(پست درسی هست، اما فکر میکنم جنبه ی عمومی هم دارد)
چندباری گله هایی شنیدم از عزیزان رشته ی فلسفه که چرا مطلبی در مورد رشته ی آنان نوشته نمیشود. واقعیت، من علی رغم علاقه ی فراوانی که به فلسفه دارم، تخصصی در دروس و مباحث این رشته ندارم و لذا طبیعی است که نتوانم چندان کمکی کنم، اما اگر بنا باشد توصیه ای به همه و به طور بسیار خاص به دوستان فلسفه داشته باشم، مطالعه ی رمان هست. فلسفه، به روز ترین و محبوب ترین و زیباترین رشته های علوم انسانی است که اندیشمندان اش حرفهایشان را بسیاری اوقات در قالب داستان و فیلم گفته اند. یادم هست که خودم اساس نظریه ی «اثر پروانه ای» را در شاهکار ارباب حلقه ها دیدم و مسئله ی جبر و اختیار را در بهترین حالتش در داستان رستم و سهراب. شاید بتوانم بگویم مسئله ی «توجیه وسیله با هدف» در کمتر جایی مثل فیلم هابیت تحلیل شده است. رمان و فیلم و انیمیشن اصلاً سرگرمی نیستند، با آنکه سرتان را گرم می کنند. البته به دلایلی، تاکیدم بیشتر بر رمان هست تا فیلم، کمااینکه هابیت و ارباب حلقه ها قبل از آمکه فیلم های موفقی باشند، رمان های موفقی بوده اند.
رمانهای داستایوفسکی، گابریل گارسیا، داستانهای عمیق شاهنامه و مثنوی معنوی، آثار فوق حکیمانه ی ویکتور هوگو را از دست ندهید، والا حتی اگر خداوندگار فلسفه شوید، زبانتان در میان مردم به درستی قابل فهم نخواهد بود.
@tashir
چندباری گله هایی شنیدم از عزیزان رشته ی فلسفه که چرا مطلبی در مورد رشته ی آنان نوشته نمیشود. واقعیت، من علی رغم علاقه ی فراوانی که به فلسفه دارم، تخصصی در دروس و مباحث این رشته ندارم و لذا طبیعی است که نتوانم چندان کمکی کنم، اما اگر بنا باشد توصیه ای به همه و به طور بسیار خاص به دوستان فلسفه داشته باشم، مطالعه ی رمان هست. فلسفه، به روز ترین و محبوب ترین و زیباترین رشته های علوم انسانی است که اندیشمندان اش حرفهایشان را بسیاری اوقات در قالب داستان و فیلم گفته اند. یادم هست که خودم اساس نظریه ی «اثر پروانه ای» را در شاهکار ارباب حلقه ها دیدم و مسئله ی جبر و اختیار را در بهترین حالتش در داستان رستم و سهراب. شاید بتوانم بگویم مسئله ی «توجیه وسیله با هدف» در کمتر جایی مثل فیلم هابیت تحلیل شده است. رمان و فیلم و انیمیشن اصلاً سرگرمی نیستند، با آنکه سرتان را گرم می کنند. البته به دلایلی، تاکیدم بیشتر بر رمان هست تا فیلم، کمااینکه هابیت و ارباب حلقه ها قبل از آمکه فیلم های موفقی باشند، رمان های موفقی بوده اند.
رمانهای داستایوفسکی، گابریل گارسیا، داستانهای عمیق شاهنامه و مثنوی معنوی، آثار فوق حکیمانه ی ویکتور هوگو را از دست ندهید، والا حتی اگر خداوندگار فلسفه شوید، زبانتان در میان مردم به درستی قابل فهم نخواهد بود.
@tashir