انسان میبیند،،، آنچه را میفهمد

در دوران سنگ، نقاشی های تزئینی روی دیوار غارها، دو سبک متفاوت را در ترسیم نشان میدادند : جانوران وحشی خیلی خوب و ماهرانه طراحی میشدند، اما ترسیم انسانها بسیار ابتدایی و ناشیانه صورت میپذیرفت چرا؟
جانوران بلحاظ آناتومی و اسکلت بندی و بطور کلی ساختاری،،، بسی هوشمندانه طراحی و اجرا میشدند،،، بدلایلی خیلی روشن،،، بدلیل الگو برداری از جانوران، بر اساس تشریح استخوان بندی انان و دیگر اندامها،،، پس از سلاخی
اما چنین روش سلاخی در مورد انسان،،، بدلیل تابو بودن آن، میسر نبود
لذا اندام آدمیان، در مقایسه با اندام جانوران،،، بسیار ناشیانه و بدور از واقعیت ترسیم میگردیدند
بنابراین فهم و درک زیر اساس ساختار جانوران،،، بینش نقاش را نسبت به واقعیت وجودی آنها افزایش میداد، که در مورد انسان،،، چنین درکی از عوامل داخلی بدن وجود نداشت
بنابراین، در کلی ترین مفهوم،،، دانش بشری،
در افزایش دانسته ها، و تکمیل شناخت وی از جهان، ارزنده ترین نقش را ایفا میکند