مکتب فرهنگ فر

هم مرگ بر جهانِ شما نیز بگذرد
هم رونقِ زمانِ شما نیز بگذرد

وین بومِ محنت از پیِ آن تا کند خراب
بر دولت آشیان شما نیز بگذرد

بادِ خزانِ نکبتِ ایام ، ناگهان
بر باغ و بوستان شما نیز بگذرد

آب اجل که هست گلوگیر خاص و عام
بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد

ای تیغتان چو نیزه ز بهرِ ستم دراز
این تیزی سنانِ شما نیز بگذرد

چون داد عادلان بجهان در بقا نکرد
بیدادِ ظالمان شما نیز بگذرد

در مملکت چو غرّشِ شیران گذشت و رفت
این عوعو سگانِ شما نیز بگذرد

آن کس که اسب داشت غبارش فرو نشست
گرد سم خران شما نیز بگذرد

بادی که در زمانه بسی شمعها بکشت
هم بر چراغدانِ شما نیز بگذرد

زین کاروانسرای، بسی کاروان گذشت
ناچار، کاروانِ شما نیز بگذرد

ای مفتخر بطالعِ مسعودِ خویشتن
تاثیر اخترانِ شما نیز بگذرد

این نوبت از کسان بشما ناکسان رسید
نوبت ز ناکسانِ شما نیز بگذرد

بیش از دو روز بود از آن دگر کسان
بعد از دو روز از آنِ شما نیز بگذرد

بر تیرِ جورتان ز تحمل سپر کنیم
تا سختی کمانِ شما نیز بگذرد

در باغِ دولتِ دگران بود، مدتی
این گل ز گلستان شما نیز بگذرد

آبیست ایستاده درین خانه مال و جاه
این آب ناروانِ شما نیز بگذرد

ای تو رمه سپرده بچوپان گرگ طبع
این گرگی شبانِ شما نیز بگذرد

پیل فنا که شاهِ بقا ماتِ حکم اوست
هم بر پیادگانِ شما نیز بگذرد

ای دوستان خو که به نیکی دعای سیف
یک روز بر زبانِ شما نیز بگذرد

سیف فرغانی

@nfarhangfar

دیده در گرداب کِی وا می کنید؟
وه که غرقِ خود تماشا می کنید

سایه

@nfarhangfar

وعده نمودی و نکردی وفا
آنفرین، مرنحبا، احنسنت

لاادری

@nfarhangfar

زاهد ظاهر پرست از حالِ ما آگاه نیست
در حقِ ما هر چه گوید جایِ هیچ اکراه نیست

بر درِ میخانه رفتن کار یکرنگان بوَد
خود فروشان را به کویِ می‌فروشان راه نیست

بنده ی پیرِ خراباتم که لطفش دایم است
ور نه لطف شیخ و زاهد گاه هست و گاه نیست

حضرت حافظ

@nfarhangfar

بهار ار باده در ساغر نمی کردم چه میکردم
ز ساغر گر دماغی تر نمی کردم چه میکردم

هوا تر ،می به ساغر ، من ملول از فکرِ هشیاری
اگر اندیشه ی دیگر نمی کردم چه میکردم

عرض دیدم بجز می هر چه زآن بویِ نشاط آید
قناعت گر بدین گوهر نمیکردم چه میکردم

چرا گویند در خم خرقه ی صوفی فرو کردی
به زهد آلوده بودآن گر نمیکردم چه میکردم

ملامت می کنندم کز چه بر گشتی زمژگانش
هزیمت گر زیک لشکر نمیکردم چه میکردم

به اشک ار کیفر گیتی نمی دادم چه می دادم
به آه ار چاره ی اختر نمیکردم چه میکردم

ز شیخِ شهر جان بردم به تزویرِ مسلمانی
مدارا گر به این کافر نمیکردم چه میکردم

گشود آنچ از حرم بایست از دیرم کنون یغما
رخ امّید بر این در نمیکردم چه میکردم


یغما جندقی

@nfarhangfar

حدیثِ عشق سزاوارِ گوشِ زاهد نیست
زلالِ آب گهر در دهان مار مریز

بعرضِ بی خردان جوهرِ کلام مبر
بسنگ و خشت دمِ تیغ آبدار مریز

اگر چه جرأتِ اهل نیاز بی ادبی است
ز شرم آب شوم جز به پای یار مریز

بیدل دهلوی

@nfarhangfar

تاجم نمی فرستی تیغم به ســــر مزن 
مـرهم نمی گذاری زخمِ دگــــــر مزن

مرهم نمی نهی به جراحت نمک مپاش 
نوشم نمی دهی به دلــــم نیشتــر مـزن 

بر فــــرق اوفتــــاده به نخــوت لگـد 
سنگ ستـــــم به طایـر بی بـــال و پر مزن

بـــر نامهِ امیـــدِ فقیــران قلــم مکش 
بــر ریشهِ حیاتِ ضعیفـان تبـر مــــزن 

گیــــرم تو خود ز مردمِ صاحب نظر نه ای 
از طعنه ، تیــر بـــــر دلِ صاحب نظر مزن 

تا کــــم خوری لگد ز خر و سرزنش ز خار 
گو سبزه از زمین و گل از شاخ سر مزن

جلال الدین همایی ( سنا )

@nfarhangfar