Nefsini terk etmeden, Rabbini arzularsın
Sen hayvânı geçmeden, insânı arzularsın

"Men arefe nefsehû, fekad arefe Rabbe"
Sen kendini bilmeden, Rabbini arzularsın

Sen bu evin kapısın, henüz bulup açmadan
Mâşuka kavuşacak zamânı arzularsın

Dışarı üfürmekle yakılır mı bu ocak?
Gönlün Hakk'a vermeden, ihsânı arzularsın

Dağlar gibi kuşatmış tembellik kardeş seni
Günah nedir bilmeden, mârifet arzularsın

Konuk için evin yok, hiç hazırlığın da yok
Issız dağın başında misâfir arzularsın

Gece sayıklar gibi anlaşılmaz söz ile
Sen de mi ey nefsim, irfânı arzularsın?

Camı temizlemeden, aynayı arzularsın
Zünnarını kesmeden, îmânı arzularsın

Küçük çocuklar gibi binersin tahta ata
Tecrüben yok, silahın yok, meydânı arzularsın

Karıncalar gibisin, ufak tefek yürürsün
Meleklerden ileri, seyrânı arzularsın

Topuğuna çıkmadan, suyu deniz sanırsın
Sen dereyi geçmeden, okyanus arzularsın

Haydi Niyâzi yürü, atma okun ileri!
Derdiyle kul olmadan, Sultânı arzularsın

Niyazi Mısri.