🔴محمدرحیم اخوت: نقد بنیان ادبیات هر دوره را بنا می‌کند.
🔘اگر منتقد نداشته باشیم، ادبیات تکان نمی‌خورد و از پیشرفت باز می‌ماند. نقدهای ضعیف و یادداشت‌های سطحی امروز نتیجه خوب نخواندن کتاب‌هاست. منتقدانی را می‌شناسم که با خواندن یک یا دوپاراگراف کتاب یا نهایتا بیست صفحه اول به نوشتن یادداشت و نقد می پردازند، که این امر به شدت آسیب‌زننده است. درست است که گاه با خواندن چند صفحه اول یک اثر می‌توان قدرت و ارزش ادبی یک اثر را تا حدی ارزیابی کرد اما این مساله در نقد طور دیگری است. نقد بنیان ادبیات هر دوره را بنا می‌کند.
🔵در زمانی که من برگزیده جایزه ادبی یلدا شدم، دبیر جایزه مرحوم مدیا کاشیگر بود. من آن زمان با توجه به علاقه‌ای که به مدیا داشتم از رفتن به محل برگزاری جایزه سرباز زدم. این نرفتن به دلیل نخواستن جایزه نبود. بلکه شخصا شرکت در چنین مراسمی را یک نوع خودنمایی می‌دانستم. خودنمایی که ناشر و نویسنده و تمام دست‌اندرکاران آن جایزه در آن شریکند.
🔴به نظرم نشروادبیات ما به سمت بازار خریدوفروش می‌غلتد و ضمن اینکه من با فروش و بازار هم مخالفتی ندارم اما کلا این جشنواره‌ها را محلی برای خودنمایی می‌بینم. به ندرت جوایزی به وجود می‌آید که هدف اصلی آن ادبیات است و نگاه به ادبیات در اغلب این جوایز کمرنگ است. البته شاید من به غلط چنین احساسی دارم اما به نظرم هر چه جلوتر می رویم از اصالت این جوایز کاسته می‌شود.
⚫ساعت و زمان دقیقی برای خواندن و نوشتن ندارم. اما بازه زمانی مطالعه‌ام در شب است. از نوجوانی عادت داشتم شب‌ها مطالعه کنم. اوایل به این دلیل که چشم‌هایم سنگین شوند اما کم کم علاقه به مطالعه در من شدت گرفت و خواب از سرم می‌پراند. صرفا به دلیل سرگرمی مطالعه نمی‌کنم و تفکر نقادانه‌ام را همیشه سطربه‌سطر با خودم دارم.
🔴یک نویسنده اگر بخواهد اصیل باشد نباید نثر مقلدانه‌ای داشته باشد. در عین حال که تحت‌تاثیر برخی نثرها قرار می‌گرفتم اما هیچ‌وقت شیوه نگارش‌شان را تقلید نمی‌کردم. نویسندگانی مانند ابراهیم گلستان، مترجمانی مانند نجف دریابندری، محمد قاضی و ابوالحسن نجفی و شاعرانی مانند محمد حقوقی و ضیاء موحد همگی در نثر من تاثیرگذار بودند.
@Pey_Rang
🔘اگر منتقد نداشته باشیم، ادبیات تکان نمی‌خورد و از پیشرفت باز می‌ماند. نقدهای ضعیف و یادداشت‌های سطحی امروز نتیجه خوب نخواندن کتاب‌هاست. منتقدانی را می‌شناسم که با خواندن یک یا دوپاراگراف کتاب یا نهایتا بیست صفحه اول به نوشتن یادداشت و نقد می پردازند، که این امر به شدت آسیب‌زننده است. درست است که گاه با خواندن چند صفحه اول یک اثر می‌توان قدرت و ارزش ادبی یک اثر را تا حدی ارزیابی کرد اما این مساله در نقد طور دیگری است. نقد بنیان ادبیات هر دوره را بنا می‌کند.
🔵در زمانی که من برگزیده جایزه ادبی یلدا شدم، دبیر جایزه مرحوم مدیا کاشیگر بود. من آن زمان با توجه به علاقه‌ای که به مدیا داشتم از رفتن به محل برگزاری جایزه سرباز زدم. این نرفتن به دلیل نخواستن جایزه نبود. بلکه شخصا شرکت در چنین مراسمی را یک نوع خودنمایی می‌دانستم. خودنمایی که ناشر و نویسنده و تمام دست‌اندرکاران آن جایزه در آن شریکند.
🔴به نظرم نشروادبیات ما به سمت بازار خریدوفروش می‌غلتد و ضمن اینکه من با فروش و بازار هم مخالفتی ندارم اما کلا این جشنواره‌ها را محلی برای خودنمایی می‌بینم. به ندرت جوایزی به وجود می‌آید که هدف اصلی آن ادبیات است و نگاه به ادبیات در اغلب این جوایز کمرنگ است. البته شاید من به غلط چنین احساسی دارم اما به نظرم هر چه جلوتر می رویم از اصالت این جوایز کاسته می‌شود.
⚫ساعت و زمان دقیقی برای خواندن و نوشتن ندارم. اما بازه زمانی مطالعه‌ام در شب است. از نوجوانی عادت داشتم شب‌ها مطالعه کنم. اوایل به این دلیل که چشم‌هایم سنگین شوند اما کم کم علاقه به مطالعه در من شدت گرفت و خواب از سرم می‌پراند. صرفا به دلیل سرگرمی مطالعه نمی‌کنم و تفکر نقادانه‌ام را همیشه سطربه‌سطر با خودم دارم.
🔴یک نویسنده اگر بخواهد اصیل باشد نباید نثر مقلدانه‌ای داشته باشد. در عین حال که تحت‌تاثیر برخی نثرها قرار می‌گرفتم اما هیچ‌وقت شیوه نگارش‌شان را تقلید نمی‌کردم. نویسندگانی مانند ابراهیم گلستان، مترجمانی مانند نجف دریابندری، محمد قاضی و ابوالحسن نجفی و شاعرانی مانند محمد حقوقی و ضیاء موحد همگی در نثر من تاثیرگذار بودند.
@Pey_Rang