Сизиф туралы аңыз — грек мифологиясындағы әйгілі аңыз, Сизифтің құдайлармен жасасқан келісімдер мен олардың шешімдеріне қарсы әрекеттері үшін жазалануы туралы баяндайды. Бұл аңыз негізінен оның құдайлардан алған жазасы мен сол жазаны мәңгілік қайталап орындауына байланысты.
Сизифтің тарихы:
Сизиф — Коринф патшасы, өте ақылды әрі айлакер тұлға ретінде сипатталады. Ол өзінің әдіс-тәсілдерімен адамдары мен құдайларды алдап, көптеген қиыншылықтардан құтылып жүрді. Алайда, оның әрекеттері құдайлардың ашуын туғызды.
1. Құдайлармен алдау: Сизифтің айлакерлігі мен алдау арқылы ол көбінесе құдайлардың заңдары мен әмірлеріне қайшы әрекеттер жасады. Мысалы, ол өлімнің құдайы Танатос пен Мойраларды алдап, өлімнің өзін басқаратын құдайларды қармалып, өз өлімін ұзартуға тырысты. Ол Танатосты тұтқындап, адамдардың өлуін тоқтатты, нәтижесінде адамдар өмір сүруді тоқтатып, өлім мәселесін шешу қиынға түсті.
2. Құдайлардың қаһары: Сизифтің осы әрекеттері құдайларды қатты ашуландырды. Олар оны өлтіру үшін жаза тағайындады. Бірақ Сизиф өз өмірін қайтадан ұзартуға және өз қателіктерінен құтылуға түрлі айла-амалдармен жол табуға тырысты.
3. Жазасы: Сизифтің жазасы өте ауыр әрі ерекше болды. Зевс оның өмірін мәңгілікке жазалауды шешті, және Сизифке үлкен тасқа таудың ең биік шыңына дейін көтеруді міндеттеді. Бірақ та Сизиф бұл тасты таудың шыңына көтерген кезде, тас әрқашан оның қолынан қайтадан төмен түсіп кететін еді. Бұл процесс қайталанып отырды, Сизиф әрқашан жоғары көтерілген тасты қайтадан төмен түсіріп, жұмысы ешқашан аяқталмайтын еді.
Аңыздың философиялық мәні:
Сизифтің жазасы — оның өз өміріндегі мәнсіздікті, қайталанатын әрі нәтижесіз әрекеттерді бейнелейді. Бұл аңыз философиялық тұрғыда адам өмірінің абсурдтығын, тұрақты және қайталап отыратын күрестер мен қол жетпейтін мақсаттарды көрсету үшін жиі қолданылды.
Альбер Камюдің “Сизиф туралы мифі” атты еңбегінде Сизифтің өмірін абсурдтық философияның метафорасы ретінде қарастырады. Камюдің пікірінше, адам өмірі өз мақсатын табуға тырысқанымен, өмірдің мағынасыздығы оның болашағының үмітсіз болатынын көрсетеді. Алайда, Камю Сизифтің өз ісін тоқтатпауын және өмірінің маңыздылығын өзі жасап жатқан әрекетте іздеуді жақтайды. Сизиф өзінің жазасына қарсы емес, бірақ оны қабылдай отырып, өмірін жалғастырады.
Қорытынды:
Сизиф туралы аңыз — адамның өмірдегі қиындықтары мен абсурдты қайшылықтары туралы терең ой салады. Оның тасты көтеруінің қайталануы мен мәңгілікке аяқталмайтын ісі адам өміріндегі мақсатқа жету жолындағы үнемі қайталанатын қиындықтар мен ізденістерді бейнелейді.
Сизифтің тарихы:
Сизиф — Коринф патшасы, өте ақылды әрі айлакер тұлға ретінде сипатталады. Ол өзінің әдіс-тәсілдерімен адамдары мен құдайларды алдап, көптеген қиыншылықтардан құтылып жүрді. Алайда, оның әрекеттері құдайлардың ашуын туғызды.
1. Құдайлармен алдау: Сизифтің айлакерлігі мен алдау арқылы ол көбінесе құдайлардың заңдары мен әмірлеріне қайшы әрекеттер жасады. Мысалы, ол өлімнің құдайы Танатос пен Мойраларды алдап, өлімнің өзін басқаратын құдайларды қармалып, өз өлімін ұзартуға тырысты. Ол Танатосты тұтқындап, адамдардың өлуін тоқтатты, нәтижесінде адамдар өмір сүруді тоқтатып, өлім мәселесін шешу қиынға түсті.
2. Құдайлардың қаһары: Сизифтің осы әрекеттері құдайларды қатты ашуландырды. Олар оны өлтіру үшін жаза тағайындады. Бірақ Сизиф өз өмірін қайтадан ұзартуға және өз қателіктерінен құтылуға түрлі айла-амалдармен жол табуға тырысты.
3. Жазасы: Сизифтің жазасы өте ауыр әрі ерекше болды. Зевс оның өмірін мәңгілікке жазалауды шешті, және Сизифке үлкен тасқа таудың ең биік шыңына дейін көтеруді міндеттеді. Бірақ та Сизиф бұл тасты таудың шыңына көтерген кезде, тас әрқашан оның қолынан қайтадан төмен түсіп кететін еді. Бұл процесс қайталанып отырды, Сизиф әрқашан жоғары көтерілген тасты қайтадан төмен түсіріп, жұмысы ешқашан аяқталмайтын еді.
Аңыздың философиялық мәні:
Сизифтің жазасы — оның өз өміріндегі мәнсіздікті, қайталанатын әрі нәтижесіз әрекеттерді бейнелейді. Бұл аңыз философиялық тұрғыда адам өмірінің абсурдтығын, тұрақты және қайталап отыратын күрестер мен қол жетпейтін мақсаттарды көрсету үшін жиі қолданылды.
Альбер Камюдің “Сизиф туралы мифі” атты еңбегінде Сизифтің өмірін абсурдтық философияның метафорасы ретінде қарастырады. Камюдің пікірінше, адам өмірі өз мақсатын табуға тырысқанымен, өмірдің мағынасыздығы оның болашағының үмітсіз болатынын көрсетеді. Алайда, Камю Сизифтің өз ісін тоқтатпауын және өмірінің маңыздылығын өзі жасап жатқан әрекетте іздеуді жақтайды. Сизиф өзінің жазасына қарсы емес, бірақ оны қабылдай отырып, өмірін жалғастырады.
Қорытынды:
Сизиф туралы аңыз — адамның өмірдегі қиындықтары мен абсурдты қайшылықтары туралы терең ой салады. Оның тасты көтеруінің қайталануы мен мәңгілікке аяқталмайтын ісі адам өміріндегі мақсатқа жету жолындағы үнемі қайталанатын қиындықтар мен ізденістерді бейнелейді.