◇■◇ جنگ را به خاطر بیاور!!
□ جنگ ِ بزرگ هر نسل!
«اگر قادر بودیم که از حوادث بیاموزیم در آن صورت، زنده نگهداشتن ِ خاطره‌ها می‌توانست سودمند باشد، ولی افسوس که ما از حوادث نمی‌آموزیم.»
این از جمله‌های آغازینِ کتابی است که «جان‌اشتاین بک» نویسنده بزرگ، درباره‌ِ جنگ نوشته است.
« در یک ارتش، افراد عبارتند از شماره‌هایی که روی کلاه‌ها با گچ نوشته می‌شود!»، نه چیزی بیشتر از آن!
تعدادِ کشته‌شدگان ِ هر جنگی تنها اعدادی است که از رادیو و در خبرها از کشته شده‌ها و زخمی‌ها بیرون می‌آید، نه داستانی که تک تک ِ این آدمها آن را زیسته‌اند! یا داستانی که همسران، مادران، فرزندان و نزدیکان ِ آنها در روز های آینده خواهند زیست!!
□ امّا مشکل ِ جنگ در همین یادگیری است! جنگها به آن دلیل شروع می‌شوند که ما مصائب ِ جنگ پیشین را فراموش می‌کنیم! ما فراموش می‌کنیم که «چگونه در جنگ ِ پیشین هر یک از ما حتّی از سنگینی ِ جَسدِ مرده‌ِ سربازِ مغلوب ِ دشمن هم کشته شد!»
به قول او «جنگ ِ بزرگ همان جنگی است که آدمی در آن حضور دارد!» همه‌ِ جنگها بزرگ هستند، چون زندگی ِ آدمها دچار تغییرات ِ بزرگ می‌شود. حتّی جنگهای به ظاهر کوچک هم برای سربازان و قربانیانِ آن جنگ، بزرگ است!!
□ از جنگی تا جنگِ بعدی
«در یونانِ باستان هر ۲۰ سال یک جنگِ بزرگ در می‌گرفت، تا هر نسلی ناگزیر یکبار معنای جنگ را دریابد!» در یونانِ باستان، بیشتر از شنیدن خاطرات مردمی که جنگ را دریافته بودند، انتقال می‌یافت، امّا با پیشرفتِ تمدّن، به یاد آوردن جنگ با رُمانها، فیلمها و کتاب‌های تاریخی بیش از ۲۰ سال به طول می‌کشد!
در هر قرن فاصله ِ جنگها افزایش یافته است، امّا جوامع ِ مختلف هر چه بیشتر جنگ ِ پیشین را به یاد آورند، کمتر مایل به شروع ِ جنگ ِ تازه هستند! به همین دلیل جنگها باید مُدام به یاد آورده شوند، با رژه‌ها، با فیلمها و با تندیس‌ها و نشان‌هایی که در خیابان‌ها گذاشته می‌شوند.
□ با گذشتِ زمان از جنگها، جوامع دوره‌ای را درمی‌یابند برای سخن گفتن از سختی ها و زشتی های جنگ!! امّا به مرورِ زمان دوباره تمامی این زشتی ها تبدیل به غرورهای ملّی می‌شود، تبدیل به چیزی که باعث می‌شود تا یک نسل ، معنای جنگ را فراموش کند، تا آماده شود برای جنگی دیگر!!
□ جان‌اشتاین بک، پیش از آنکه رُمان‌نویس ِ مشهوری شود، خبرنگارِ جنگی ِ روزنامه‌ای بود و سالها بعد کتاب «روزگاری جنگی درگرفت» را بر اساس یادداشت‌هایش منتشر کرد.
او به خوبی به ما نشان می‌دهد چرا باید خاطره ِ یک جنگ را مُدام به یادآورد، چون تنها راه جلوگیری از جنگ بعدی است!!
□ آن همه فیلمی که از جنگ ِ دوّم جهانی ساخته شد، و از یک جنون که در آن همه ِ آدمها بخشی از یک «تلاش ِ جنگی!» بودند، درست به همین دلیل است:
تا جنگِ بعدی آغاز نشود!
□ جنگِ ایران و عراق ۳۱ شهریور آغاز می‌شود و مدرسه ها اوّل مهر! آری میان شروع ِ یک جنگ تا شروع ِ یک یادگیری فاصله کوتاهی است، به اندازه ِ یک روز!!
یادآوریِ جنگ ، بزرگترین خدمت به جلوگیری از یک جنگ ِ دیگر است!!
امیر ناظمی
کانال "من، زندگی، ایران"
@AlirezaZafarie◽️
□ جنگ ِ بزرگ هر نسل!
«اگر قادر بودیم که از حوادث بیاموزیم در آن صورت، زنده نگهداشتن ِ خاطره‌ها می‌توانست سودمند باشد، ولی افسوس که ما از حوادث نمی‌آموزیم.»
این از جمله‌های آغازینِ کتابی است که «جان‌اشتاین بک» نویسنده بزرگ، درباره‌ِ جنگ نوشته است.
« در یک ارتش، افراد عبارتند از شماره‌هایی که روی کلاه‌ها با گچ نوشته می‌شود!»، نه چیزی بیشتر از آن!
تعدادِ کشته‌شدگان ِ هر جنگی تنها اعدادی است که از رادیو و در خبرها از کشته شده‌ها و زخمی‌ها بیرون می‌آید، نه داستانی که تک تک ِ این آدمها آن را زیسته‌اند! یا داستانی که همسران، مادران، فرزندان و نزدیکان ِ آنها در روز های آینده خواهند زیست!!
□ امّا مشکل ِ جنگ در همین یادگیری است! جنگها به آن دلیل شروع می‌شوند که ما مصائب ِ جنگ پیشین را فراموش می‌کنیم! ما فراموش می‌کنیم که «چگونه در جنگ ِ پیشین هر یک از ما حتّی از سنگینی ِ جَسدِ مرده‌ِ سربازِ مغلوب ِ دشمن هم کشته شد!»
به قول او «جنگ ِ بزرگ همان جنگی است که آدمی در آن حضور دارد!» همه‌ِ جنگها بزرگ هستند، چون زندگی ِ آدمها دچار تغییرات ِ بزرگ می‌شود. حتّی جنگهای به ظاهر کوچک هم برای سربازان و قربانیانِ آن جنگ، بزرگ است!!
□ از جنگی تا جنگِ بعدی
«در یونانِ باستان هر ۲۰ سال یک جنگِ بزرگ در می‌گرفت، تا هر نسلی ناگزیر یکبار معنای جنگ را دریابد!» در یونانِ باستان، بیشتر از شنیدن خاطرات مردمی که جنگ را دریافته بودند، انتقال می‌یافت، امّا با پیشرفتِ تمدّن، به یاد آوردن جنگ با رُمانها، فیلمها و کتاب‌های تاریخی بیش از ۲۰ سال به طول می‌کشد!
در هر قرن فاصله ِ جنگها افزایش یافته است، امّا جوامع ِ مختلف هر چه بیشتر جنگ ِ پیشین را به یاد آورند، کمتر مایل به شروع ِ جنگ ِ تازه هستند! به همین دلیل جنگها باید مُدام به یاد آورده شوند، با رژه‌ها، با فیلمها و با تندیس‌ها و نشان‌هایی که در خیابان‌ها گذاشته می‌شوند.
□ با گذشتِ زمان از جنگها، جوامع دوره‌ای را درمی‌یابند برای سخن گفتن از سختی ها و زشتی های جنگ!! امّا به مرورِ زمان دوباره تمامی این زشتی ها تبدیل به غرورهای ملّی می‌شود، تبدیل به چیزی که باعث می‌شود تا یک نسل ، معنای جنگ را فراموش کند، تا آماده شود برای جنگی دیگر!!
□ جان‌اشتاین بک، پیش از آنکه رُمان‌نویس ِ مشهوری شود، خبرنگارِ جنگی ِ روزنامه‌ای بود و سالها بعد کتاب «روزگاری جنگی درگرفت» را بر اساس یادداشت‌هایش منتشر کرد.
او به خوبی به ما نشان می‌دهد چرا باید خاطره ِ یک جنگ را مُدام به یادآورد، چون تنها راه جلوگیری از جنگ بعدی است!!
□ آن همه فیلمی که از جنگ ِ دوّم جهانی ساخته شد، و از یک جنون که در آن همه ِ آدمها بخشی از یک «تلاش ِ جنگی!» بودند، درست به همین دلیل است:
تا جنگِ بعدی آغاز نشود!
□ جنگِ ایران و عراق ۳۱ شهریور آغاز می‌شود و مدرسه ها اوّل مهر! آری میان شروع ِ یک جنگ تا شروع ِ یک یادگیری فاصله کوتاهی است، به اندازه ِ یک روز!!
یادآوریِ جنگ ، بزرگترین خدمت به جلوگیری از یک جنگ ِ دیگر است!!
امیر ناظمی
کانال "من، زندگی، ایران"
@AlirezaZafarie◽️