زانیار ابراهیمی

🖋سه جهان مدنی؟
اظهارات مقدماتیِ نظری-تاریخی در باب معناشناسی تطبیقیِ جامعۀ مدنی در آلمان، انگلستان و فرانسه نوشتۀ راینهارد کوزلک

✅ این مقاله در سال 1396 ترجمه شده و برای اولین بار در این کانال منتشر می‌شود.

🖌هرکس از واژۀ "بورژوازی" (Bürgertum) استفاده می‌کند، صورتبندی اجتماعی مدرنی را در نظر دارد که از قرار معلوم خاستگاهش بی‌گمان فرانسه و انقلاب‌های صنعتی است و هرکس از "جامعۀ مدنی" (bürgerliche Gesellschaft)سخن می‌گوید، احتمالاً به همین نتیجه می‌رسد اما راهش را در زمین لرزانِ سنت هزاره‌ای ادامه می‌دهد؛ چراکه جامعۀ مدنی (bürgerliche Gesellschaft یا société civile) از حیث ریشه‌شناسی ترجمه‌ای از زبان لاتین‌ است. این ترجمه‌ در واژۀ رومیِ societas civilis ریشه دارد و خودِ این واژه مدل ‌اصطلاح‌شناسی‌اش را وام‌دار اجتماع سیاسیِ (koinōnia politiké) یونانیان است. بنابراین اگر کاملاً از حیث ریشه‌شناسی به این واژه بنگریم، پیوستگی حیرت‌انگیزی در آن می‌بینیم و درمی‌یابیم که آنچه ارسطو یا سیسرون در باب جامعۀ مدنی گفته‌اند به هیچ رو سراپا کهنه و منسوخ نشده است...

#زانیار_ابراهیمی
@zaniarebrahimii

🖋گفتارهای ماکیاولی و خاستگاه‌های پیشااومانیستیِ اندیشه‌های جمهوری‌خواهی نوشته کوئینتین اسکینر

✅ این متن در سال ۱۳۹۲ ترجمه شده و برای اولین بار در این کانال منتشر می‌شود.

🖌در پایان قرن دوازدهم، به‌تدریج نظامِ مشخص و متمایزی از حکومتِ مبتنی بر جمهوری‌خواهی در بیشتر شهرهای مهمِ پادشاهی ایتالیا مستقر گشت. کنترل شهرها را معمولاً قضاتِ ارشد در دست داشتند که podesta خوانده می‌شدند. این عنوان نشان می‌داد که قضاتِ ارشد برای کنترل شهروندانِ تحت سرپرستی‌شان از قدرتی فائقه یا podestas برخوردار بودند. podesta معمولاً به مدت یک ماه یا حداکثر یک سال قدرت را در دست می‌گرفت، و از طریق مجموعه‌ای از شوراهای اجرایی حکومت می‌کرد. تمام اعضاء شوراهای اجرایی، از جمله خود podesta، با کارمندانِ عمومیِ کمون ی که آنان را انتخاب کرده بودند، جایگاهی برابر داشتند. بنابراین نظام مبتنی بر حکومت جهوری‌خواهی، ردیه‌ای تام و تمام بر اصول آشنای قرون‌وسطایی بود، اصولی که بر رعیت‌داری  و حکمرانیِ موروثی استوار بود.

#زانیار_ابراهیمی
@zaniarebrahimii

🖋مقدمه هاروی منسفیلد بر شهریار ماکیاولی

✅ این متن در سال ۱۳۹۳ ترجمه شده و برای اولین بار در این کانال منتشر می‌شود.

🖌هر کس کتاب شهریار ماکیاولی را در دست می‌گیرد، مشهورترین کتابی را که تا به حال دربارۀ سیاست نوشته شده، برای مطالعه برگزیده است. چه بسا جمهور افلاطون، نزدیک‌ترین رقیبِ شهریار ماکیاولی باشد. فرق‌شان در این است که جمهور افلاطون سیاست را در بستر و زمینۀ اموری بررسی می‌کند که بر فراز سیاست ایستاده اند. بدین‌ترتیب افلاطون سیاست را جایگاهی محدود و فروتر می‌بخشد. چنان‌که خواهیم دید، ماکیاولی نیز در شهریار سیاست را در ارتباط با اموری بررسی می‌کند که در خارج از آن قرار دارند. با وجود این ماکیاولی به نتایج بسیار متفاوتی می‌رسد. سیاست در نظر ماکیاولی محدود به اموری نیست که بر فرازش ایستاده‌اند. ماکیاولی اموری را که معمولاً در خارج از سیاست قرار داده می‌شوند – یعنی " پیش‌داده‌ها "یی که در هر موقعیت سیاسی وجود دارند –بیش از پیش تحت سیطرۀ سیاست قرار می‌دهد، بیش از آنچه سیاستمداران، مردمان و فیلسوفان تاکنون پنداشته‌اند.
#زانیار_ابراهیمی

@zaniarebrahimii

🖋ماکیاولی و ادبیات کلاسیک نوشته لئو اشتراوس

این ترجمه در مجله سیاست‌نامه، سال اول شماره یک، دی ماه ۱۳۹۴، صص ۸۴ تا ۹۷ منتشر شده است.

🖌موضوع بحث من در مقالۀ حاضر، " ماکیاولی و دوران کلاسیک " نیست. عنوان " ماکیاولی و ادبیات کلاسیک " به یک معنی بر عنوان یاد شده تقدم دارد، زیرا ماکیاولی دوران کلاسیک را تنها – یا کمابیش تنها – از رهگذر ادبیات کلاسیک می‌شناخت. من تا آنجا که ممکن است، گسترۀ این مقاله را به ارجاعاتِ آشکارِ ماکیاولی به آثار کلاسیک محدود می‌سازم. این حقیقت که نظر ماکیاولی در باب موضوعی خاص با نظر نویسنده یا نویسندگانِ کلاسیک همسو و همنواست، بدین معنی نیست که ماکیاولی در این خصوص از نویسندگان کلاسیک پیروی کرده است. اتفاق‌نظرچه بسا تصادفی باشد. نکتۀ آخر این که من بر دو اثر هنریِ بزرگِ ماکیاولی، شهریار و گفتارها تمرکز می‌کنم...

#زانیار_ابراهیمی

@zaniarebrahimii

🖋ماکیاولی اشتراوس نوشته هاروی منسفیلد

این ترجمه در مجله سیاست‌نامه، سال اول شماره1، دی ماه 1394، صص 109-98 منتشر شده است.

🖌اشتراوس زمانی گفته بود که کتاب اندیشه‌هایی در باب ماکیاولی را نوشته است تا از آن فراتر روند. از عنوان کتاب او نیز همین نقصان استنباط می‌شود، عنوانی که نه وعدۀ نظم می‌دهد نه وعدۀ کلیت. امّا کتاب اشتراوس برای خوانندگان–یعنی همواره برای ما خوانندگان معمولی و حتی نخستین بار برای خواننده‌ای استثنایی–کتابی است که باید بدان رسید نه از آن برگذشت. همین مطلب را نیز می‌توان از سخن بالا استنباط کرد، چرا که رأفت و مهربانیِ اشتراوس بی تردید آنقدر هست تا مارا وادارد بکوشیم به کتاب او برسیم و کمک‌مان کند از آن فراتر رویم. تجربۀ من همه حاکی از رسیدن به این کتاب بوده است، چه‌وقتی دربارۀ ماکیاولی چیزی میخوانم، هرگاه که گمان می‌کنم به جزیره ای خالی از سکنه پا گذاشته‌ام که پیشتر کشف نشده است، تابلوی کوچکی را می‌بینم که رویش نوشته است: سکه‌ای مرحمت کنید، و پس از اجابتِ این فرمان تابلوهای بزرگی از دور نمایان می‌شوند که رویشان نوشته شده است:لئو اشتراوس قبلاً اینجا بوده است...
#زانیار_ابراهیمی
@zaniarebrahimii