روزشمار ادبی

شماره دوم فصلنامه تخصصی «داستان شیراز» منتشر شد؛
با پنچ بخش داستان، مقاله، نقد و معرفی، درس‌گفتارهای داستانی و پرونده ویژه.
در این شماره (به ترتیب فهرست):
محمد بکایی، فرهاد رفیعی، محمدسعید احمدزاده، فاطمه رهبر، سمیه برازجانی، احسان نعمت اللهی، حسین قسامی، دکتر رضا ملکیان، دکتر رضا صنایع، دکتر صبا برخوری، مجید خادم، زهرا راستی و صدیقه قانع با علاقه‌مندان به ادبیات داستانی همراه خواهند بود.
لینک دریافت نسخه androidو ios از طریق کتابخوان طاقچه:
https://goo.gl/YyZLYr
لینک دریافت نسخه androidو iosو windows از طریق کتابخوان فیدیبو:
https://goo.gl/XQtx46

مهلت ارسال اثر به جشنواره کتاب نابینایی و کم‌بینایی تمدید شد

مهلت ارسال آثار به نخستین جشنواره ملی «کتاب نابینایی و کم‌بینایی» تمدید شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، مهلت ارسال آثار به نخستین جشنواره ملی «کتاب نابینایی و کم‌بینایی» تا ۲۸ دی ماه تمدید شد.

انجمن نابینایان ایران با همکاری موسسه خانه کتاب، معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، سازمان بهزیستی کشور، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و انجمن علمی و آفرینش‌های هنری معلولین ایران، با هدف ارج نهادن به تلاش و کوشش نویسندگان، پژوهشگران، مترجمان، مصححان و پدیدآورندگان آثار مکتوب با موضوع نابینایی و کم‌بینایی و همچنین نابینایان و کم‌بینایان اهل قلم، نخستین دوره این جشنواره را برگزار می کند.

از پدید آورندگان و ناشران دعوت می‌شود بر اساس شرایط زیر آثار خود را به دبیرخانه این جشنواره ارسال کنند:

• آثار نابینایان و کم‌بینایانی که ۲۰ سال گذشته، از اول فروردین ۱۳۷۶ تا پایان آذر ۱۳۹۶، در قالب کتاب، تالیف و ترجمه منتشر شده‌است.

• آثار همه نویسندگان و مترجمان که با موضوع نابینایی و کم‌بینایی (نابینایان و کم‌بینایان) در ۲۰ سال گذشته، از اول فروردین ۱۳۷۶ تا پایان آذر ۱۳۹۶، منتشر شده‌است.

برای پدیدآورندگان نابینا یا کم‌بینا، ارسال گواهی یا کارت معلولیت بینایی (برابر اصل) الزامی است و سه نسخه از هر عنوان اثر باید به دبیرخانه نخستین جشنواره ملی «کتاب نابینایی و کم‌بینایی» ارسال شود.

علاقمندان برای شرکت در این جشنواره تا ۲۸ دی ماه فرصت دارند آثار خود را به دبیرخانه جشنواره به نشانی تهران ـ خیابان شهید کلاهدوز (دولت) خیابان حاج آقا میری، خیابان حسن تاش، پلاک ۱۴ یا به پست الکترونیکی jashnvareh.nabinayan@gmail.com ارسال کنند.

آیین پایانی و معرفی آثار برگزیده این جشنواره هفته اول اسفند ماه ۱۳۹۶ برگزار می شود.
https://t.me/rozshomar

اسناد نوبل ادبی ۱۹۶۷ منتشر شد/ سه نویسنده ایرانی در فهرست نامزدها


در حالی که آکادمی نوبل به عادت هر سال اسناد مربوط به ۵۰ سال پیش خود را منتشر کرد، در فهرست آن سال می‌توان نام ۳ ایرانی از جمله محمدعلی جمال‌زده را نیز در فهرست نامزدها دید.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سایت نوبل، در فهرستی که ۵۰ سال پیش با ماشین تحریر تایپ شده، نام محمدعلی جمالزاده و ۲ ایرانی دیگر نیز به عنوان پروفسور ایرانی به چشم می‌خورد.

نام زین‌العابدین رهنما نویسنده، مترجم، روزنامه‌نگار ، پژوهشگر و رییس انجمن قلم ایران نیز در این فهرست قرار دارد. وی مترجم قرآن مجید به زبان فارسی بود.

بسیج خلخالی خالق اثر معروف «حماسه هیزم شکن» دیگر ایرانی این فهرست است. سال ۱۳۴۵ این کتاب به عنوان نامزد جایزه ادبی نوبل معرفی شد ولی گفته شده به دلیل اینکه کتاب به زبان فارسی نوشته شده بود در کمیته نوبل مورد بررسی قرار نگرفت.

در حالی که سال ۱۹۶۷ میگل آنخل آستوریاس اسپانیایی زبان از گواتمالا به «به پاس دستاوردهای ارزنده ادبی، که ریشه در صفات ملی و سنت‌های مردم بومی آمریکای لاتین دارد» به عنوان برنده انتخاب شد، در فهرست اولیه که متشکل از نام ۷۰ نفر است، اسامی چهره‌های برجسته‌ای چون لوییس آراگون، ساموئل بکت، خورخه لوییس بورخس، هانس مارگوس انسزبرگر، ژان ژنه، گراهام گرین، اوژن یونسکو، آلبرتو مارویا، پابلو نرودا، ازرا پاوند، ژرژ سیمنون و جی‌آرآر تالکین دیده می‌شود.
https://t.me/rozshomar

یادداشتی دربارۀ کتاب «نزدیک داستان» اثر علی خدایی

«در همۀ تصویرهایی که این کتاب در ذهنم باز می‌کند» از سینی‌های مسی بزرگ پر از آجیل تا سینما مایاک اصفهان و دیوان الفت و مارمالادِ قنادی هشت‌بهشت و تویوتای قهوه‌ای زاون قوکاسیان چیز مشترکی هست که مدتها بود در کمتر کتابی یافته بودم. البته داستان همان داستان‌های همیشگی است؛ داستان بیماری و مرگ، عشق و ازدواج، سرنوشتهای تلخ و شیرین و ... . شخصیتها هم همان شخصیتهای همیشگی‌اند؛ مادر و مادربزرگ و پدربزرگ. خوب مگر قصه چیست جز بازی کردن با رویدادها و اشخاص و شاخ و برگ دادن به آنها. اما شاید دهه‌ها بود که کمتر پیش می‌آمد قصه‌ای مزه‌ای بیاورد زیر زبانم و من بی‌آنکه برایم مهم باشد که بالاخره کی با کی ازدواج کرد و یا کی سرنوشتش چطور رقم خورد، آرام‌آرام قصه را بچشم و کیف کنم؛ مهم هم نباشد که سینما مایاک رفته باشم، سنم به دیدن فروشگاه فردوسی قد دهد یا نه، مادربزرگم شب یلدا آش دوشوار پخته باشد و یا ... . اصلا چند دهه‌ای بود که مادر، محبت، دوست، زیارت و حتی اصفهان و طبس از قصه‌ها غایب بود، نه اینکه نباشد، بود؛ ولی انگار چیزی کم داشت. انگار در رگ کاراکترهای قصه خون جریان نداشت، درِ خانه‌ها که باز می‌شد بوی برنج دم‌کشیده نمی‌آمد، در چارباغش خبری از «مسافران تازه‌واردی که عابرین را دید می‌زدند» نبود. شب‌ها و روزها تفاوتی نداشت؛ شب قدرش قدری نداشت و شب یلدا همان سی‌ام آذرِ تقویم بود و تفأل زدن به حافظ هم کلیشه‌ شده بود. انگار نه انگار که برای همۀ ما بالاخره پیش آمده که یلداهایی حافظ را فراموش کرده باشیم و بعدش دلمان سوخته باشد، و یا مثل نویسنده وقتی بچه بودیم دیوان را در حوض انداخته باشیم و ازقضا همین‌ها هم بوده که از آن شب، یلدایی فراموش نشدنی ساخته. شب یلدای این داستان مثل شبهای یلدای کودکی خودمان است، نه اینکه عینا همان باشد، ولی با خواندش وارد «لحظۀ مشترکی» با نویسنده می‌شویم. علتش این است که «زندگی» با همۀ تفاوتهایش امری مشترک است. چیزیکه فرق دارد «تفالۀ زندگی» است، که اتفاقا «زندگی» نیست و فقط «زنده بودن» است. مرگ، زنده بودن را تهدید می‌کند و نه زندگی را. زندگی آن عصارۀ ماندگار و مشترک است، تصویری که به چنگ نمی‌آید ولی تماشایی است و مبهوتمان می‌کند؛ مثل تصاویری که می‌افتد در آینه‌کاریِ حرم حضرت رضا و «در آینه‌ها همه هستیم، ولی تا می‌خواهی دست بزنی و بپرسی: پس کجایید، نیستید! می‌روند در تراش آینه‌ای دیگر می‌لغزند». آینه‌کاری از همۀ تکثر پیش رویش مجلسی پرتلالو و مواج و رقصنده می‌سازد که پنداری همه، نامدگان و رفتگان، در آن حاضرند. آینه‌کاری مثل گرفتن گلاب از گل است. حقیقتِ داستان هم عصّاریِ زنده بودن است برای گزارش کردنِ زندگی. قصه گفتن سخت است چراکه زندگی سیال و به بیان نیامدنی است و مدام از دستمان سُر می‌خورد ولی به قول عطار شروع قصه از جایی است که برمی‌آشوبیم و عزم گفتن ناگفتنی‌ها می‌کنیم. در «زندگی» ورای مادرها که سمیه‌اند یا زهرا یا مریم، «مادرانگی» مشترک است؛ یعنی عصاره‌ای محبت‌آمیز. نویسنده با خواندن «سوگ مادر» مسکوب، «مادرانگی» را مرور کرده و ما نیز با خواندن «نزدیک داستان» مادرانگی را دوباره در مادرمان می‌یابیم، حتی اگر دیگر نباشد. نه فقط مادری که دوستی را هم در دوستی او با زاون مرور می‌کنیم. ما دوست زاون نبوده‌ایم ولی مهم نیست؛ تاریخ سینما و دغدغه‌های زاون، آنطور که نویسنده تعریف می‌کند، می‌شود دریچۀ ملاقات ما با زاون «از نزدیک». اصفهان و مشهد را هم همینطور باید «از نزدیک» شناخت. چه فرقی می‌کند که با اتوبوس به اصفهان برویم یا قطار، در هتل اقامت کنیم یا خانۀ اقوام، اصلا اصفهان برویم یا نرویم، مهم این است که بفهمیم چیست که اصفهان را اصفهان کرده؛ آن چارباغ و عکاسی‌ها و خیاطی‌هایش، آن نقش‌جهان و چادرهایش و به قول نویسنده آن «شیشه‌های رنگی اصفهانی‌اش که در آن می‌شود اصفهان را هر جور که بخواهیم تماشا کنیم که پر از آقای حقوقی، گلشیری و الفت است. پر است از هشت‌بهشت و چهارباغ، پر از حمام و قبرستان». این اصفهان است که هم صفوی است و هم قاجاری و هم امروزی. هم دورنمای اصفهان شاردن است و هم عکسهای هولتسر و هم نقشۀ سیدرضا خان. برای چشیدن این عصاره واسطه‌ای اصفهانی نیازست؛ کسی که اهل اصفهان باشد، نه فقط زادۀ اصفهان یا ساکن اصفهان. باید با دلش به دلِ اصفهان راه برده باشد و آن را ملاقات کرده باشد و الحق نویسنده کتاب چنین است. من هم معتقدم که کتاب «نزدیک داستان» اثر علی خدایی، داستان نیست عین زندگی است، برای همین از هر داستانی به حقیقتِ داستان نزدیک‌ترست که انقدر خوب می‌تواند ما را «هم‌داستان» کند. من به سهم خود این کتاب را برای همۀ کسانی که می‌خواهند حالشان خوب شود تجویز می‌کنم؛ نزدیک داستان به قلم علی خدایی و با صدای علی خدایی.
https://t.me/rozshomar

فواید پنهان کتابخوانی / رمان، غذایی عالی برای سلول‌های مغز

روزنامه مترو لندن در مطلبی به نقل از یک موسسه تحقیقاتی در انگلستان می‌نویسد که مطالعه کتاب به خصوص کتاب‌های داستانی و رمان بر بهبود عملکرد مغز تاثیر دارد. در این مطلب همچنین به تاثیر کتابخوانی بر روی سلامت روانی، کنترل استرس و خواب راحت‌تر نیز اشاره شده است.

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) به نقل از روزنامه مترو، تحقیقات بسیاری درباره تاثیر مطالعه و کتابخوانی روی تقویت حافظه و بالا بردن قدرت تخیل صورت گرفته است. نتایج بیشتر این مطالعات، تاثیر عالی کتاب خواندن در کارکرد سلول‌های مغز را ثابت می‌کند.

روزنامه مترو لندن در مطلبی به قلم هریت آلنر، روی این مسئله تاکید می‌کند که مطالعه داستان و رمان تاثیر بیشتری روی مغز دارد و مانند یک غذای عالی برای سلول‌های مغز عمل می‌کند. به نوشته این روزنامه، خواندن رمان برای سلامت روانی نیز بسیار مفید است.

آلنر نویسنده انگلیسی و خبرنگار روزنامه مترو از تجربه‌های شخصی‌اش از دوره‌های موسسه «فیوچر لرن» می‌گوید که چگونه خواندن رمان توانست موجب بالا رفتن کارکرد سلول‌های مغز و سلامت روانی‌اش شود.

موسسه فیوچر لرن یک موسسه غیردولتی وابسته به دانشگاه میلتون کینز انگلستان است که در حوزه تحصیل آنلاین مطالعه می‌کند. این موسسه برای 12 دانشگاه معتبر انگلیسی دوره‌های تخصصی به صورت آنلاین و حضوری برگزار می‌کند.

خبرنگار روزنامه مترو می‌گوید: «هنگامی که در سال 2015 در دوره‌هایی این موسسه شرکت کردم، چند رمان برای مطالعه به ما داده شد که هدف از این مطالعه بررسی کارکردهای مغز پس از خواندن داستان‌های مختلف بود. در این دوره‌های یک سری رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه و شعر به شرکت‌کنندگان داده شد و تاثیر آن در طول شش هفته روی مغز آنها آزمایش شد.یکی از این کلاس‌ها تاثیر شعر و داستان روی مدیریت و کنترل استرس بود که نتایج مطالعه رضایت‌بخش بود.»

بر اساس یافته‌های موسسه تحقیقاتی، معلوم شده است که مطالعه داستان و رمان چه بلند چه کوتاه تاثیر خوبی روی سلامت روانی و کارکرد مغز دارد. نتایج تحقیقات حاکی از این است که مطالعه داستان روی روند خواب افراد و روابط فردی و اجتماعی آنها نیز تاثیر بسزایی دارد.

به گفته خبرنگار مترو، در دوره‌های برگزار شده توسط موسسه مذکور بسیاری از شرکت‌کنندگان با مطالعه رمان‌ها، به نوعی با شخصیت‌های اصلی داستان همزادپنداری می‌کردند و همین امر تجربه آنها را در زندگی افزایش می‌داد. به اعتقاد متخصصین، خواندن رمان و داستان هرچند انسان را با شخصیت‌های خیالی روبرو می‌کند ولی همین داستان‌های خیالی ناب‌ترین تجربه‌های زندگی را در اختیار افراد قرار می‌دهد. البته داستان داروی بیماری روانی محسوب نمی‌شود، ولی محققان همگی روی این مسئله اتفاق نظر دارند که خواندن داستان تا حدودی به درمان آن کمک می‌کند.

بر اساس این گزارش در تحقیقات موسسه «رلیت» (Relit) که انجمنی برای مطالعات روان‌شناختی با رویکرد آگاهی ذهن‌ است، ثابت شده که خواندن رمان باعث افزایش آگاهی ذهنی شده و به افراد کمک می‌کند با مشکلات روزمره خود بهتر کنار بیایند.
https://t.me/rozshomar

کشف علت مرگ آنتوان چخوف

دانشمندان علت واقعی مرگ آنتوان چخوف را اعلام کردند.

به گزارش ایسنا به نقل از لایف رو، بر اساس یافته‌های دانشمندان، آنتون پاولوویچ چِخوف، نویسنده مشهور روس، به دلیل خونریزی مغزی جان خود را در ۴۴ سالگی از دست داده است.
دانشمندان  بریتانیایی پروتئین‌هایی را که در لباس چخوف وجود داشته است بررسی کردند که نشان می‌دهد عامل اصلی مرگ، ترومبوزی بوده که باعث انسداد رگ‌های خونی و خونریزی مغزی شده است.
پیش‌تر علت مرگ چخوف ابتلای او به بیماری سل تصور می‌شد.
آنتوان چخوف داستان‌نویس و نمایش‌نویس برجسته روسیه است که در زمان حیاتش بیش از ۷۰۰ اثر ادبی خلق کرده است و پس از شکسپیر، بزرگ‌ترین نمایش‌نامه‌نویس جهان به شمار می‌رود.

https://t.me/rozshomar