خصوصیت عمدۀ شعر سپهری، دوری هرچه بیش‌تر از منطق عادی شعر قدیم است، یعنی گریز به دنیایی که مرزهایش مشخص نیست [...]
‌
خصوصیت برجستۀ دیگر شعر سپهری که او را در میان معاصران، امتیازی بزرگ می‌بخشد نوع بیان طنزآمیز اوست که این طنز را چنان جدی عرضه می‌دارد که هزل و جد را از یکدیگر باز نمی‌توان شناخت؛ چرا که مرز میان آن دو، گمشده و درهم می‌نماید و این مسألۀ آمیختن طنز به جد به حدی که قابل تفکیک نباشد یکی از مهم‌ترین خصوصیات هنر سپهری است.

محمدرضا شفیعی کدکنی، «با چراغ و آینه»، صص ۵۴۳-۵۴۲.


◼️ سهراب‌خوانی
● @Reading_sohrab