خوش خواهد کرد؟"

#فهیمه_ازبکزایی

https://t.me/psychology1371