暗い魂

صبوریتون‌رو‌میطلبه‌دارلز.

کاش براش انسان بهتری بودم.

کنجکاوی‌بسه.

چرا‌ با پاهات رو مخم جفت پا میندازی؛ وقتی میتونی پاهاتو رو شونه هام حس کنی؟!.

جئون جونگکوک سر آشپز جوان کره‌ای بود که یکی از بهترین رستوران های ایتالیایی-کره‌ای رو اداره می‌کرد.
مشتری های زیادی داشت و بین دخترای جوان کره‌ای محبوبیت زیادی داشت.
اخلاق خوب، چهره دل‌ربا و استایل فوق‌العاده جذاب.
همه‌ی این‌ها از اون پسر یه پکیج کامل برای بهترین پارتنر شدن رو ساخته بود.

مشتری محبوب جئون، «کیم تهیونگ» هر شب به رستورانش می اومد و همیشه یک چیز رو می‌گفت:"پیشنهاد ویژه سر آشپز چیه؟ من همون رو میخوام."

بعد از یه مدت همین روال ادامه داشت تا اینکه بالاخره جئون تصمیم گرفت خودش به عنوان گارسون پیش مشتری محبوب و با جذبه‌اش بره؛ یعنی کیم.

آب دهانش رو قورت داد و نفس عمیقی کشید و با قدم های آروم و محکمش به سمت کیم رفت؛ میز شماره 44 جای همیشگی کیم تهیونگ! همونجا ایستاد و لب زد:"میشه بپرسم چرا همیشه این کار رو تکرار میکنی؟!"

کیم با نیشخند همیشگی روی لبش گفت:"کدوم کار سر آشپز جئون؟! اینکه همیشه پیشنهاد شما رو سفارش میدم؟ اوه نکنه نباید این کار رو انجام بدم؟.."

و بعد از اتمام حرفش از روی صندلی چرم‌ش بلند شد و رو به روی جئون ایستاد و لب زد:"جونگکوکا....من تو رو دوست دارم."

جئون خشکش زده بود و دهنش از تعجب باز مونده بود نمیدونست چی باید بگه چرا؟ چه طوری؟ بخاطر چه چیزی؟!
سوالات مبهم توی ذهنش رد می‌شدند تا اینکه به خودش اومد و گفت:"چـ..چی گفتی؟! نکنه منظورت آشپزی‌مه؟ آشپزی من رو دوست داری آره؟!..."

کیم پوزخندی زد و به جئون نزدیک تر شد و لباشو مماس گوش جئون قرار داد و با صدای بمش لب زد:"اینم هست؛ولی اگه حتی برای من آشپزی نکنی باز هم دوستت دارم."

جونگ کوک در حالی که ابروهایش را بالا انداخته بود و به چهارچوب در اتاقت تکیه داده بود به تو نگاه کرد و تو را تماشا کرد که با پتوی نازک سفیدی خودت را پوشانده بودی. وقتی خواب بودی خیلی دوست داشتنی بودی تو شبیه بچه گربه ای بودی که دور اسباب بازی مخمل خال دار مورد علاقه اش پیچیده شده، خرخر می کند و رویای شیرین می بیند.
جونگ کوک به آرامی به سمت تو رفت و کنارت دراز کشید و خم شد تا موهایت را نوازش کند و پیشانی ات را ببوسد.
خیلی نرم تو را بوسید.
Emma.