«پیش از نماز و حجاب در باره‌ی اسلام با من سخن بگو»!
با وجود همه‌ی نابسامانی‌ها، من به این روزهایی که امت اسلامی آن‌ها را سپری می‌کند خوش‌بین هستم و یکی از اسباب خوش‌بینی من این است که این رخدادها مسلمانان با درد و با احساس را وادار می‌کند تا نوع خطاب و گفتمان خود را با مردم تغییر دهند.
«برادرم نمازت را بخوان! خواهرم حجابت را رعایت کن! از شنیدن موسیقی اجتناب کن! از دیدن این سریال‌ها خود داری کن!»
این نوع گفتمان، بر این فرضیه بنا یافته بود که مخاطبان شان مشکلات عقیدتی حقیقی ندارند و تنها چیزی که کم دارند، شنیدن دلیلِ بایدها و نبایدها و واجبات و محرمات است و نیز نیاز است تا اندکی به دین‌داری و التزام تشویق شوند و از پیامدهای نافرمانی و لگام گسیختگی هشدار داده شوند.
این نوع گفتمان، فریب این را خورده بود که این مخاطَبان، مسلمان و مسلمان زاده و بخشی از امت یک و نیم ملیاردی هستند و مسلّمات و امور قطعی دین نزد آنان ثابت و تردیدناپذیر است.
من از سال‌های زیادی بدین سو فکر می‌کردم این نوع گفتمان، از مشکل اساسی عبور می‌کند و آن را نادیده می‌گیرد، مشکل سست‌باوری و ضعف مسلّمات در نزد مردم. برای همین این نوع گفتمان نتیجه‌ی مطلوبی نمی‌داد.
اکنون، که هجوم بر اسلام شدیدتر و خشن‌تر شده است، قناعت‌های بسیاری متزلزل شده است؛ تردیدهای فراوانی از نهان سر بر آورده است، ذخیره‌ی یک و نیم ملیاردی سوراخ شده است و کسانی از آن به بیرون سرازیر شده اند. اکنون اصلاح‌گران شکایت می‌کنند که حالا کسانی که مسلمان پنداشته و شناخته می‌شدند از مسلمات می‌پرسند و در آن‌ها تردید دارند!
این بدین معناست که ما دو باره به مرحله‌ی اول بازگشتیم و «مسلمانان» را به اسلام دعوت می‌کنیم!!
آیا می‌دانید برادران (و خواهران) که این به خیر ماست! بلی به خیر ماست. چرا که باعث می‌شود زیربناهای عقیدتی درست و اساسی و استوار گذاشته شود و بر مبنای آن، احکام و حلال و حرام بنا شود. چرا که باعث تصحیح گفتمان واعظان می‌شود، گفتمانی که از مشکل اساسی و بنیادین بی‌تفاوت عبور می‌کرد. چرا که باعث می‌شود دعوت به مرحله‌ی زیربنایی و بنیادین نبوی باز گردد که ام المؤمنین عایشه (رضی الله عنها) در حدیثی آن را این گونه توصیف کرده است:
«از نخستین چیزهایی که (از قرآن) نازل شد، سوره‌ای از (سوره‌های) مفصّل بود و در آن از بهشت و دوزخ سخن می‌رفت، تا این که مردم به اسلام باورمند شدند (و این جا بود که) حلال و حرام نازل شد. اگر در مرحله‌ی اول نازل می‌شد که: شراب ننوشید! یقینا (مردم) می‌گفتند: شراب را کنار نخواهیم گذاشت! اگر نازل می‌شد که: زنا نکنید! بدون تردید می‌گفتند: هرگز از زنا دست نخواهیم کشید!» [به روایت امام بخاری]
با بخشی از مخاطبان به یقینیات و مسلمات باز گشتیم: الله، پیامبر و سرای آخرت. شاید به ظاهر دردناک باشد که به مرحله‌ی اول باز گشتیم. اما باور کنید که بنای محکم از همین جا شروع می‌شود. نه از این که خود را فریب دهیم به آمارها و ملیاردهایی که پیش از این پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در باره‌ی آن‌ها فرموده اند: «بلکه شما در آن روز بسیار هستید، اما مانند کف دریا»!
این بازگشتن به مرحله‌ی اول، به خواست الله، پیامدهای مثبت بزرگی بر ایمان ما و ایمان کسانی که آنان را دعوت می‌کنیم خواهد داشت. مهم این است که با جدیت و باور و یقین جازم به مسئولیت دعوت همت گماریم و در این امتحان پیروز شویم و کسانی را که امکان نجات دادن آنان فراهم است، نجات دهیم.
خوشحال باشید! چرا که الله متعال شرّ محض مقدر نمی‌کند! بلکه شرّ آب‌های سودمند ایستاده را به حرکت وا می‌دارد و گنج‌های نهان مسلمانان را به ظهور و فعلیّت می‌رساند و نتیجه‌ی نهایی می‌شود:
خیر و خوبی و پیروزی و رستگاری مسلمانان و بلند رفتن درجات آنان و در مقابل، خسران و زیان کافران و منافقان. این رخدادها، بلند کننده و در عین حال پایین آورنده است. این سنت الله متعال در گذشتگان (و آیندگان) است.
🔸د. اياد قنيبى🔸
https://t.me/rayyan_farsi
https://www.facebook.com/farsi.rayyan/
با وجود همه‌ی نابسامانی‌ها، من به این روزهایی که امت اسلامی آن‌ها را سپری می‌کند خوش‌بین هستم و یکی از اسباب خوش‌بینی من این است که این رخدادها مسلمانان با درد و با احساس را وادار می‌کند تا نوع خطاب و گفتمان خود را با مردم تغییر دهند.
«برادرم نمازت را بخوان! خواهرم حجابت را رعایت کن! از شنیدن موسیقی اجتناب کن! از دیدن این سریال‌ها خود داری کن!»
این نوع گفتمان، بر این فرضیه بنا یافته بود که مخاطبان شان مشکلات عقیدتی حقیقی ندارند و تنها چیزی که کم دارند، شنیدن دلیلِ بایدها و نبایدها و واجبات و محرمات است و نیز نیاز است تا اندکی به دین‌داری و التزام تشویق شوند و از پیامدهای نافرمانی و لگام گسیختگی هشدار داده شوند.
این نوع گفتمان، فریب این را خورده بود که این مخاطَبان، مسلمان و مسلمان زاده و بخشی از امت یک و نیم ملیاردی هستند و مسلّمات و امور قطعی دین نزد آنان ثابت و تردیدناپذیر است.
من از سال‌های زیادی بدین سو فکر می‌کردم این نوع گفتمان، از مشکل اساسی عبور می‌کند و آن را نادیده می‌گیرد، مشکل سست‌باوری و ضعف مسلّمات در نزد مردم. برای همین این نوع گفتمان نتیجه‌ی مطلوبی نمی‌داد.
اکنون، که هجوم بر اسلام شدیدتر و خشن‌تر شده است، قناعت‌های بسیاری متزلزل شده است؛ تردیدهای فراوانی از نهان سر بر آورده است، ذخیره‌ی یک و نیم ملیاردی سوراخ شده است و کسانی از آن به بیرون سرازیر شده اند. اکنون اصلاح‌گران شکایت می‌کنند که حالا کسانی که مسلمان پنداشته و شناخته می‌شدند از مسلمات می‌پرسند و در آن‌ها تردید دارند!
این بدین معناست که ما دو باره به مرحله‌ی اول بازگشتیم و «مسلمانان» را به اسلام دعوت می‌کنیم!!
آیا می‌دانید برادران (و خواهران) که این به خیر ماست! بلی به خیر ماست. چرا که باعث می‌شود زیربناهای عقیدتی درست و اساسی و استوار گذاشته شود و بر مبنای آن، احکام و حلال و حرام بنا شود. چرا که باعث تصحیح گفتمان واعظان می‌شود، گفتمانی که از مشکل اساسی و بنیادین بی‌تفاوت عبور می‌کرد. چرا که باعث می‌شود دعوت به مرحله‌ی زیربنایی و بنیادین نبوی باز گردد که ام المؤمنین عایشه (رضی الله عنها) در حدیثی آن را این گونه توصیف کرده است:
«از نخستین چیزهایی که (از قرآن) نازل شد، سوره‌ای از (سوره‌های) مفصّل بود و در آن از بهشت و دوزخ سخن می‌رفت، تا این که مردم به اسلام باورمند شدند (و این جا بود که) حلال و حرام نازل شد. اگر در مرحله‌ی اول نازل می‌شد که: شراب ننوشید! یقینا (مردم) می‌گفتند: شراب را کنار نخواهیم گذاشت! اگر نازل می‌شد که: زنا نکنید! بدون تردید می‌گفتند: هرگز از زنا دست نخواهیم کشید!» [به روایت امام بخاری]
با بخشی از مخاطبان به یقینیات و مسلمات باز گشتیم: الله، پیامبر و سرای آخرت. شاید به ظاهر دردناک باشد که به مرحله‌ی اول باز گشتیم. اما باور کنید که بنای محکم از همین جا شروع می‌شود. نه از این که خود را فریب دهیم به آمارها و ملیاردهایی که پیش از این پیامبر (صلی الله علیه وسلم) در باره‌ی آن‌ها فرموده اند: «بلکه شما در آن روز بسیار هستید، اما مانند کف دریا»!
این بازگشتن به مرحله‌ی اول، به خواست الله، پیامدهای مثبت بزرگی بر ایمان ما و ایمان کسانی که آنان را دعوت می‌کنیم خواهد داشت. مهم این است که با جدیت و باور و یقین جازم به مسئولیت دعوت همت گماریم و در این امتحان پیروز شویم و کسانی را که امکان نجات دادن آنان فراهم است، نجات دهیم.
خوشحال باشید! چرا که الله متعال شرّ محض مقدر نمی‌کند! بلکه شرّ آب‌های سودمند ایستاده را به حرکت وا می‌دارد و گنج‌های نهان مسلمانان را به ظهور و فعلیّت می‌رساند و نتیجه‌ی نهایی می‌شود:
خیر و خوبی و پیروزی و رستگاری مسلمانان و بلند رفتن درجات آنان و در مقابل، خسران و زیان کافران و منافقان. این رخدادها، بلند کننده و در عین حال پایین آورنده است. این سنت الله متعال در گذشتگان (و آیندگان) است.
🔸د. اياد قنيبى🔸
https://t.me/rayyan_farsi
https://www.facebook.com/farsi.rayyan/