- Kechir bolam..
- Nimaga aytmadingiz..?
- Axir bu suyinchi oladigan yangilik emasdi-ku...
- Nega yashirdingiz..
- Mana shu uchun... Menga qara Taehyung! O'g'lim qara menga?!- Taehyung boshini ko'tarib otasiga qaradi..
- Yo'q. Bunday emas! Mana shu nigohlarni ko'rmaslik uchun yashirdim. Menga doyimgidek faxr bilan qarashingni istadim... Qayg'u-alam bilan emas o'g'lim. Menga bu nigohlar bilan qarama Tae..
Taehyung ko'zlarini olib qochdi. Labini qattiq tishlab oldi...
- Taehyung, hozir senga aytadigan gaplarimni yaxshilab tingla va tushunishga harakat qil bolam...
Men...men..umrim..davomida..qilgan mehnatim va erishgan hurmatimning kuli ko'kka sovurilyabti.. Men qoshiq bilan yiqqanimni, chelaklab to'kishyabti bolam... Kompaniyam inqirozga yuz tutdi... Bo'linib ketti...
- MENI KECHIRING..! MENI AYBIM..
- Yo'q, m...meni eshit! Bu hayotimda erishgan eng katta yutug'im sensan o'g'lim. Hech qanday kompaniya ham biznes ham emas. Mendan keyin sen davomchim bo'lasan... Men bolalar uyida katta bo'ldim. Ho'rlik va yolg'izlikda... Chunki ota-onam bo'lmadi. Menga hech kim otalik qilmadi. Hatto qaynotam, meni odam o'rnida ko'rmadi. Onangni menga ko'ngil qo'yganini o'zi uchun isnot deb bo'ldi! Ammo seni otang bor edi. Lekin otalik qilolmadi.. Men ota bo'lish nimaliginì bilmayman degandim. O'g'limga nima deyishni, nima qilishni bilmayman deya qo'rqqandim... Ammo bilmabman-ki, senga emas o'zimga tarbiya berishim kerak ekan. Taehyung sen menga o'xshama. Hayotingni doyim sevgan narsalaringa bag'ishla. Zavq ol! Yasha! Ish bu huddi avtobusga o'xshaydi. Biri kettimi, boshqasi albatta keladi. Ammo unutmagin-ki umringni mana shu transportta emas, oilang davrasida, sen sevgan va seni sevganlar orasida o'tkaz... Hayotingni o'zing afsuslanmaydigan darajada yasha... Sen bilan birga o'tkaza olmagan vaqtlarim uchun qattiq afsuslanaman o'g'lim... Men kechir...
Kompaniyga kelsak bo'lar ish bo'ldi. Bu seni aybing emas. Bu meni aybim! Men...men Taehyung ammang...- shu payt xonaga doktor kirib keldi va Taehyungdan chiqib turishini so'radi. Taehyung yo'lakda tezroq otasi bilan suhbatni davom ettirishga sabrsizlanar ekan, ammasi ham akasini ko'rish uchun palataga kirib ketti. Birozdan so'ng esa...
- AKKAAAAAA!!! - Bingbingning chinqirig'i deyarli butun shifoxonani titratdi.... Taehyung nima bo'lganini tushunishga ham qo'rqib sekin qadamlar bilan palataga yaqinlashdi va qo'llari qaltiragancha eshikni ochdi. Ichkariga kirib otasining jonsiz tanasiga tikildi-yu devorga suyanib yerga o'tirib qoldi..
****
Qizlar hatto Taehyungga taziya bildirishga ham ulgurishmadi.. Jiyeonning onasi bilan kelib Bingbing va Lui Shishiga taziya bildirib ketishdi... Ammo Izabella ketolmadi..
- Baekhyun oppa?
- Izabella? Sen bu yerda..?
- Taehyung oppani ko'rishim kerak. Iltimos! - ko'zida yosh bilan yalindi qiz. Bu Baekhyunni eng nozik tarafi! Qiz bolani yoshini ko'rsa bunga chiday olmaydi - Ammo u hozir! Menimcha u hozir yolg'iz qolishi kerak! Izabella meni yuragimni tirnama! Ko'z yoshingni art!
- Yo'o'q. Yolg'izlik juda yomon narsa! Men hozir ularga kerakman! Biz birgalikda butunmiz. Iltimoss!
- Yaxshi. Men bilan yur!- Baekhyun qizni ikkinchi qavatga bildirmay chiqardi-da, Kim Tecvanning xonasida kirgizib yubordi. O'zi esa pastka tushib ketdi... Qoz xonaga kirgan zahoti ko'zi divanda yostiqni quchgancha ko'zlarini yumib yotgan Taehyungga tushdi... U tomonga bordi va yoniga tizzalab o'tirdi...
- Taehyung oppa? - Taehyung qizargan ko'zlarini ochib Izabellaga qaradi. Uni oldi-da ojiz va bechora ko'rinishga g'ururi yo'l qo'ymadi shekilli, o'rnidan turib o'tirdi. Izabella ham o'rnidan turib Taehyungni yoniga o'tirdi...
Ikkisi ham jim edilar. Ayni damda ularga sukunat ma'qul edi. Izabella Taehyungni qo'lidan ushladi
- Men yoningizdaman. Hech qachon tashlab ketmayman... Bardam bo'ling.
- Nimaga aytmadingiz..?
- Axir bu suyinchi oladigan yangilik emasdi-ku...
- Nega yashirdingiz..
- Mana shu uchun... Menga qara Taehyung! O'g'lim qara menga?!- Taehyung boshini ko'tarib otasiga qaradi..
- Yo'q. Bunday emas! Mana shu nigohlarni ko'rmaslik uchun yashirdim. Menga doyimgidek faxr bilan qarashingni istadim... Qayg'u-alam bilan emas o'g'lim. Menga bu nigohlar bilan qarama Tae..
Taehyung ko'zlarini olib qochdi. Labini qattiq tishlab oldi...
- Taehyung, hozir senga aytadigan gaplarimni yaxshilab tingla va tushunishga harakat qil bolam...
Men...men..umrim..davomida..qilgan mehnatim va erishgan hurmatimning kuli ko'kka sovurilyabti.. Men qoshiq bilan yiqqanimni, chelaklab to'kishyabti bolam... Kompaniyam inqirozga yuz tutdi... Bo'linib ketti...
- MENI KECHIRING..! MENI AYBIM..
- Yo'q, m...meni eshit! Bu hayotimda erishgan eng katta yutug'im sensan o'g'lim. Hech qanday kompaniya ham biznes ham emas. Mendan keyin sen davomchim bo'lasan... Men bolalar uyida katta bo'ldim. Ho'rlik va yolg'izlikda... Chunki ota-onam bo'lmadi. Menga hech kim otalik qilmadi. Hatto qaynotam, meni odam o'rnida ko'rmadi. Onangni menga ko'ngil qo'yganini o'zi uchun isnot deb bo'ldi! Ammo seni otang bor edi. Lekin otalik qilolmadi.. Men ota bo'lish nimaliginì bilmayman degandim. O'g'limga nima deyishni, nima qilishni bilmayman deya qo'rqqandim... Ammo bilmabman-ki, senga emas o'zimga tarbiya berishim kerak ekan. Taehyung sen menga o'xshama. Hayotingni doyim sevgan narsalaringa bag'ishla. Zavq ol! Yasha! Ish bu huddi avtobusga o'xshaydi. Biri kettimi, boshqasi albatta keladi. Ammo unutmagin-ki umringni mana shu transportta emas, oilang davrasida, sen sevgan va seni sevganlar orasida o'tkaz... Hayotingni o'zing afsuslanmaydigan darajada yasha... Sen bilan birga o'tkaza olmagan vaqtlarim uchun qattiq afsuslanaman o'g'lim... Men kechir...
Kompaniyga kelsak bo'lar ish bo'ldi. Bu seni aybing emas. Bu meni aybim! Men...men Taehyung ammang...- shu payt xonaga doktor kirib keldi va Taehyungdan chiqib turishini so'radi. Taehyung yo'lakda tezroq otasi bilan suhbatni davom ettirishga sabrsizlanar ekan, ammasi ham akasini ko'rish uchun palataga kirib ketti. Birozdan so'ng esa...
- AKKAAAAAA!!! - Bingbingning chinqirig'i deyarli butun shifoxonani titratdi.... Taehyung nima bo'lganini tushunishga ham qo'rqib sekin qadamlar bilan palataga yaqinlashdi va qo'llari qaltiragancha eshikni ochdi. Ichkariga kirib otasining jonsiz tanasiga tikildi-yu devorga suyanib yerga o'tirib qoldi..
****
Qizlar hatto Taehyungga taziya bildirishga ham ulgurishmadi.. Jiyeonning onasi bilan kelib Bingbing va Lui Shishiga taziya bildirib ketishdi... Ammo Izabella ketolmadi..
- Baekhyun oppa?
- Izabella? Sen bu yerda..?
- Taehyung oppani ko'rishim kerak. Iltimos! - ko'zida yosh bilan yalindi qiz. Bu Baekhyunni eng nozik tarafi! Qiz bolani yoshini ko'rsa bunga chiday olmaydi - Ammo u hozir! Menimcha u hozir yolg'iz qolishi kerak! Izabella meni yuragimni tirnama! Ko'z yoshingni art!
- Yo'o'q. Yolg'izlik juda yomon narsa! Men hozir ularga kerakman! Biz birgalikda butunmiz. Iltimoss!
- Yaxshi. Men bilan yur!- Baekhyun qizni ikkinchi qavatga bildirmay chiqardi-da, Kim Tecvanning xonasida kirgizib yubordi. O'zi esa pastka tushib ketdi... Qoz xonaga kirgan zahoti ko'zi divanda yostiqni quchgancha ko'zlarini yumib yotgan Taehyungga tushdi... U tomonga bordi va yoniga tizzalab o'tirdi...
- Taehyung oppa? - Taehyung qizargan ko'zlarini ochib Izabellaga qaradi. Uni oldi-da ojiz va bechora ko'rinishga g'ururi yo'l qo'ymadi shekilli, o'rnidan turib o'tirdi. Izabella ham o'rnidan turib Taehyungni yoniga o'tirdi...
Ikkisi ham jim edilar. Ayni damda ularga sukunat ma'qul edi. Izabella Taehyungni qo'lidan ushladi
- Men yoningizdaman. Hech qachon tashlab ketmayman... Bardam bo'ling.