@zintech 🔴 ببخشید خانم، من «آیلاندم....»
✍ #فرحناز_مینایی_پور
مشاور امور زنان وزیر آموزش و پرورش
به یاد می‌آورم نخستین روزی که بعد از شرکت در آزمون سراسری(کنکور) و پس از تلاش فراوان که منتج به قبول شدنم در تربیت معلم شده بود، در حال رفتن برای ثبت نام در دانشگاه بودم.
از این که به آرزوی دوران کودکی و نوجوانی که همانا معلم شدن بود رسیده بودم، در پوست خود نمی‌گنجیدم.
طبق برنامه‌ی زمان‌بندی برای ثبت‌نام، می‌بایست در موعد مقرر به همراه مدارک لازم در مرکز تربیت معلمِ مشخص شده حضور پیدا می‌کردم.
هم‌چنان که در خیابان‌ها به دنبال آدرس موردنظر بودم، دیوار طویلی با درب بزرگ و تابلویی بالای سرِ آن به نام «مرکز تربیت معلم حضرت زینب» (س) را دیدم و به این ترتیب مکان مورد نظر را یافتم.
در سربالایی خیابان مذکور، در حال نزدیک شدن به مرکز تربیت معلم بودم که نوشته روی دیوار توجّه‌ام را جلب کرد:
"معلمی عشق است و ایثار و گذشت، اگر به عنوان شغل بدان می‌نگری رها کن، و الّا بر تو مبارک باد" . شهید رجایی
من نیز که همواره آرزوی معلمی را داشتم، با تمام وجود این جمله را حسّ کرده و با غرور و سرور خاصّی به خودم بابت یافتنِ توفیق خدمت در کسوت معلمی، تبریک گفتم.
این نوشته‌ی روی دیوار را در تمام دوران تحصیل هنگام ورود به دانشگاه می‌خواندم، به نحوی که کاملا ملکه‌ی ذهنم شده بود.
تا اینکه سالیان متمادی گذشت، و چندی است به جبر ورود نامبارک «ویروس کرونا» به کشورمان، زمان بیشتری را در خانه بوده و بخشی از اوقات خود را با جستجو در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی سپری می‌کنیم، به چند مورد مطلب طنز گزنده راجعِ یک خانم معلم و تدریس او در فضای مجازی برخوردم.
از دوستان و همکارانی که در این فضاها حضور بیشتری داشتند، درخواست کردم که صدا و دابسمش‌های مربوط به این خانم معلم را برایم ارسال کنند تا پی به اصل ماجرا ببرم.
بعد از شنیدن صدای گرم و عاشقانه ی این خانم معلم سرشار از شور و سرریز از شعور به یاد آن جمله‌ی شهید رجایی که بر روی دیوار مرکز تربیت معلم‌مان نقش بسته بود، افتادم که (معلمی عشق است و ایثار و گذشت...) و تو تا عاشق نباشی از عشق سرشار این بانوی معلم درکی نخواهی داشت...
معلمیْ دلسوز که در روزهای بحران و فاصله‌ها، همه‌ی نگرانیش این است که شاگردانش از درس، جا نمانند.
خانم معلم عاشقی که می‌خواهد دیوار فاصله‌ها را فرو ریزد و با زبان محلی و صمیمانه‌ی خویش، دانش‌آموزانش را کنار هم جمع کند و با لحن مادرانه، آنان را آموزش دهد.
و متأسفانه با تلفظ اشتباه یک کلمه‌ی غیر فارسی از سوی وِی، دستمایه‌ی لودگی عده‌ای در جامعه فراهم شد.
آن کسانی که برای جذب اندکی مخاطب بیشتر، به هر وسیله‌ای، حتی غیراخلاقی متوسل می‌شوند و خط قرمزهای فرهنگ یک جامعه را زیر پا می‌گذراند.
غافل از این که چه بسا اگر این اتفاق شیرین در کلاس درس می‌افتاد چه صمیمیتی بین دانش‌آموزان و معلم به وجود می‌آمد و معلم با همین تلفظ به ظاهر اشتباه، فرآیند یاددهی - یادگیری را مثل یک خاطره‌ی دلنشین در ذهن دانش‌آموزان جاودانه می‌کرد.
آری ؛
باید معلم باشی تا بفهمی که چه می گویم.
باید در چهار دیواری کلاس بوده باشی تا درک کنی.
و باید عاشق باشی تا دریابی که برای جذب معشوق، گاهی لازم است بسیاری از مناسبات و گفتگوهای معمول را کنار بزنی؛ و در این صورت است که معنای سخن شهیدرجایی را با جان دل می‌فهمی:
"معلمی عشق است و ایثار و‌گذشت، اگر به عنوان شغل بدان می‌نگری رها کن؛ و الّا بر تو مبارک باد"
بانو جان؛
ببخش، جامعه‌ی ما هنوز به کلاس‌های زنده‌ی شیشه‌ای عادت نکرده است.
جامعه‌ی ما هنوز نمی‌داند که در عصر تکنولوژی، معلم، دانای کلّ کلاس نیست؛ بلکه او یک راهنما، یک راهبر و یک گردآورنده است؛ و محیط آموزشی، یک محیط تعاملی و دوطرفه است و تو چه زیبا با شیرین‌کاری‌های معلمانه‌ات دانش‌آموزان که بعضاً از هر کتاب و دفتر گریزان هستند را به سوی درس خواندن، تشویق و ترغیب نمودی.
معلم عزیز؛
من به عنوان یک زن ... یک مادر... یک معلم ... بابت این کج‌فهمی و این کج خُلقی قشری سطحی‌نگر، از تو پوزش می‌طلبم و در غایت افتخار دستان سبزت را می‌بوسم و در نهایت تواضع در برابر سال‌ها سعی عالمانه و صبر عاشقانه‌ای که جامعه شاهد آن بوده و هست، سر تعظیم فرو می‌آورم.
🆔
@aamozegaran@zintech
