Shunchaki...

#cefr
Xullaaas, CEFRning og'zaki imtihonini ham topshirib keldim.
Oldiniga yuzma-yuz emasligini bilib hafsalam pir bo'ldi.
Keyin, ichkariga kirgach, kompyuter bo'shashini yarim soatcha kutdim, kirgach, quloqchin taqdim, imtihon oluvchining endi yuzi ko'ringanda, uzilib qoldi, "UzUr" so'radi DTM.

Uchinchi urinishda ulandi, ammo kamerasi teparoqqa o'rnatilganmid, imtihon oluvchining yuzi to'lib ko'rinmadi. Odam baribir lablarni o'qisa yaxshiroq qabul qiladi.

Savollar ham men yoqtirmagan mavzularda bo'di, birinchisi - uyqu.
Borini aytdim, uxlashni unchalik yoqtirmasligimni, vaqtim isrof bo'layotganday tuyulishini, keyin uxlab qolib kechiksam nimani his qilishimni so'radi.
Budilnikni 5ga qo'yib 4yarimda uyg'onvolib, jiringlashini kutishimni aytdim. 🤦‍♀
Keyingi savol Mabodo opamning telefonini olib tursam-u, sindirib qo'ysam nima qilishim haqida edi.
Bu fojia emas, birinchidan opam juda mehribon, muammo qilmaydi, ikkinchidan boshqa sotvolishga qurbim yetadi, dedim
Uchinchi qism ham negative mavzu bo'ldi aksiga olib.
Nimadan jahlim chiqishi, g'azabni qanday yashirishim so'raldi.
Nima meni baxtiyor qiladi degan savolni esa so'ramadi ekranda turgandi, vaholanki. 😒

Xullas, bu gal ko'nglim to'lmadi.
Endi naq ikki hafta javobini kutish kerak ekan.
Nasib qilgani🤷‍♀
Ps. Qo'llab-quvvatlaganlarga alohida rahmat! 💐
@suvaydo

#dost
Bilib turibsizki, do'stingiz chekishni tashlamoqchi. Qiynalyapti xumor tutib.
Siz unga "qo'ysang-chi, bu gal ham tashlolmaysan", -demang. Aksincha, "men senga ishonaman, hammasini uddalaysan" deng.

Sezyapsizki, dugonangiz oilasini saqlab qolish uchun tirishyapti. Farzandlari uchun ham saqlab qolmoqchi bor baxtini. "Eplolmaysan, bu ketishda ajrashib ketasan", -demang. Ko'nglini ko'tarib qo'ying.

Ko'rib turibsiz, o'rtog'ingiz ingiz tilini o'rganishni yana bir marta boshladi. "Baribir tashlab ketasan, elementarydan uyog'iga o'tolmaysan" deb shashtini qaytarmang. Balki, bu gal rostdan jahd qilgandir.

Yordam berolmasangiz, xalaqit ham bermang.

@suvaydo

Mashina mana bunaqa bo'ladi ))

#CEFR
Bugun umrimda 1-marta CEFR topshirdim. B1 darajasi kichkiinagina daraja hisoblanadi, ingliz tilini yaxshi biladiganlar "shuyam maqatanadigan narsa bo'ldi-yu" der, balki.
Ammo hali oldinda speaking turibdi, og'zaki nutqim haminqadar va bugungilaridan ham yuqori ball olaman deb juda ishonvorganim yo'q, men boshqa narsani aytmoqchiman.

Bir kun oldin, ukam o'rgatganday, ayamdan duo qilishlarini so'radim:
"Bilgan mavzulari tushsin deb duo qiling, iltimos".

Keyin uxlashdan oldin bitta mavzuga shikoyat xati yozib ko'rdim. Ingliz tili ustozi bo'lgan dugonam tekshirib berdi.
Lekin... Azbaroyi charchaganimdan 2-sini yozishga o'zimni majburlay olmadim.

Tush ko'rbman, Nima emish, uxlab qolib imtihonga borolmaganmishman.
Vahima bilan ko'zimni ochsam, soat 4:15. Kuldim, ko'zim ilindi.

Nazarimda, yana uxlab qolganday sapchib turdim, qarasam 5:30. Uyqum kelmadi shu bilan, 6 bo'lib, telefon jiringlashini kutdim. Bolaligimdan shu: mas'uliyat his qilgan ishim tinchlik bermaydi.

Keyin, aytilgan vaqtdan oldin borvolaman. Bugun ham uyda o'tirolmay yandex chaqirdim.

DTM eshigi oldida turib o'yladim: oxirgi marta qachon imtihon topshirgan edim? Esladim: haydovchilik guvohnomasi uchun test topshirgan ekanman (10tadan 10ta topgandim)

Nazoratchi xonaga olib kirdi (atigi 4ta ekan talabgor B1 uchun)
Listening tugaganda his qildimki, menga juda yoqarkan shu jarayon.

Diqqatimni bir joyga yig'ish, miyamga sho'ng'ib, kerakli "fayl"larni "papka"lardan qidirish, to'g'ri javob topganingda o'zingdan qoniqish his qilish - hammasi allaqachon unutilib ketgan hissiyotlarni uyg'otdi.

Yozma ish qismida chinakamiga maza qildim. Birinchidan, o'sha yozib ko'rgan yagona mavzu tushdi (universitetga topshirganimda ham, arab tilidan bir dona matn yodlagandim "Fil maktabati"- "Kutubxonada" degannni, o'sha tushgandi).
Ikkinchisida esa hayotimda qilgan eng qiyin qaror haqida so'ralgan ekan, qanaqa qilib Toshkentga kelib qolganimni yozdim.

Balki, grammatik, uslubiy xatolarim g'ij-g'ijdir, ammo men uni samimiyat va mehr bilan yozdim. Astoydil.

Javoblarni maxsus varaqqa ko'chiraytganda esa xato qilib qo'ydim. 29-javobga ikkita doirani bo'yab qo'yibman (yashavor, abituriyentikda ham shunaqa qilganding, dedim o'zimga). Lekin qattiq kuymadim bunga )))

Kayfiyatim yaxshi bo'lib qoldi. Avtovusda yurishni jinim suymasa-da, taksi chaqirmadim, uyga tez yetib bormay, sekiiin yo'l yurib xush kayfiyatda xayol surgim keldi. Yo'l-yo'lakay menga yordam bergan, qo'llab-quvvatlaganlarga minnatdorchilik smslarini yubordim. Avtobus oynasidan notanish manzaralar to men taniydiganiga almashguncha tomosha qilib keldim.

Xullas, ruschasiga aytganda, "день удался".
Allohga shukr! O'zi mehribon!

PS. Qadrdon, mehribon duogo'ylarim, og'zaki nutqda ham omad yor bo'lishini so'rab turinglar. rahmat))
@suvaydo

#maktabda
Odatda, maktabda o'g'il bolalardan kimdir bitta qizni yoqtirib qolsa, keeetdi, qolgan bolalarga ham aynan U chiroyli ko'rina boshlaydi. Keyin talashishadi, yoqalashishadi..

Qizlar esa boshqacharoq. Hech kim ahamiyat bermaganini topib olishadi-da, undan fazilat qidirib, albatta, topib, aynan o'shani o'ziga ideallashtirib olishadi.

Mabodo o'sha yigit bundan xabar topib qolguday bo'lsa, birdan o'zgaradi-qoladi. Sochlari, kiyimiga qaray boshlaydi, qadam olishi dadillashadi, boshlar baland ko'tarilib, ovoz ohanglarida kibrmi..paydo bo'ladi..

Bir esladim-da.. )))

Maktab davridagi muhabbat g'o'r odamning o'z orzusidagi "Mukammaljon(xon)ni topishga bo'lgan behuda urinishi, xolos.

Eha. Istisno(jon)xonlarga tegmasin!
@suvaydo

#gadoy
Aspiranturada o'qirdim. Ijara uyda 4-5 o'quvchiga dars o'tayotgandim.
Odatda, yakshanba kunlari (dam olish kuni deyolmadim) 8dan 21 gacha dars o'tardim.
O'sha kuni ham tushliksiz ishlayotgan, soat 16lar chamasi edi.

Eshik jiringladi. Ochsam 35-40 yoshlardagi erkak, balki, lo'lidir, qoracharoqdan kelgan, kiyimlari kirroq edi, turibdi qo'l cho'zib:
- Sadaqa qiling.
Shoshib turgandim "pulim yo'q" deb eshik yopdim.
- Iloyim puling bo'lsa, buyurmasin! -, dedi gadoy.

Miyamga qon tepgaday bo'ldi. Jahli bilan eshikni qayta ochdim:
- Hey, nega qarg'aysan? Yosh, soppa-sog' erkak bo'la turib ishlamaydigan sendaqa tekintomoqqa musofir yurtda qiz bola boshim bilan tinmay, halol topgan pulimni berib qo'yamanmi?
Pul kerak bo'lsa, ishla!
Jahl bilan eshikni taraqlatib yopdim.
Ichkariga kirsam o'quvchilarimning dami ichiga tushib ketibdi. Kulgim keldi ularni ko'rib ammo izoh berib o'tirmadim:
- Qaysi testga keluvdik?
@suvaydo

Ҳа, десак, муаллиф тақиқланган, дейишди. Боёқишлар XV-XVI асрларда яшаган шоирни замонавий мухолифатчи қаламкашга чоғиштириб юборишибди. На кулишни биласиз, на куйишни... Биз эса китоблар ичидаги “КПСС”, “СССР”, “Совет” деган ёзувларни ўчиришдек бемаъни, зерикарли жазога мустаҳиқ этилдик. Ана шундай қочди-қувдиларда ҳам талай китоблар йўқолди. "Китоб ўғирлаш гуноҳ эмаслигига" ишонтирмоқчи бўлсалар-да, биронта китоб олмадим — "Энг катта ўғрилик — китоб ўғрилиги" дедим ўз-ўзимга.

Кейин жавонлари сийраклашиб қолган бўлса-да, хийла бой саналган шаҳар кутубхонасига қатнадим. Зах хоналари, хира деразалари ҳали-ҳали тушларимга кириб туради.

1998-1999 йилларда республика "Китобхон" танловида қатнашгани Тошкентга сафар қилдик. Ўша пайтлар Навоий кўчасида икки-учта катта китоб дўкони бўларди. Нархи жуда арзон эди. Дадам ишлатгани берган ҳамма пулга 40-50 тадан китоб олиб кетдим.

Талабалик мени китобларга янада яқинлаштирди. Ҳозирги сенат биноси ўрнида жойлашган эски Алишер Навоий кутубхонасининг ўзгача файзи, бетакрор муҳити бор эди.

1-2-курсларда ижара жойим эгалари билан “Тезиковка” бозорига чиқардик: уларнинг юкини ташишиб берардим. Бозорда баъзида ноёб китоблар ҳам чиқиб қолар, уларни хазина топгандек қувониб сотиб олардим. Шаҳарда эски китоб дўконлари, букинистлар ҳам бир қанча эди. Шунақа дўконларни айланиб, ноёб китобларни қидиришни хуш кўрардим. Ҳозир бунақа дўконлар бармоқ билан санарли қолган.

“Бедананинг уйи йўқ, қайга борса битбилдиқ” дегандек, талабанинг дарди — ижара жой. Гоҳ у ерга кўчасиз, гоҳ бу ерга. Енгил кўрпа-ёстиқ, бир халта кийим — бор-будим шу. Асосий оғир юк доим китоблар бўларди. Ахийри Марғилондан бирон таниш машинада келса, китобларни уйга берворадиган бўлдим.

Университетдан кейин бир қанча хориж давлатларига сафар қилиш насиб этди. Оғир келса-да, қиммат бўлса-да, у ерлардан ҳам асосан китоб келтирдим (кейинчалик айнан ўша китобларнинг катта фойдаси тегди).

Китоблар кўпайгани сари уларни тартиблаш, олди-бердисини назорат қилиш ҳам қийинлашаркан. Бошпана топиш жараёни талаба дўстларимникида қолиб кетган баъзи китобларим "ғойиб бўлди". Болаликдаги сотиб олинган ва ўқилган китоблар ҳақидаги китобнома – "китоб дафтари" ҳам тўлиб бўлган.

Даставвал, компьютерда полиграфия дизайнини ўрганганим боис, шахсий кутубхонам белгисини ишлаб чиқдим ва ёпишқоқ қоғозга чиқариб, китобларимга ёпиштириб қўядиган бўлдим. Вақт ўтиши билан бу қоғоз кўчиб кетаверди. Кейин муҳр қилдириб босадиган бўлдим.

Шахсий компьютерга эга бўлганимдан кейин китобларим реестрини тузишга киришдим. Унда китоб номи, муаллифи, нашриёти, чиққан, йили, мазмуни, сотиб олинган санаси ва нархини киритдим. Китобни ўқиб туришга биров олган бўлса уни ҳам ёзиб қўйишга одатландим.

Шундай бўлса-да, китобларни қайтармаганлар ҳам бўлди. Шуниси ёмон. Ўша ноёб китобни энди топиш имкони бўлмаса, унданам баттар. Лекин барибир кимдир ўқиб, баҳраманд бўлгани таскин беради одамга.

Ҳозир шахсий кутубхонамда 1500 китоб бор, электрон китобларим эса анча кўп. Иншааллоҳ, шахсий уй олсам, каттагина китоб жавон ясаттирмоқчиман. Марғилондаги ота ҳовлимизда ҳам кутубхона очиш ниятим бор.

Кутубхонамни кўрганлар кўпинча, қанчасини ўқиб чиққансиз деб сўрайди. Ярмини “хатм” қилганман. Лекин ҳаммасининг мундарижаси билан танишман, қайси маълумотни қаердан излашни биламан.

"Китобсиз уй руҳсиз танага ўхшайди", дейди инглизлар. Баъзилар, китоб ўқилмагач, уйда қуруқ безак бўлиб турганидан не наф дейди. Мен, майли, тураверсин, бир кун бари бир очилади, ўқилади, дейман. Бунга кўп гувоҳ бўлдим.

Энг муҳими, китобларимиз фойдали ва манфаатли бўлсин — акс ҳолда уларнинг бир парча қоғоздан фарқи қолмайди!
Davronbek Tojialiyev.

Ps. Ibratli hayot yo'li sifatida ilindim.
@suvaydo

#ziyouz.uz_asoschisidan
Китоб йўли: рўёдан зиёгача

Болалигимдан китоблар орасида ўсдим, дея олмайман. Лекин эсимни танибманки, китоб йиғаман.

Бобом ва бувим зиёли инсон ўтган, иккилари ҳам педагог эдилар. Уйдаги катта жавон китобларга тўла бўларди.

Иккинчи синфда ўқиётганимда Мустақиллик эълон қилинди. Эсласам, ўша кезлар келажакка ишончсизлик, иқтисодий буҳрон ҳукм сурган экан. Не тонгки, жавондаги китобларнинг кўпи сабзитўғрар маросимларида тахтакач бўлиб кетди. Қолган-қутгани эса пистафурушга арзонгаровга сотилди... Талотумдан фақатгина бир неча китоб ва дадамнинг тиббий кутубхонаси омон қолди – уни кўз қорачиғидек эҳтиёт қилар эдилар...

Сичқон тешиб қўйган эски портфелим, мактабимиз бурчагидаги нурсиз, зах, аммо китоби мўл кутубхона ва кекса кутубхоначи аёл – бошланғич синф давридан хотирамда қолган парчалар...

Бу орада армиядан қайтган амаким иш топа олмай, охири шаҳардаги китоб универмагига жойлашди. Ўша буҳрон йилларида ҳам майдони тахминан 2000 кв метр бўлган, қўш қаватли катта дўкон ишлар эди. Жавонларига китоблар сийрак терилганига қарамай, йигирмалаб ишчиси бор эди. Савдо дуруст бўлганми-йўқми, билмайман, ҳарқалай, амаким ойлиги ҳисобидан расмли эртак китоблар олиб келиб берарди.

5-синфдан мустақил китоб сотиб ола бошлаганман. Дадам мактаб учун берган майда пулларни йиғиб, ҳар жума куни масжид олдидаги растадан битта китоб сотиб олардим. Пулим 100 бетгача бўлган мўъжаз китобларга етарди, холос. Эндигина чоп этилган "Тафсири Ҳилол"ни харид қилиш ушалмас орзу эди гўё.

Синфдошларнинг туғилган кунида бақадриҳол пул йиғардик. Туғилган кун эгасига ё пулни топширардик, ё айтган нарсасини олиб берардик. Бир синфдош қизимизнинг туғилган куни яқинлашди. Ундан нима олиб беришни сўрадик. "Роса реклама қиляпти — ҳали бирор марта "Сникерс" деган шоколадни емаганман", деди у уялибгина. 20 кишидан йиғилган халфана пулга атиги битта "Сникерс" келди денг! (у кезлар жуда қиммат бўларди бу арзанда шоколад...) Бир ойлардан кейин каминанинг таваллуд куни келди. Китобларни танладим. Битта "Сникерс"нинг пулига марказдаги китоб универмагидан 15 та китоб олдим.

Она тили ва адабиёти фани икки гуруҳга бўлиб ўқитиларди. Бизнинг гуруҳ устози Сурайё опа Ғозиева китобга меҳр уйғотган фидойи педагоглардан. Бир куни жияни билан уйидан синфга икки қоп китоб олиб келди ва ҳар биримизга мутолаа бўйича вазифа берди. Устоз дарс аввалида ҳар бир ўқувчидан ўзбек тилидаги иккита янги сўзни шарҳлаб беришни талаб қиларди. Бир дарсда 10 киши 2 тадан янги сўз айтса, сўз бойлигимиз 20 тага кўпаярди. Шу боис қизил жилдли машҳур "Изоҳли луғат" ўқувчилар орасида талаш бўларди.

Мактабда ҳар куни соат 7:30 да "Субҳидам учрашувлари" бўларди. Унда ҳар куни муайян бир синф бадиий, маърифий, илмий чиқиш қилиб берарди. Рамазон кезлари рўза фазилатлари ҳақида суҳбат бўларди. Ўқувчилар ёзган шеър, ҳикоялар тингланарди. Ора-орада мамлакатдаги муҳим воқеалар шарҳланарди. Китоблар муҳокама қилинарди. Бир сафар синфимиз билан Абдулла Ориповнинг "Ҳаж дафтари" деб номланган китобини тўлиқ ёддан ўқиб берганмиз. Мушоира сал чўзилган шекилли, катта синфдаги бир қиз ҳушидан кетганди. Муқовасига “Ҳожи Абдулла Ориф” деб ёзилган, Каъбатуллоҳ тасвири туширилган бу мўъжаз китобдаги барча шеърлар самимий битилганди. Шоир "Шайтон" деган шеърида

Шодумон йўл олдик Ватанга қараб,
Шайтон қолди, дея чуқурда — чоҳда.
Манзилга қайтгандик, Шайтон, воажаб,
Бизни кутиб олди тайёрагоҳда —

деб ёзади. Мактабдаги устозимиз шу сатрни шарҳлаб, "Қаранг, Ҳаждан келаётганларни шайтонлар тайёрагоҳда кутиб олибди. Қизиқ, қайси шайтонлар экан улар?" деганида ўша пайтда тушунмаган эканмиз.

7-синфдалигимда китобларга қирғин бошланди. Юқоридаги қайси бир валломат СССР давридаги айрим китоблар йўқ қилинсин, дея буйруқ берибди. Мактаб кутубхонасидан бир трактор китоб олиб кетилди. Сўнг бошқа амру фармон келди: фалон муаллифларнинг китоби йўқ қилинсин, китоблар ичидаги “СССР”, “совет” сўзлари ўчириб чиқилсин! “Китобкушлик”ка биз ўқувчилар ҳам жалб этилдик. Бир маҳал шаҳардан келган "комиссия" кутубхонамиздаги Муҳаммад Солиҳнинг "Шайбонийнома" асарини ҳам йиғиштиряпти.

#ayiq
Men bir ayolni bilaman. Bir yarim yil boshi darddan, musibatdan chiqmagan, chorasizlikda qolgan edi. "Kechasi ham, kunduzi ham uxlolmasdim, qarzga botib ketgandik, bolamga og'ir tashxis qo'yilgan, u tinimsiz yig'lar, shayton qulog'im ostida "Bolangni olib 16 qavatli uyning tomiga chiqib o'zingni tashla-da, hammasidan qutul" deb vasvasa qilardi. Bir gal hattoki tomga olib chiqadigan eshik oldiga borganman ham, ammo qulf ekan, - degan edi u. -O'shanda bejiz qulflab qo'yilmagan, orqangga qayt, sabr qil, deb o'zimga aytgandim va tepadan pastga qulash asnosida nimani o'ylarkanman, fikrimdan qaytib qolsam-u, keyin kech bo'lsa-chi" deb sal hushyor tortgandim, - degandi ko'zida yosh bilan.
Vaholanki, tashqaridan qaraganda ko'rinishidan sokin edi, har kuni bolasini ko'chada aylantirib yurardi, salom-alik qilardi hamma bilan..

To dardi hol qilib qolmagunicha xayolimga ham keltirmagan edim dardi borligini..
Alloh hech bandaga u ko'tarishga qodir bo'lmagan musibat bermasin.
@suvaydo

Men ayolni yoqlamayman, ammo har tanganing ikkinchi tomoni bor.
Hech qaysi sog'lom ona besabab bunday qilmaydi.
Uni ayblash, yovuzdan olib vahshiyga solishdan oldin kimdir gaplashib ko'rdimi?
@suvaydo