Senga🩵)

sen oldin bormiding sayyoramda,ayt?
nega ko'rmaganman seni ilgari?
ko'zimiz ham to'qnash kelmadimi hech,
yurgan ekanmizda majruh singari..?

qachon paydo bo'lding qarshimda alpdek?
alif qomatingga men bo'ldim qurbon.
o'ylasam o'zimdan ko'p o'ylab seni,
qizg'onsam hammadan rashk qildim yomon!

quyuq tuman kabi kipriklaringni,
shaydosi bo'lganman men o'sha kecha.
qiyiq qoshlaringga o'zimni osib,
baxtsizlik kishanin kelyapman yecha...

bilmasam,negadir aftodaholman,
shu kunlar yurakda turar siyrating.
qalandar kabiman sening hajringda,
ayama sevgilim mendan himmating.

tobora unutib boryapman o'zni,
menda "men" qolmadi bir sendan ortiq.
kelsang gar yonimga borliging bilan,
sevgimni yo'lingga qilaman tortiq..

©️Ahmadjonova Zuhraxon

Azizim, bugun ham senga yana bir maktub yozishim mumkin edi. Aqlim qaroriga kirib uyquni tanladim.

Bir kuni umringda ro'y berar bahor,
Bir kuni borligim qolasan sezib.

Xudo rahmat qilsin meni o'shanda...

Sevimli depressiyam

Hozirgi kunda depressiya nimaligini bilmaydigan odam bo'lmasa kerak. Oramizdagi ko'pchilik hatto o'zini depressiyada deb o'ylashi mumkin. Balki shunday hamdir, eng to'g'risini o'zingiz yaxshi bilasiz. Lekin shuni unutmaslik kerakki, depressiya bu aqliy hastalik. Saraton qanchalik xavfli bo'lsa, depressiya ham shunchalik xatarli.

Yaqin-yaqingacha, ayniqsa, o'zbekzabon kanallarda depressiyasi bilan maqtanadigan, faxrlanadigan ahmoqlar bo'lardi. Depressiyani aqliy ustunlik, yuqori intellektuallik bilan bog'lashardi. Ammo bularning hammasi g'irt safsata. Depressiya gendan o'tadigan kasallik, o'qish-yozishni bilmaydigan qishloq odami bo'lsangiz-da, ajdodlaringizda bo'lgan bo'lsa, sizda ham bo'lishi mumkin. Nega shuni bila turib odamlar farzandli bo'lishadi, hech tushunmayman.

Ha, yana bir gap. Doimiy baxtsiz his qilsangiz yoki qo'lingiz hech bir ishga bormayotgan bo'lsa, hatto suidsid qilishgacha o'ylayotgan bo'lsangiz, bu sizni depressiyada ekanligingizni bildirmaydi. O'zingizga bu tashxisni qo'yish uchun manavi 9 ta depressiya belgisidan kamida 5 tasi sizda bo'lishi lozim:
1) doimiy baxtsiz his qilish;
2) kunlik mashg'ulotlarga qiziqish va zavqning ozayishi;
3) Ishtaxa o'zgarishi: ishtaxasizlik yoki ortiqcha ovqatlanish;
4) Tartibsiz uyqu: uxlashga yoki uyg'onishga qiynalish
5) Doimiy horg'inlik his qilish;
6) Gapirish va harakatlarda sekinlik;
7) O'zini qadrsiz va aybdor his qilish;
8) Diqqat buzilishi, qaror qilishga qiynalish;
9) Suidsid (o’zini o’ldirish) istagi.

Menda bularning hammasi bor, lekin shunda ham o'zimni qattiq depressiyaga tushgan deb hisoblamayman. Depressiya shunchalik tuslanuvchi kasallikki, unga chalingan millionta odamda million xil kechishi mumkin. Menda yuqoridagi belgilarning hammasi passiv holda kechadi. Ho'p, shunday ekan, nima qilay, nachora, yashayveramiz. Bu esa vaziyatni osonlashtiradi (men uchun). Chunki major (klinik) depressiya degan turi ham borki, undan xudoni o'zi asrasin. Yuqoridagi 9 belgi odamni shunchalik ko'p qiynab yuboradiki, ortiq o'zimni o'ldirib qutulsam degizvoradi. Bunday turdagi depressiyaga tushgan odam oylab xonasidan chiqolmasligi, yotog'idan kunlab turolmasligi mumkin, horg'inlik shunchalik bo'ladi. Oylab o'z joniga qasd qilishni o'ylab yurishi, yillab baxtsiz, yolg'iz, qadrsiz his qilishi mumkin. Va bu depressiya boshqa aqliy hastaliklarga ham yo'l ochishi mumkin; bipolar buzilish, shizofreniya va hokazo...

Ba'zi "psixologlar" depressiyadagi odamlarga qarab, 'sport bilan shug'ullaning, seving-seviling' degan maslahatlarni berishadiyu, bular menga o'xshagan passiv depressiyalilar uchun foyda berishi mumkin. Major depressiyadagi odam uchun o'rnidan turib tuvaletga bora olishi judayam katta natija, ishini bitirgach ketini artib olishi umuman boshqa bir natija. U odam qanday qilib sport qilgani zalga borsin?

Depressiya to'g'ridan-to'g'ri odamni o'ldirmaydi, odamni suidsidga undashi va shu orqali o'ldirishi mumkin. Lekin hamma depressiyaga tushganlar ham o'zini o'ldiravermaydi, psixoterapevt (psixolog emas) bilan muntazam ishlab, bir necha yillarda buni davolash mumkin. Shunda ham 100% ga emas, ruhiy qiyinchiliklarni balki 60-70% ga kamaytirsa bordir, lekin bu og'riqlar odamni bir marta boshiga tushdimi umrini oxirigacha yoqasini qo'yib yubormaydi. Shuning uchun, jiddiy aytyapman, agar depressiyada bo'lsangiz va avlodlaringiz haqida qayg'uradigan inson bo'lsangiz, antinatalist bo'ling va hech qachon bu dunyoga farzand keltirmang. Shopengauer aytganidek, "Farzandlarimga qoldiradigan eng katta merosim, ularni bu dunyoga keltirmaganimdir.”

Kel meni o’p, o’pa qol
Qonaguncha to labim,
Faqat shodlik va visol
Bu hayotdan talabim.

To’nkarilgan qadahlar
Bizga emas bazm aro.
Bu dunyoda yasharlar
Faqat bir bor, dilrabo!

Shom pardasi ko’k, harir,
Falakka bir qil nigoh.
Sariq quzg’un misoli
Charx uradi ko’kda moh.

O’pgin meni, o’p tezroq,
So’nayotir hayotim.
O’sha ko’kda uchgan zog’
Sezdi mening mamotim.

O’lim asli haq ekan,
Mayli, endi o’layin,
Lek ko’z yumish oldidan
Lablaringga to’yayin.

To mangulik uyquda
Yangrab tursin har nafas
Mayin, tiniq, osuda —
«Senikiman» degan sas.

Doim to’la qadahlar
Sochib tursinlar ziyo…
Bu dunyoda yasharlar
Faqat bir bor, dilrabo!

Sergey Yesenin

Ko'ramiz, sen orzularim amalga oshishiga sababchi bo'lasan yoki ular hech qachon boʻlmagandek ko'milishiga)

Sensizlik — cheksizlik: chegarasiz yillar, cheksiz kunlar, daqiqalar, soniyalar, poyoni yo'q sog'inch, muhabbat, rashk, nafrat, uyqusizlik va bezovtalik.

Aslini olganda, menda hammasi yaxshi edi, bugungacha. Jin ursin, nimalar deyapman o'zi, o'sha oxirgi suhbatimizdan keyin menda hech narsa yaxshi emas, yaxshilashga urinyapman bo'lmayapti, qo'limdan kelmayapti. Boshida qasd olishdir, ehtimol yoki boshqa narsa 24 soat o'zimni nimadirlar bilan chalgʻitishga harakat qildim: reading, listening, sessiya, balo-battarlar. Hatto kundalik ham tuta boshladim ichimdagilarni odamlarga emas, qogʻozga aytish uchun. Endi eng og'ir nuqtaga keldiki, bularning hech biriga kuch ham xohish ham yo'q. Aqlimda nima bor bilmayman. Qalbim bo‘m-bo‘sh. Hech narsa yo'q edi, na qahr, na gʻazab, na alamzadalik hech biri. Ammo bugun barchasi o'sha ahmoqona tushdan keyin qaytadan uyg'ondi. Tushimda va oʻngimda tuni bilan yigʻlab chiqqanimdan so'ng menda rashk bor, muhabbat bor va eng yomoni qo'rquv bor. Seni boshqa inson bilan ko'rish qo'rquvi.

Bularning bari ahmoqona ekanini, bir-birimizga umuman mos emasligimizni yaxshi bilaman. Aldab nima qildim, men o'zimni sendan anchagina yuqorida ko'raman, o'zimni emas yo'q, o'rningda bo'lishi kerak bo'lgan insonni. U mening barcha ideallarimga to'g'ri kelishi kerak, lekin sen hech biriga to'g'ri kelmaysan, muhabbatimdan boshqa.

Yana aytmoqchi bo'lganim, o'sha ilk ayriliqdek og'riqni menga yana bir marta his qila oldirganingda edi, shubhasiz, o'shanda men nazmni emas, nasrni tanlar edim, hech kimim.

Men qo'ng'iroq sochlarimni sen bilan birga ko'mgan ekanman, allaqachon)