نقش escrow account در تحریم‌های ایران
✍ مسعود براتی
💥اسکرو اکانت به حسابی گفته میشود که برداشت از آن منوط به تحقق شرایط مشخص شده در زمان افتتاح حساب است. یک نوع حساب مشروط. این پدیده از سال ۲۰۱۲ وارد ساختار تحریم ایران شد.
🔻در قانون NDAA 2012 فروش نفت ایران تحریم شد به استثنای آنهایی که آمریکا مجاز می‌دانست. بخش ۱۲۴۵ قانون مربوط به این موضوع بود. زیربخش D به بیان جزییات این تحریم میپردازد و D3 درباره تراکنش مربوطه است. این تحریم از تیر ۹۱ اجرا شد.
📍در ابتدا تراکنش‌ها محدود نبود برای همین ایران بعد از اجرایی شدن این قانون برای جلوگیری از بلوکه شدن پول‌ها و آزادی عمل در استفاده آتی از آن، رو به خرید طلا و انتقال آن به ایران نمود. آمریکا که با هدف کاهش دسترسی ایران به درآمدهای حاصل از فروش نفت، در تابستان ۹۱ اصلاحیه‌ای بر این تحریم می‌زند.
⭕️در قانون کاهش تهدید ایران TRA2012 زیربخش D3 اصلاح میشود و از اینجا اسکرو اکانت وارد ماجرای تحریم ایران میشود.
چیزی که دیوید کوهن به عنوان قفل کردن (Lock) پولهای ایران ازش یاد می‌کند.
طبق این اصلاح حسابی مخصوص در کشور خریدار مجوزدار نفت ایران ایجاد میشود و پول نفت به ارز محلی در آن دپو میشود. این پول تحت نظارت خزانه‌داری آمریکا بوده و ایران می‌تواند از آن برای تجارت دو جانبه و محدود به کالاهای غیرتحریمی استفاده کند.
انتقال به کشور ثالث ممنوع است مگر در موارد مربوط به تجارت بشردوستانه (غذا، دارو و تجهیزات پزشکی) که این مورد هم برای افراد و نهادهای تحریم شده ذیل فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ که برچسب SDGT دارند، ممنوع است.
⏺این چارچوب نیاز آمریکا به صفر کردن فروش فیزیکی نفت ایران را برطرف میکرد و تمرکز تحریم را به مصرف درآمدهای نفتی منتقل می نمود. با این کار شوک حاصل از حذف نفت ایران هم بهتر قابل مدیریت کردن بود.
در سمت ایران چون از ابتدا کانالیزه شدن فروش نفت را پذیرفته شده بود، این اصلاح نیز مورد پذیرش قرار گرفت. البته این دیدگاه هم که تحریم‌ها پدیده زودگذر بوده و در آینده نزدیک برداشته خواهد شد، در این پذیرش موثر بود.
⏹فروش نفت ذیل این چارچوب منجر به افزایش دپو درآمدهای نفتی در نزد خریداران نفت ایران شد. چرا که ایران تراز تجاری برابر در تمام این کشورها نداشت. و خرید نیز محدود به کالاهای مصرفی و مجاز بود.
در مذاکرات منتهی به برجام این موضوع خیلی مورد توجه قرار نگرفت. تا جایی که در متن برجام علی رغم اینکه توقف موقت درباره زیربخش‌های D1,D2 بیان شده بود اما زیر بخش D3 مسکوت ماند.
◀️و کماکان مصرف پولهای نفتی ایران تحت نظر خزانه‌داری آمریکا صورت می‌گرفت. به دلیل کاهش دایره کالاهای تحریمی دست ایران برای مصرف بازتر شده بود، اما این ساختار در کنار ساختار تحریم‌های ریسک محور مانع استفاده آزادانه از درآمدهای نفتی ایران بود.
بعد از خروج آمریکا از برجام نیز محدودیت‌ها بیشتر شد و پولهای نفتی ایران با سرعت بیشتری در این حساب ها دپو و بلوکه شد. تحریم شدن بانک مرکزی ذیل فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ نیز این وضعیت را تشدید کرد.
اینستکس که ابتکار عمل اروپا برای جبرانگ خروج آمریکا از برجام بود، از همین چارچوب پیروی میکرد، تنها با این تفاوت که اروپا جرات خرید نفت از ایران را هم نداشت.
آخرین مورد نیز به پذیرش این نوع حساب در عراق در تابستان ۹۸ بازمی‌گردد. در تیر ماه ۹۸ بانک مرکزی ایران پذیرفت که پول حاصل از فروش گاز و برق ایران به عراق ذیل این چارچوب در حسابی نزد بانک TBIعراق دپو شود که تا همین سال گذشته مصرف آن ناممکن بود.
⏪آمریکا در حال حاضر به دنبال پیاده کردن این چارچوب برای فروش گاز و نفت روسیه است تا بتواند کنترل کافی بر درآمدهای روسیه داشته باشد. بعید نیست در روزهای اخیر که اروپا به انرژی ایران نیازمند است، با مجوز آمریکا از این چارچوب برای توافق با ایران استفاده کند.
از مزیت‌های فروش نفت از طریق دور زدن تحریم خارج شدن از این چارچوب است که نتیجه آن آزاد بودن پولهای حاصله است.
کانال تخصصی تحلیل و تبیین موضوعات سیاسی ایران و جهان👇
https://t.me/seraat_tahlil_siyasi
https://t.me/tahlilsiyasiseraat
✍ مسعود براتی
💥اسکرو اکانت به حسابی گفته میشود که برداشت از آن منوط به تحقق شرایط مشخص شده در زمان افتتاح حساب است. یک نوع حساب مشروط. این پدیده از سال ۲۰۱۲ وارد ساختار تحریم ایران شد.
🔻در قانون NDAA 2012 فروش نفت ایران تحریم شد به استثنای آنهایی که آمریکا مجاز می‌دانست. بخش ۱۲۴۵ قانون مربوط به این موضوع بود. زیربخش D به بیان جزییات این تحریم میپردازد و D3 درباره تراکنش مربوطه است. این تحریم از تیر ۹۱ اجرا شد.
📍در ابتدا تراکنش‌ها محدود نبود برای همین ایران بعد از اجرایی شدن این قانون برای جلوگیری از بلوکه شدن پول‌ها و آزادی عمل در استفاده آتی از آن، رو به خرید طلا و انتقال آن به ایران نمود. آمریکا که با هدف کاهش دسترسی ایران به درآمدهای حاصل از فروش نفت، در تابستان ۹۱ اصلاحیه‌ای بر این تحریم می‌زند.
⭕️در قانون کاهش تهدید ایران TRA2012 زیربخش D3 اصلاح میشود و از اینجا اسکرو اکانت وارد ماجرای تحریم ایران میشود.
چیزی که دیوید کوهن به عنوان قفل کردن (Lock) پولهای ایران ازش یاد می‌کند.
طبق این اصلاح حسابی مخصوص در کشور خریدار مجوزدار نفت ایران ایجاد میشود و پول نفت به ارز محلی در آن دپو میشود. این پول تحت نظارت خزانه‌داری آمریکا بوده و ایران می‌تواند از آن برای تجارت دو جانبه و محدود به کالاهای غیرتحریمی استفاده کند.
انتقال به کشور ثالث ممنوع است مگر در موارد مربوط به تجارت بشردوستانه (غذا، دارو و تجهیزات پزشکی) که این مورد هم برای افراد و نهادهای تحریم شده ذیل فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ که برچسب SDGT دارند، ممنوع است.
⏺این چارچوب نیاز آمریکا به صفر کردن فروش فیزیکی نفت ایران را برطرف میکرد و تمرکز تحریم را به مصرف درآمدهای نفتی منتقل می نمود. با این کار شوک حاصل از حذف نفت ایران هم بهتر قابل مدیریت کردن بود.
در سمت ایران چون از ابتدا کانالیزه شدن فروش نفت را پذیرفته شده بود، این اصلاح نیز مورد پذیرش قرار گرفت. البته این دیدگاه هم که تحریم‌ها پدیده زودگذر بوده و در آینده نزدیک برداشته خواهد شد، در این پذیرش موثر بود.
⏹فروش نفت ذیل این چارچوب منجر به افزایش دپو درآمدهای نفتی در نزد خریداران نفت ایران شد. چرا که ایران تراز تجاری برابر در تمام این کشورها نداشت. و خرید نیز محدود به کالاهای مصرفی و مجاز بود.
در مذاکرات منتهی به برجام این موضوع خیلی مورد توجه قرار نگرفت. تا جایی که در متن برجام علی رغم اینکه توقف موقت درباره زیربخش‌های D1,D2 بیان شده بود اما زیر بخش D3 مسکوت ماند.
◀️و کماکان مصرف پولهای نفتی ایران تحت نظر خزانه‌داری آمریکا صورت می‌گرفت. به دلیل کاهش دایره کالاهای تحریمی دست ایران برای مصرف بازتر شده بود، اما این ساختار در کنار ساختار تحریم‌های ریسک محور مانع استفاده آزادانه از درآمدهای نفتی ایران بود.
بعد از خروج آمریکا از برجام نیز محدودیت‌ها بیشتر شد و پولهای نفتی ایران با سرعت بیشتری در این حساب ها دپو و بلوکه شد. تحریم شدن بانک مرکزی ذیل فرمان اجرایی ۱۳۲۲۴ نیز این وضعیت را تشدید کرد.
اینستکس که ابتکار عمل اروپا برای جبرانگ خروج آمریکا از برجام بود، از همین چارچوب پیروی میکرد، تنها با این تفاوت که اروپا جرات خرید نفت از ایران را هم نداشت.
آخرین مورد نیز به پذیرش این نوع حساب در عراق در تابستان ۹۸ بازمی‌گردد. در تیر ماه ۹۸ بانک مرکزی ایران پذیرفت که پول حاصل از فروش گاز و برق ایران به عراق ذیل این چارچوب در حسابی نزد بانک TBIعراق دپو شود که تا همین سال گذشته مصرف آن ناممکن بود.
⏪آمریکا در حال حاضر به دنبال پیاده کردن این چارچوب برای فروش گاز و نفت روسیه است تا بتواند کنترل کافی بر درآمدهای روسیه داشته باشد. بعید نیست در روزهای اخیر که اروپا به انرژی ایران نیازمند است، با مجوز آمریکا از این چارچوب برای توافق با ایران استفاده کند.
از مزیت‌های فروش نفت از طریق دور زدن تحریم خارج شدن از این چارچوب است که نتیجه آن آزاد بودن پولهای حاصله است.
کانال تخصصی تحلیل و تبیین موضوعات سیاسی ایران و جهان👇
https://t.me/seraat_tahlil_siyasi
https://t.me/tahlilsiyasiseraat