برای افکارمان -
تا آخرین حدِ بلندی
دیوارهایِ بتنی آسمانخراش

برای کلام -
تا آخرین حدِ خفا 
پرده ی آهنین و هفت قفل آهنی

برای حرکات -
تا آخرین حدِ تنگنا 
سلول های کندو مانند

برای نگاه -
تا آخرین حدِ زوال
درختان پوسیده و ریشه کن شده

برای خیالات -
اگر هنوز آن ها را جانی باشد
وسعتِ دیوارهای بی پنجره

فضا -
بی کرانگی هولناک.
از آن پیش‌تر که آن را دریابند،
ما آنجا خواهیم بود 
تابنده 
با روشنایی ساطع از خودمان.

بلاگادیمیتروا 
ترجمه فریده حسن زاده
نشرعلم


🌍
@siah_bar_siah