#نام_گذاری_فرزند_به_نام_پدر
7180: آداب نامگذاری فرزندان
✉️ سؤال:
می‌خواهم فرزندم را نامگذاری کنم؛ آداب شرعی نامگذاری فرزند چیست؟
📝 پاسخ:
الحمدلله
بدون شک مساله‌ی نام از مسائل مهم در زندگی مردم است چرا که نام، عنوان و تابلوی شخص و آدرس او و یک چیزی ضروری برای ایجاد تفاهم و ارتباط متقابل است. نام، زینت شخص و نشانه‌ای است که در دنیا و آخرت با آن صدا زده می‌شود و اشاره‌ای است به دین او و اینکه وی از اهل دینداری است و نزد مردم نیز اعتبارها و نشانه‌های خود را دارد، مانند لباس که اگر خیلی کوتاه باشد زشت و است و اگر خیلی بلند باشد نیز زشت و نامناسب.
اصل در نامها اباحه و جواز است، جز آنکه برخی ممنوعیت‌های شرعی وجود دارد که باید در هنگام نام نهادن از آن دوری کرد، از جمله:
ـ اشاره به بندگی غیر الله، چه آن غیر الله پیامبر باشد یا از ملائکه و بنده‌ی کسی جز الله دانستن مطلقا جایز نیست. از این نام‌های ناجایز: عبدالرسول، عبدالنبی، عبدالامیر و دیگر نام‌هایی است که نشانه‌ی بندگی یا ذلت برای غیر الله عزوجل است.
این نامها را باید تغییر داد. صحابی جلیل عبدالرحمن بن عوف ـ رضی الله عنه ـ می‌گوید: نام من عبدعمرو ـ و در روایتی عبدالکعبه ـ بود؛ وقتی اسلام آوردم رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ مرا عبدالرحمن نام نهاد. به روایت حاکم (۳/ ۳۰۶). حاکم آن را صحیح دانسته و ذهبی با وی موافقت کرده است.
ـ نامگذاری به نام‌هایی که الله تبارک و تعالی آن را خاص خود دانسته است، مانند آنکه کسی خود را خالق با رازق یا رب یا رحمان یا مانند این نام‌هایی بنامد که مختص الله عزوجل است یا نام‌هایی که نمی‌توان جز بر الله عزوجل صدق داشته باشد مانند ملک الملوک (شاهنشاه) یا قاهر یا مانند آن. نهادن اینگونه نامها حرام است و تغییرش واجب. الله عزوجل می‌فرماید:
هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا [مریم: ۶۵]
(آیا برای او همنامی می‌شناسی؟)
نامگذاری از نام‌های مخصوص کافران که تنها دال بر آنان است نه غیر آنان (یعنی نام مشترک بین مسلمانان و کافران نباشد) مانند عبدالمسیح، پطرس، جرجس و مانند آن که دال بر ملت کفر است.
ـ گذاشتن نام‌های بت‌ها یا دیگر طاغوت‌هایی که به جای الله پرستش می‌شوند، مانند گذاشتن نام شیطان یا مانند آن.
همه‌ی نام‌هایی که ذکر شد نامگذای به آن جایز نیست و حرام است و کسی که چنین نامی بر فرزندش گذاشته یا برایش چنین نامی انتخاب کرده‌اند باید آن را تغییر دهد.
ـ گذاشتن نامی که باعث تنفر می‌شود یا معنایی زشت دارد و جلب تمسخر می‌کند مکروه و ناپسند است، چنانکه مخالف راه و روش پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ است که امر به نام نیکو نهادن کرده است. نام‌هایی مانند حرب (جنگ)، رشاش، هیام که نام بیماری مخصوص شتران است و مانند آن که زشت است و نیکو نیست.
ـ گذاشتن نام‌هایی که معانی شهوانی دارد جایز نیست. چنین نام‌هایی معمولا در بین دختران شایع است مانند اسم‌هایی که شامل اوصافی جنسی یا شهوانی است.
ـ مکروه است که نام فاسقان و ترانه خوانان و هنرپیشه‌های بدکار و مانند آن را به عمد بر فرزند خود گذاشت. اما اگر نامشان نیکو است به سبب معنای خوب آن نه به سبب شبیه ساختن خود با آنان یا تقلیدشان جایز است.
ـ نام‌هایی که معنایش دال بر گناه است مانند سارق و ظالم، یا نهادن نام‌های فراعنه و ستمکاران مانند فرعون و هامان و قارون مکروه است.
ـ نام‌های حیواناتی که صفت خوبی ندارند مانند الاغ و سگ و میمون و مانند آن مکروه است.
ـ نامگذاری به نامها یا صفاتِ مضاف به دین یا مضاف به اسلام مکروه است. نام‌هایی مانند نورالدین، شمس الدین، نور الاسلام، شمس الاسلام، چرا که شامل تعریف و تمجیدی بالاتر از حق شخص است. علمای سلف نیز ملقب کردنشان به این القاب را نمی‌پسندیدند. امام نووی ـ رحمه الله ـ اینکه او را محیی الدین لقب داده بودند دوست نداشت و همینطور شیخ الاسلام ابن تیمیه لقب تقی الدین را که بر وی گذاشته بودند دوست نداشت و می‌گفت: اما خانواده‌ام این لقب را بر من گذاشتند و مشهور شد.
ـ اضافه به نام الله ـ به جز کلمه‌ی عبد ـ مکروه است، مانند حسب الله و رحمت الله و مانند آن. همینطور اضافه به لفظ رسول.
ـ همینطور گذاشتن نام ملائکه و همینطور نام سوره‌های قرآن مانند طه و یاسین و مانند آن. این نامها از حروف مقطعه است و نه از نام‌های پیامبر صلی الله علیه وسلم. نگا: تحفة المودود ابن قیم رحمه الله (۱۰۹).
نهادن این نامها مکروه است اما کسی که خانواده‌اش اینگونه نامها را بر وی گذاشته‌اند و بزرگ شده و مردم او را اینگونه می‌شناسند و تغییرش سخت است، واجب نیست که نامش را عوض کند.
مراتب نامها بر حسب بهتر بودن بر چهار دسته است:
مرتبه‌ی نخست: نام‌های عبدالله و عبدالرحمن چرا که در روایت صحیح از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ آمده که فرمودند: محبوب‌ترین نامها نزد الله عبدالله و عبدالرحمن است به روایت مسلم (۱۳۹۸).
7180: آداب نامگذاری فرزندان
✉️ سؤال:
می‌خواهم فرزندم را نامگذاری کنم؛ آداب شرعی نامگذاری فرزند چیست؟
📝 پاسخ:
الحمدلله
بدون شک مساله‌ی نام از مسائل مهم در زندگی مردم است چرا که نام، عنوان و تابلوی شخص و آدرس او و یک چیزی ضروری برای ایجاد تفاهم و ارتباط متقابل است. نام، زینت شخص و نشانه‌ای است که در دنیا و آخرت با آن صدا زده می‌شود و اشاره‌ای است به دین او و اینکه وی از اهل دینداری است و نزد مردم نیز اعتبارها و نشانه‌های خود را دارد، مانند لباس که اگر خیلی کوتاه باشد زشت و است و اگر خیلی بلند باشد نیز زشت و نامناسب.
اصل در نامها اباحه و جواز است، جز آنکه برخی ممنوعیت‌های شرعی وجود دارد که باید در هنگام نام نهادن از آن دوری کرد، از جمله:
ـ اشاره به بندگی غیر الله، چه آن غیر الله پیامبر باشد یا از ملائکه و بنده‌ی کسی جز الله دانستن مطلقا جایز نیست. از این نام‌های ناجایز: عبدالرسول، عبدالنبی، عبدالامیر و دیگر نام‌هایی است که نشانه‌ی بندگی یا ذلت برای غیر الله عزوجل است.
این نامها را باید تغییر داد. صحابی جلیل عبدالرحمن بن عوف ـ رضی الله عنه ـ می‌گوید: نام من عبدعمرو ـ و در روایتی عبدالکعبه ـ بود؛ وقتی اسلام آوردم رسول الله ـ صلی الله علیه وسلم ـ مرا عبدالرحمن نام نهاد. به روایت حاکم (۳/ ۳۰۶). حاکم آن را صحیح دانسته و ذهبی با وی موافقت کرده است.
ـ نامگذاری به نام‌هایی که الله تبارک و تعالی آن را خاص خود دانسته است، مانند آنکه کسی خود را خالق با رازق یا رب یا رحمان یا مانند این نام‌هایی بنامد که مختص الله عزوجل است یا نام‌هایی که نمی‌توان جز بر الله عزوجل صدق داشته باشد مانند ملک الملوک (شاهنشاه) یا قاهر یا مانند آن. نهادن اینگونه نامها حرام است و تغییرش واجب. الله عزوجل می‌فرماید:
هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا [مریم: ۶۵]
(آیا برای او همنامی می‌شناسی؟)
نامگذاری از نام‌های مخصوص کافران که تنها دال بر آنان است نه غیر آنان (یعنی نام مشترک بین مسلمانان و کافران نباشد) مانند عبدالمسیح، پطرس، جرجس و مانند آن که دال بر ملت کفر است.
ـ گذاشتن نام‌های بت‌ها یا دیگر طاغوت‌هایی که به جای الله پرستش می‌شوند، مانند گذاشتن نام شیطان یا مانند آن.
همه‌ی نام‌هایی که ذکر شد نامگذای به آن جایز نیست و حرام است و کسی که چنین نامی بر فرزندش گذاشته یا برایش چنین نامی انتخاب کرده‌اند باید آن را تغییر دهد.
ـ گذاشتن نامی که باعث تنفر می‌شود یا معنایی زشت دارد و جلب تمسخر می‌کند مکروه و ناپسند است، چنانکه مخالف راه و روش پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ است که امر به نام نیکو نهادن کرده است. نام‌هایی مانند حرب (جنگ)، رشاش، هیام که نام بیماری مخصوص شتران است و مانند آن که زشت است و نیکو نیست.
ـ گذاشتن نام‌هایی که معانی شهوانی دارد جایز نیست. چنین نام‌هایی معمولا در بین دختران شایع است مانند اسم‌هایی که شامل اوصافی جنسی یا شهوانی است.
ـ مکروه است که نام فاسقان و ترانه خوانان و هنرپیشه‌های بدکار و مانند آن را به عمد بر فرزند خود گذاشت. اما اگر نامشان نیکو است به سبب معنای خوب آن نه به سبب شبیه ساختن خود با آنان یا تقلیدشان جایز است.
ـ نام‌هایی که معنایش دال بر گناه است مانند سارق و ظالم، یا نهادن نام‌های فراعنه و ستمکاران مانند فرعون و هامان و قارون مکروه است.
ـ نام‌های حیواناتی که صفت خوبی ندارند مانند الاغ و سگ و میمون و مانند آن مکروه است.
ـ نامگذاری به نامها یا صفاتِ مضاف به دین یا مضاف به اسلام مکروه است. نام‌هایی مانند نورالدین، شمس الدین، نور الاسلام، شمس الاسلام، چرا که شامل تعریف و تمجیدی بالاتر از حق شخص است. علمای سلف نیز ملقب کردنشان به این القاب را نمی‌پسندیدند. امام نووی ـ رحمه الله ـ اینکه او را محیی الدین لقب داده بودند دوست نداشت و همینطور شیخ الاسلام ابن تیمیه لقب تقی الدین را که بر وی گذاشته بودند دوست نداشت و می‌گفت: اما خانواده‌ام این لقب را بر من گذاشتند و مشهور شد.
ـ اضافه به نام الله ـ به جز کلمه‌ی عبد ـ مکروه است، مانند حسب الله و رحمت الله و مانند آن. همینطور اضافه به لفظ رسول.
ـ همینطور گذاشتن نام ملائکه و همینطور نام سوره‌های قرآن مانند طه و یاسین و مانند آن. این نامها از حروف مقطعه است و نه از نام‌های پیامبر صلی الله علیه وسلم. نگا: تحفة المودود ابن قیم رحمه الله (۱۰۹).
نهادن این نامها مکروه است اما کسی که خانواده‌اش اینگونه نامها را بر وی گذاشته‌اند و بزرگ شده و مردم او را اینگونه می‌شناسند و تغییرش سخت است، واجب نیست که نامش را عوض کند.
مراتب نامها بر حسب بهتر بودن بر چهار دسته است:
مرتبه‌ی نخست: نام‌های عبدالله و عبدالرحمن چرا که در روایت صحیح از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ آمده که فرمودند: محبوب‌ترین نامها نزد الله عبدالله و عبدالرحمن است به روایت مسلم (۱۳۹۸).