جشنواره دانشجویی سیمرغ sem_ums

🔴آثار برتر مرحله کشوری
بخش #ادبی_نثرطنز

@simorgh_semums

🔴آثار برتر مرحله کشوری
بخش #ادبی_نثرادبی

@simorgh_semums

ترفیع رتبه

ترفیع رتبه را به تمنا چه حاجت است
معیار سنجش همه اینجا لیاقت است

«گویند سنگ لعل شود در مقام صبر»
آری شود، ولیک به عرض ارادت است

پشت در اتاق تو، جمعی معطل‌اند
باشند، انتظار خودش هم عبادت است

یوسف بدان که دام هوس مثل سکه است
یک روی آن عزیزی و یک رو حقارت است

از خدمت زیاد شما خسته نیستیم
مقصود و روی صحبتمان استراحت است

از اهل کهف، خواب به جای تلاش ماند
این دین عجیب نیست که محتاج بدعت است

با باد هم اگر بشود می‌رویم ما
عاقل در این زمانه به دنبال فرصت است

سلطان که درد خویش نشان حکیم داد
گفتا علاج خون کثیفت، حجامت است

 
رتبه سوم
امين رمضاني   
دانشگاه علوم پزشکي کرمان
@simorgh_semums

همایش ازدواجی

یادم میاد یه روز نشسته بودم
تو این همایشای ازدواجی
یارو بهم گفت که برو زن بگیر
حتی اگه یه‌کمی سردمزاجی

می‌گفت بگیر که زن چراغ خونه‌س
فرقی نداره خوشگله یا زشته
می‌گفت که نیتت مهمه جونم
می‌گفت بگیر که جات توی بهشته

می‌گفت بگیر فرقی نداره اصلاً
صیغه‌ای و موقت و دائمی
دوستیای خیابونی رو ول کن
از قیافه‌ت معلومه زن‌لازمی

پا شدم از جامو با خنده گفتم
زن یه تله‌س، همیشه در کمینه
کی زن گرفته، نشده پشیمون
بابای ما گرفت و وضعش اینه

من که الان مجردم، راحتم
به هیشکی مسئولیتی ندارم
کنترل تلویزیون دستمه
هر کانالی دلم بخواد می‌ذارم

گُف پس چی کار می‌کنی با نیازت
خلاصه هر کی یه نیازی داره
اگر که از راه حلال حل نشه
می‌کشتت، بلا سرت میاره

سرکه بخور، لباسای تنگ نپوش
موقع خواب، بالشِتو بغل کن
گفتم به جای این لحاف‌دوزیا
مشکل اقتصاد ما رو حل کن

من پول خرج خودمم ندارم
چرا همه‌ش تو توی فکر زنی
مشکل ما جوونا چیز دیگه‌س
داداش تو داری اشتباه می‌زنی

کسی بدون پول زنت نمی‌شه
تو جایی همچین چیزی رو شنیدی
خدایی راستشو بگو خودت هم
به من بیچاره یه دختر می‌دی؟

وقتی که حرفامو زدم، پا شدم
گفت پسرم پس چرا داری می‌ری؟
حالا که اینو گفتی دیگه باید
دختر ته‌تغاریمو بگیری

صدای خنده‌های دوستام اومد
یکی می‌گفت مبارکه ایشالله
ترسیدم و پا به فرار گذاشتم
تا نشده جشن عروسی برپا

حالا نه اینکه من دلم نخوادا
منم به درد ازدواج اسیرم
وقتی یه پول خوب بیاد تو دستم
منم دلم می‌خواد یه زن بگیرم

 
رتبه دوم
مهدي عاشوري  

دانشگاه علوم پزشکي ايران
@simorgh_semums

مشکل کوچه‌ی ما

در کوچه‌ی ما باد به هر سو که وزان است
راه و نظر ما همگی سمت همان است

با باد هوا، آمده و می‌رود امروز
هر چیز که در کوچه‌ی ما در جریان است

از روسری و میز و نفس تا سر خودکار
با باد وجود همه‌اش در نوسان است!

هر بار بخواهم بروم تا سر کوچه
می‌ترسم از اینکه نکند گوجه گران است!

هرچند که این کوچه سر کوچه ندارد
دلبازترین کوچه‌ی بن‌بست جهان است!

این کوچه پر از پارک و پر از باد و درخت است
آسفالت خفن هم شده! اصلاً اتوبان است!

سرتاسر این کوچه پر از حرف قشنگ است
در زیر درختان، دو سه تا رود روان است

این کوچه شده کوچه‌ی عشق و گل و بلبل
آن‌قدر که وصفش همه جا ورد زبان است!

یک مشکل کوچک فقط آزاردهنده‌ست:
خوبیم ولی مشکلمان مشکل نان است!

نانوایی آن، سنگک بی‌سنگ ندارد!
این مسأله، بغرنج‌ترین مشکلمان است!

از مشکل دیگر که... نپرسید! نداریم!
«چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است؟!»

من عاشق اینم که در این کوچه بمیرم
هرچند که اسباب سفر در چمدان است!

رتبه اول
کاظم حکمت   

دانشگاه علوم پزشکي فسا
@simorgh_semums

🔴آثار برتر مرحله کشوری
بخش #ادبی_شعرطنز


@simorgh_semums

در و دیوار


حتى اگر يک عمر هم دريا ببارم باز

اين درد ،توى قلب من آروم نميگيره

حتى اگر از گريه كردن جون بدم بازم

احساس غم توى دل تنگم نميميره

 

دنيا مزارى شد بدون مرز بعد از تو

روزى كه خونه با تو بوى ياس پر پر داشت

وقتى خدا دنيارو تنها واسه تو آورد

با رفتن تو ديگه چى رو ميشه باور داشت

 

ديوار ها از درد پهلوى تو خم ميشن

پايان دنيا بعد تو اينجاست باور كن

بين درو ديوار چى رو ميشه پنهون كرد

بين در و ديوار يک دنياست باور كن

 

تنها تو ميدونى كه حيدر بعد تو چى شد

تاريكى شب هاى تارو ماه ميفهمه

دلتنگياى مرتضى اندازه ی درياست

دلتنگياى مرد ها رو چاه ميفهمه

 

حتى اگر دريا ببارم چشم هاى من

شرمنده ى اين درد ميشه تا دم آخر

 خون ميچكه از چشم هاى عاشقاى تو

خون ميچكه از چشم ما تو حسرت مادر

 

ديوار ها از درد پهلوى تو خم ميشن

پايان دنيا بعد تو اينجاست باور كن

بين درو ديوار چى رو ميشه پنهون كرد

بين در و ديوار يک دنياست باور كن

 رتبه سوم
زهرا زارع             
دانشگاه علوم پزشکي گلستان

@simorgh_semums

رتبه دوم

چارراه

سر این چارراه یه دختره که

بار یه زندگیه رو پشتش

لحظه‌هاشو بساط کرده و جاش

شرفش رو گرفته تو مشتش

آسمون، سقف مطمئنی بود

وقتی که خونه آینه‌ی دق شد

بچگی‌هاشو توی خونه گذاشت

سر این چارراه بالغ شد

این صبوری یه‌کم بعیده ازش

طاقتش تو پَر زمونه زده

یه گل نازک و ظریفه ولی

از دل صخره‌ها جوونه زده

یه‌تنه روح داده به تن شهر

مثل یه مرواریده واسه صدف

هر چی حافظ سروده یه طرف و

هر چی هم اون فروخته یه طرف

فال‌هاش هیچ موقع بد نمیاد

خودش از روی آسمون چیده

آرزوهاشو دستچین کرده

توی پاکت به عابرا می‌ده

واسه عشق نداشته‌ش هر روز

دلش از روز قبل تنگ‌تره

خیلی وقته یه پیرهن تنشه

حتی از سایه‌شم یه‌رنگ‌تره

با غروری که مونده پشت سر

عابرای عبوس، وقت عبور

کفریه هدفونای گیج و کَره

خسته از عینکای دودی کور

خسته می‌شه، ولی نمی‌خوابه

غصه داره، ولی چشاش تَر نیست

تو نگاها یه بچه بیشتر نیست

اما از هیچ مردی کمتر نیست

زانوهاش تا نخورده با اینکه

خستگیش از چشاش معلومه

سر این چارراه یه دختر، نه

سر این چارراه یه خانومه

 
رتبه دوم
علی محمودی خورندی
دانشگاه علوم پزشکی ارتش

@simorgh_semums

اشتباه شیرین

حرف‌هاتو چه زود یادت رفت
حرف‌های خوش فریبنده‌ت
که بمونی برای آینده‌م
که بمونم برای آینده‌ت
ینی آینده‌مون چجوریه؟!
 

میون روزمرگی‌هامون
ادعا کردی عاشقم کردی
حالا می‌گی‌ که «عشق یعنی چی؟»
اشتبا کردی عاشقم‌کردی؟
عاشق اشتباهتم خانوم!
 

آذر پارسالو یادت هست؟
توی کافه، تهِ همین بن‌بست
قول دادی که «عید» برگردی
دیر کردی گلم، حواست هست؟
ساعتا رو عقب نمیارن‌؟
 

شک ندارم کنارش آرومی
شک ندارم دلت باهاش قرصه
مطمئنم که اون شبیهم نیست
شب به شب حالتو نمی‌پرسه
راستی عشقم، چطوره احوالت؟
 

قد روزای تلخ آینده‌م
تو گذشته، ازت طلبکارم
ولی واسه تولدت امسال
گریه‌هامو هدیه میارم
اون واسه‌ت چی هدیه آورده؟
 

واسه لمس دوباره‌ی دستات
به تموم جهان سفر کردم
می‌شه یک بار دیگه برگردی
این دفه راهو با تو برگردم؟!
خواهشاً اشتبا کن این بارم

 

 
رتبه اول
امير علي خواصي           
دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد
@simorgh_semums

🔴آثار برتر مرحله کشوری
بخش #ادبی_ترانه


@simorgh_semums

باد

 

سهم باد از من
بادبادکی بود که دزدیدش

سهم باد از خانه‌ی همسایه،
شالی بود که روی بند انداخته بودند

سهم باد از دریا،
موج بود

سهم باد از دشت،
قاصدکی بود که توی هوا می‌چرخید

سهم باد از درخت،
برگ‌هایی بود که قرار افتادن نداشتند

سهم باد از تو،
تاب خوردن موهایت بود

اسمت، یادت، خاطره‌هایت،
سهم باد نبود؛
ولی همه‌ی آنها را برد...!

 رتبه سوم
مینا جاوید
دانشگاه علوم پزشکی کرمان

جای خالی

از خوابی دیگر

دست خالی به خانه برگشتم

جای خالی‌ات عرقم را پاک می‌کند

جای خالی‌ات صبحانه را آماده می‌کند

جای خالی‌ات استکانم را پُر می‌کند

جای خالی‌ات می‌پرسد چرا چیزی نمی‌خورم!

و جوابی نمی‌شنود

جای خالی‌ات کراواتم را می‌بندد

کتم را بر دوشم می‌اندازد

و در را پشت سرم می‌بندد

از جای خالی‌ات فرار می‌کنم!

به خیابان

 

بر نیمکتی نشستم

دستی از پشت سر، چشمانم را بست

و با خنده‌ای موذیانه

پرسید: «کیستم؟!»

 

جای خالی‌ات بود!

کنارم نشست

با صادقانه‌ترین لبخند زندگی‌ات

بی هیچ سخن

در چشمانم خیره شد

و من به فکر فرو رفتم!

جای خالی‌ات دروغ نمی‌گوید!

چیزی را پنهان نمی‌کند!

خیانت نمی‌کند!

و احتمالاً

بعد از این هم رهایم نمی‌کند

هرچند مطمئنم

که از هیچ چیز مطمئن نمی‌توان بود

به جای خالی‌ات شک نمی‌کنم

 

دستش را بر شانه‌ام زد

دستش را گرفتم

بلند شدیم

و به سیل عابران پیاده‌ی خوشبخت

پیوستیم!

 

با جای خالی‌ات

تمام خیابان‌های گذشته را قدم زدم

به سمت دورترین شب‌ها

 

با جای خالی‌ات بستنی خوردم

و به او با اشاره‌ی انگشتی

ماه را نشان دادم

و در گوشش زمزمه کردم:

حتماً

ماه هم جای خالی است

جای خالی تاریکی!

 

با جای خالی‌ات به خانه برگشتم

سپاس‌گزارانه

در چشمانش خیره شدم

و عاجزانه به آغوش کشیدمش

 

پیروزمندانه در چشمانم خیره شد

عرقم را پاک کرد

سرش را بر شانه‌ام گذاشت

و آرام در گوشم زمزمه کرد:

همیشه

هر آن کس که هست، نیست!


 
رتبه دوم
کاظم حکمت    
دانشگاه علوم پزشکي فسا

بیست سال بعد

 

بیست سال بعد در چشمان تک‌تک اعضای خانه دنبالت می‌گردم

اما نیستی که نیستی...

بیست سال بعد را نمی‌خواهم وقتی که برای بیست ثانیه غریبه شدی

بیست سال بعد، بدجور دنبال بیست سال پیشم در آینه می‌گردم

اما یادم نیست...

من بیست سال پیش خودم را به دنبال رفتن تو فرستادم و هنوز برنگشته

راستی در می‌زنند

بیست سال است که در می‌زنند

تو و من با هم در می‌زنند و در می‌روند... مگر یاد نگرفته‌ای؟

ما دیگر بزرگ شده‌ایم

تو باید بیایی مهمانی من

روی تخت ایوان تنهایی من بنشینی

یک لیوان چای برایت بریزم

بنوشی و لبخندی گرم و...

و من در نگاه بیست سال دورت گم بشوم...

هییی! انگار باید با صدای هیاهوی بی‌مزه‌ی امروز زندگیم به خودم بیایم

و تو استکان نیمه پُر را بگذاری زمین

با یک قند

چایت را هم که نخوردی

راستی قبل از رفتنت...

خودم را به من پس بده؛ دلم برایش تنگ شده...

 رتبه اول
زهرا جلال مقدم     

دانشگاه علوم پزشکي ياسوج       

🔴آثار برتر مرحله کشوری
بخش #ادبی_شعر_نو


@simorgh_semums