НАВУМЧЫК dan repost
Лукашэнка згубіў перадапошняга адваката
Намесьнік кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі на перамовах у справе Данбасу Аляксей Рэзьнікаў заявіў, што пасьля непрызнаньня Лукашэнкі легітымным прэзыдэнтам не паедзе ў Менск. Раней сумнеў у прыдатнасьці Менску як пляцоўкі для перамоваў выказаў Леанід Краўчук, а сталіца Аўстрыі прапанавала сябе ў якасьці месца перамоваў.
Гэта можна лічыць канчатковай стратай ляяльнасьці Кіеву да афіцыйнага Менску.
За ўсе гады пасьля анэксіі Крыму ні Парашэнка, ні Зяленскі не зрабілі ніводнага, нават фармальнага кроку, у бок падтрымкі беларускай апазыцыі. Ніхто з высокапастаўоленых асобаў ніколі не сустракаўся зь лідэрамі беларускай апазыцыі (Юшчанка і Цімашэнка такія сустрэчы праводзілі). Наадварот – украінскія лідэры падкрэсьлена цёпла прымалі Лукашэнку.
Гэта, натуральна, была праява не асабістых сымпатый, а геапалітычная неабходнасьць. З улікам падпісаных з Масквой пагадненьняў, Менск, пры жаданьні, мог прадаставіць Маскве «калідор» для войскаў да Кіеву. Да таго ж, Лукашэнка з розных прычынаў дэкляраваў нейтральную пазыцыю, а ў некаторых выпадках выказваў і асьцярожную падтрымку Парашэнку.
За нейтральнасьць Кіеў плаціў Менску падтрымкай на міжнародным узроўні: хай і ня вельмі актыўнай, але сыстэматычнай. МЗС Украіны істотна паспрыяў Макею ў нармалізацыі адносінаў з ЭЗ.
Цяпер гэта ў мінулым – Лукашэнка зрабіў усё, каб разарваць добрыя адносіны з украінскім кіраўніцтвам. Праверка багажу ўкраінскага амбасадара на мяжы была апошняй кропляй.
На міжнароднай арэне ў Лукашэнкі застаўся толькі адзін адвакат – Пуцін. Які ў любы момант можа выканаць функцыі пракурора.
Намесьнік кіраўніка ўкраінскай дэлегацыі на перамовах у справе Данбасу Аляксей Рэзьнікаў заявіў, што пасьля непрызнаньня Лукашэнкі легітымным прэзыдэнтам не паедзе ў Менск. Раней сумнеў у прыдатнасьці Менску як пляцоўкі для перамоваў выказаў Леанід Краўчук, а сталіца Аўстрыі прапанавала сябе ў якасьці месца перамоваў.
Гэта можна лічыць канчатковай стратай ляяльнасьці Кіеву да афіцыйнага Менску.
За ўсе гады пасьля анэксіі Крыму ні Парашэнка, ні Зяленскі не зрабілі ніводнага, нават фармальнага кроку, у бок падтрымкі беларускай апазыцыі. Ніхто з высокапастаўоленых асобаў ніколі не сустракаўся зь лідэрамі беларускай апазыцыі (Юшчанка і Цімашэнка такія сустрэчы праводзілі). Наадварот – украінскія лідэры падкрэсьлена цёпла прымалі Лукашэнку.
Гэта, натуральна, была праява не асабістых сымпатый, а геапалітычная неабходнасьць. З улікам падпісаных з Масквой пагадненьняў, Менск, пры жаданьні, мог прадаставіць Маскве «калідор» для войскаў да Кіеву. Да таго ж, Лукашэнка з розных прычынаў дэкляраваў нейтральную пазыцыю, а ў некаторых выпадках выказваў і асьцярожную падтрымку Парашэнку.
За нейтральнасьць Кіеў плаціў Менску падтрымкай на міжнародным узроўні: хай і ня вельмі актыўнай, але сыстэматычнай. МЗС Украіны істотна паспрыяў Макею ў нармалізацыі адносінаў з ЭЗ.
Цяпер гэта ў мінулым – Лукашэнка зрабіў усё, каб разарваць добрыя адносіны з украінскім кіраўніцтвам. Праверка багажу ўкраінскага амбасадара на мяжы была апошняй кропляй.
На міжнароднай арэне ў Лукашэнкі застаўся толькі адзін адвакат – Пуцін. Які ў любы момант можа выканаць функцыі пракурора.