@alzhanovaidyn

Азық-түлік дүкеніндегі жұмысшы
”-адамдар недеген қомағай” ,-деп ойласа,
кітап дүкенінің сатушысы
“-адамдар қандай оқымысты”, - деп ойлайды мыс.

Тағы да 18+

Салмағым жетпіс. Неғылыпты сәл-пәл қосқаным. Қарын шығарғаным. Семіріпсің демеші. Бәрі айтсын. Тек сен емес. Сенен емес. Шықпасын. Байқаусызда ренжітіп алып жүрерсің.
Менің ернім кезек-кезек екі елі лыпаң да, терлеген мойыныңда жүрген де.Осыны ойлап тұрсың ба?
Ағытпа. Түймеңді, түймемді. Жұлып, жыртып таста. Бізге керегі жоқ бұлардың, әзірге. Көзіңді қадама әр жерге, кіндіктен төменге. Әдетімді білесің ғой. Ерініңді, тәніңді тістелеп кететінімді. Арыла алмай қойдым. Арылғым келмейді де. “Ұятсыз” ,- деп жазғырар, мүміндер, молда-тақуалар. Әдепті- тәрбиелі адамдар не ойлар екен. Тек айтарым екі ақын, бір бөлме, бір төсекке, бір қасық, бір қағаз, бір қаламға таласып қала беруде.
Бәрі жақсы. Қараңғы бөлме. Жылы көрпе. Шимақталған дәптерім. Өзім емес, бұл жолы. Екеуміз шимақтаған. Ақын қалай қағаз, қаламсыз жүрер екен? “-Мен бүгін ақын емес, ақымақпын”. Дейсің бе?
Кездесіп, тығылып, ескі жатақхана бөлмесінде. Асханасы болмаса да, бізге душы болса жетер еді. Ешкімге байқатпай кетеміз жуынып. Бөлмені босатар да махаббат оттарынан. Бірінші мен, емес. Су ысырап. Күн суық. Бәрін бірге. Дым болмағандай тастап кетейік. Бізсіз де жасалып жатқан күнә, емес пе? Өлтіру, ату, өсектеу, қорлау, алдап-арбау мұның бәрі аты жаман күнәләр. Біздікі де күнә. Болашағымызға апаратын. Бірақта. Жасама. Менсіз мұны.
Терезеге қарашы. Алматының таулары. Жолға қарашы. Біздегі бақыты жоқтар. Асығуда. Бақытына. Сен асықпайсың. Бәлкім бақытың жаныңда?
Бәрі жақсы. Бірақта ең жаманы екі ақын қалғаны бір бөлмеде. Бір шумақ, екі, үш шумақ емес, дәптерлер. Бітер емес. Қағазың. Қалауың. Сөздерің. Синониммен қоса басқа да -нимдерде. Ұйқасың да. Біреу білмей оқыса. Айтар бәлкім. Сөз саптауы жақсы екен. Сөздік қоры бай екен. Әрине. Білмейді. Екі ақын бір бөлмеде қамалғанын.
Жоқ. Енді мен жүздескім келмейді. Кездескім келмейді сенімен ешқашан. Мен бұлай. Біреудің үйінде. Бір күндік пәтерде.
Жылы үйде отыршы сүйсініп. Өзіңе ұқсайтын кішкентай балаға.
Тағы да айтамын Алмас Темірбайдай.
Айтысып жүрерміз кейін біз, осылай құшқанымызды.
Сіздерге айтарым қалмасыншы екі ақын қамалып, бір бөлме де.
Ескерту: Күнә кіші, үлкен емес. Жасырын, жария емес. Бірі, бәрі жасаса да. Аз, көп, бір-ақ рет емес.

-Намаз оқып жүрсіңбе?
-Қазір жоқ. Өз үйім болмағасын оқымай жүрмін(жаңа түскен келін сөзі)
Намазгүл қыз аламын деген жігіттерге. Үйде оқи бер деп айтып қойыңыздар.
(кім, қай жерде, қалай айтылғанын білмегендіктеріңізден шығардым. Күнәсін ашып анау-мынау деп қыртпаңыздар. Ок?)

Шашымыз ағарып, әжім көбейіп(тереңдеп), бел тіктелмей, аяқ бастырмай, көзіміз көрмей қалғанда жақсы көруді тоқтатады деймісің?
Ақ орамалыңның астындағы ақ шаштарыңнан иіскеуге құмартып тұрамын...
Көршілер, ауылдар, қалалармен балаларың, келіндерің, немерелерің қызығып(қызғанып), екеуміздің ғұмырымызды аңсасын...

Нема тағы бірдемсе. Неге осы мен бірдемсе жазсам адамдар шығып кетеді?
Да да я знаю. Жаман жазам. Не болыпты құрсын. Қазақ тілін білмейтіндерде отыр ғой. Ай, Айдын мынауың қате енді. Бұл жер өзімнің жерім болғасын былшылдаймында. Әпендешілікке салып жүріп, бірдемсе істеп тастау керек еді.
Әйтпесе мына халық жағама жармасып қоймады ғой.

Бір әңгіме айтқым (айтқым деппін ғой жазғым) келіп тұрғаны. Сіздерде мынадай сезім болама? Бір кітап оқып отырып, ішіндегі кейбір бетті, абзацты, цитатаны, сөйлемді өзгерткіңіз келетін. Мына сөзді алып тастасам қалай? Дегендей. Шимақтап тастайын десем, кітап жинағанды ұнатамын. Шимақтамайын десем, бір рахаттану сезіміне жете алмай тұрғандаймын. Бүгін сондай болды. Жұмыста кітап оқып отырсам “ Сенің көзің” деген әңгімеге келдім. Жап-жақсы. Мен жеткізе алмайтын сөздер. Прям без слов. Бірақ. Соңы қандай? Кітапты лақтырып жібергім келді. Сүретке түсірдімде соңғы абзацты кесіп “мә саған”-деп ватсапқа салып қойдым.
Бейбіт Сарыбай ағам кешіретін шығар бұл қылығымды.
Оқушылармен до конца әңгіме айта алмай қалып едім. Уф🤭

жәй жазғам ғой)

Кристофер Нолан деген кісіні танисыз ба?
Онда “Начала” фильмін білетін шығарсыз? Иә, иә түс туралы. 8 жыл түсірілген. Ол кісінің фишкасы физиканың әлі зерттелмеген тұстары. Метафизика, время, пространство деген сияқтылар опшым.
Осы жылы жаңа киносы шықты. “Довод”. Болашақтан келетін апат па, оқтар ма сондай.
Жақсы фильм. (Но күшті емес).
Интерстеллерді де Нолан көке түсірген.
Тағы бірдемсе “Американский вестерн” деген жанрды білесіз бе?

Мамам екеуміз бір жарым сағат жүрмейтін сетьпен қмж істеп (ми ашып, ішімнен боқтап, нерв кетіп) отырсақ, мамамның папкаларының ішінде ол қмж бар екен.
(Оған дейін “-Мама, ішіндегілердің бәрін көрдім. Дым жоқ! p/s Айдын)
Сол опшым. Көзді ашып жүру керек екенда.
Когда в доме два қазақ тілінің мұғалімі”-деген фраза ғой)))

Сүйікті актерым Бредли Купердің ойнауымен түсірілген
“Слова” фильмі.
(Жазушы туралы жазған жазушының өмірі туралы жазылып жатқан кітап туралы😀)
Недеген спойлер🤦🏼‍♂️

Екеуміздің жағдай сұрауымыз екі күнге созылды. Хикая, оқиға, сезімді жеткізу қанша ғұмырға жетер екен?
Жағдай сұрауымыз сезімге емес, сетьке байланысты болғаны қандай өкінішті.

Нұрландай көрем өзімді,
Ғашық болған көшеде.
Нұрландай көрем өзімді,
Аяқсыз қалған апатта.
-Ал, мен болсам жүрексіз қалғам...
“Өмірге құштарлық” Нұртас Исабаев

Еркесің,
Тым еркесің.
Қымсынуды,
Жәй күлуді білмейсің бе?
Бірақ тоқтама.
Күлкің сұлу екенін білмейсің бе?
Саған еліктірген күлкің емес пе?
Әлде, оны да білмейсің бе?