بی‌تو مهتاب

ماه به آهنگرخانه می‌آید
با پاچین سنبل‌الطیب‌اش.
بچه در او خیره مانده
نگاهش می‌کند، نگاهش می‌کند.
در نسیمی که می‌وزد
ماه دست‌هایش را حرکت می‌دهد
و پستان‌های سفید ِ سفت ِ فلزیش را
هوس انگیز و پاک، عریان می‌کند.

ــ هیّ! برو! ماه، ماه، ماه!
کولی‌ها اگر سر رسند
از دل‌ات
انگشتر و سینه‌ریز می‌سازند.
ــ بچه، بگذار برقصم.
تا سوارها بیایند
تو بر سندان خفته‌ای
چشم‌های کوچکت را بسته‌ای.

ــ هیّ! برو! ماه، ماه، ماه!
صدای پای اسب می‌آید.

ــ راحتم بگذار.
سفیدی ِ آهاری‌ام را مچاله می‌کنی.

طبل ِ جلگه را کوبان
سوار، نزدیک می‌شود.
و در آهنگرخانه‌ی خاموش
بچه، چشم‌های کوچکش را بسته.

کولیان ــ مفرغ و رویا ــ
از جانب زیتون زارها
پیش می‌آیند
بر گرده‌ی اسب‌های خویش،
گردن‌ها بلند برافراخته
و نگاه‌ها همه خواب آلود.
چه خوش می‌خواند از فراز درختش،
چه خوش می‌خواند شبگیر!
و بر آسمان، ماه می‌گذرد
ماه، همراه کودکی
دستش در دست.

در آهنگرخانه، گرد بر گرد ِ سندان
کولیان به نومیدی گریانند.
و نسیم
که بیدار است، هشیار است.
و نسیم
که به هوشیاری بیدار است.

— لورکا
برگردان از احمد شاملو

کلبه‌ام تمام سوخت
چیزی نیست که مانع شود
نظاره‌‌ ی ماه را

— ماساهیده
برگردان از احمد شاملو

Don't tell me the moon is shining;
Show me the glint of light on broken glass.

— Anton Chekhov

از غرب می‌آیند
ماه را می‌پوشانند ابرها ـ
بی‌هیچ صدایی
 
– جک کرواک
برگردان از علیرضا آبیز

شب سلیس است و یکدست و باز
شمعدانی‌ها
و صدادارترین شاخه فصل
ماه را می‌شنوند...

– سهراب سپهری

می‌نوشت
و زیر آفتاب
لبخند می‌زد
به ستاره‌های رنگارنگ
به ماه
روی دامنی به رنگ دانوب
که موج بر‌ می‌داشت
بر تن زنی‌ که می‌رقصید
با درخت‌ها
با باد

– واهه آرمن

ماه
به شمشادهای خیس می‌تابد
لحظه‌ای پس از باران

–‌ کیارستمی

در آن شب
نه مهتابی بود
گرد آویز شوم
نه سوسوی ستاره‌ای
در کنارم بیاساید
و نه آواز عاشقی
تا خودم را در او بیابم.
تنها تنها،
در خواب تنها و
در روشنایی تنها
در تاریکی تنها،
دو تنها بودم
در تنی.

– شیرکو بیکس