sovuq asta-sekin junbushga kelayotgan paytlar. kech kirdi deguncha qishloqda svet o'chib qolishi, fonar, sham, yoki pligli chiroq yorug'ida oilaviy ovqatlanish, samimiy gurung, kun bo'yi orttirilgan ta'surotlarning g'iybatga umuman o'xshamagan xildagi ulashinishi, ertak, maqol eshitish, tez aytish, ism oxirgi harfiga ism topish, she'r aytish o'ynash, pligi lipillagan chiroq atrofida to'dalanib paxta chigit qilish (paxtani chigitidan ajratish), chiroq atrofida bir joyda to'plangan oqibat hissi, hamsoya, qo'shnilarning gurungga kelishi, sham atrofida shamga sochni kuydirib olmaslik uchun ehtiyotkorona holda uyga vazifalarni tayyorlash, nokiada ilon o'ynash, musiqa eshitish, yostiq urar o'ynash, svet yonishi, baxtdan sarmast yuzlar lampa yorug'ida yaqqol ko'rinishi, uyquga eltadigan muttasil televizor ovozi. hammasi baxt, o'z vaqtida anglanilmagan, tushunilmagan, qadriga yetilmagan, endi esa qayta va qayta qumsalaveradigan baxt.

hozirgi yoshlarning baxti balki telefon o'yinlari balki o'rtoqlari bilan ko'chaga chiqishi, men ular haqida bilmayman. biladiganim hammada baxt har xil shaklda bo'ladi. ammo bu shakl ko'pincha katta avlod tomonidan tushunilmaydi yoki qabul qilinolmaydi. shundan bizni davrda u unaqa edi, bu bunaqa edi degan purma'no hikmatlar quloqni yirtadigan darajada shang'illab uqtirilmoqchi bo'linadi