پی رنگ

همیشه کسانی هستند که دفاع از خدا را وظیفهٔ خود می‌دانند، انگار که واقعیت مطلق، چهارچوب نگهدارندهٔ وجود، چیزی ضعیف و بی دفاع است.

این آدم‌ها از کنار بیوه ای بر اثر جذام از شکل افتاده که چند سکه گدایی می‌کند رد می‌شوند، از کنار کودکان ژنده پوشی که در خیابان زندگی می‌کنند رد می‌شوند،

اما اگر کمترین چیزی علیه خدا ببینند داستان فرق می‌کند . چهره‌هایشان سرخ می‌شود ، سینه‌هایشان را بیرون می‌دهند ، کلمات خشم آلودی به زبان می‌آورند . میزان خشمشان حیرت انگیز است . نحوهٔ برخوردشان هراس آور است!

این آدم‌ها نمی‌فهمند که باید در درون از خدا دفاع کرد، نه در بیرون. آن‌ها باید خشمشان را متوجه خودشان کنند.


یان مارتل
زندگی پی
ترجمه : گیتا گرکانی
@Pey_Rang

کسانی که عقاید احمقانه شان را ابزار می کنند اغلب بسیار حساسند. هر قدر عقاید کسی احمقانه تر باشد کمتر باید با او مخالفت کرد. باگ می گفت حماقت بزرگترین نیروی روحانی تمام تاریخ بشر است. می گفت باید در برابر آن سر تعظیم فرود آورد، چون همه جور معجزه ای از آن ساخته است...

خداحافظ گاری کوپر
رومن گاری
ترجمه:سروش حبیبی
@Pey_Rang

امید از حق، نباید بریدن‏؛
امید سر راه ایمنى است.
اگر در راه نمی روى بارى سر راه را نگاه‏دار.
مگو که کژی ها کردم.
تو راستى را پیش گیر هیچ کژى نماند،
راستى همچون عصاى موسى است،
آن کژی ها همچون سحرهاست،
چون راستى بیاید همه را بخورد.


#فیه_ما_فیه
#مقالات_مولانا
@Pey_Rang

تفاوت ما با تمام حکومت‌های موروثی گذشته در این است که ما می‌دانیم چکار می‌کنیم. دیگران، حتی آن‌هایی که خیلی با ما شباهت داشتند، ترسو و فریب‌کار بودند. آلمان‌های نازی و کمونیستهای روسیه از نظر روش خیلی به ما نزدیک شده بودند، اما هیچ وقت شهامت تشخیص انگیزه‌های خودشان را نداشتند. آن‌ها تظاهر می‌کردند و یا شاید هم باورشان شده بود که قدرت ناخواسته و برای مدتی محدود به آن‌ها واگذار شده، و این‌که جایی در همین نزدیکی بهشتی وجود دارد که در آن انسان‌ها آزاد و با هم برابرند. ما این طور نیستیم. ما می‌دانیم هرکس قدرت را تسخیر می‌کند، قصد ندارد آن را از دست بدهد. قدرت وسیله نیست، هدف است. هیچ‌کس یک حکومت دیکتاتوری را برای محافظت از یک انقلاب به وجود نمی‌آورد؛ بلکه انقلاب می‌کند تا یک حکومت دیکتاتوری درست کند.

رمان ۱۹۸۴
جورج اورول
ترجمه صالح حسینی
@Pey_Rang

همهٔ هستی من آیهٔ تاریکیست
که ترا در خود تکرارکنان
به سحرگاه شکفتن‌ها و رستن‌های ابدی خواهد برد
من در این آیه ترا آه کشیدم، آه
من در این آیه ترا
به درخت و آب و آتش پیوند زدم
زندگی شاید
یک خیابان درازست که هر روز زنی با زنبیلی از آن میگذرد
زندگی شاید
ریسمانیست که مردی با آن خود را از شاخه میآویزد
زندگی شاید طفلیست که از مدرسه بر میگردد
زندگی شاید افروختن سیگاری باشد، در فاصلهٔ رخوتناک دو همآغوشی
یا نگاه گیج رهگذری باشد
که کلاه از سر بر میدارد
و به یک رهگذر دیگر با لبخندی بی‌معنی میگوید «صبح بخیر»
زندگی شاید آن لحظۀ مسدودیست
که نگاه من، در نی‌نی چشمان تو خود را ویران میسازد
و در این حسی است
که من آنرا با ادراک ماه و با دریافت ظلمت خواهم آمیخت
در اتاقی که به اندازهٔ یک تنهائیست
دل من
که به اندازهٔ یک عشقست
به بهانه‌های سادهٔ خوشبختی خود مینگرد
به زوال زیبای گل‌ها در گلدان
به نهالی که تو در باغچهٔ خانه‌مان کاشته‌ای
و به آواز قناری‌ها
که به اندازهٔ یک پنجره میخوانند
آه...
سهم من اینست
سهم من اینست
سهم من،
آسمانیست که آویختن پرده‌ای آنرا از من میگیرد
سهم من پائین رفتن از یک پلهٔ متروکست
و به چیزی در پوسیدگی و غربت واصل گشتن
سهم من گردش حزن آلودی در باغ خاطره‌هاست
و در اندوه صدائی جان دادن که به من میگوید:
«دستهایت را
«دوست میدارم»
دستهایم را در باغچه میکارم
سبز خواهم شد، میدانم، میدانم، میدانم
و پرستوها در گودی انگشتان جوهریم
تخم خواهند گذاشت
گوشواری به دو گوشم میآویزم
از دو گیلاس سرخ همزاد
و به ناخن‌هایم برگ گل کوکب میچسبانم
کوچه‌ای هست که در آنجا
پسرانی که به من عاشق بودند، هنوز
با همان موهای درهم و گردن‌های باریک و پاهای لاغر
به تبسم‌های معصوم دخترکی میاندیشند که یکشب او را باد با خود برد
کوچه‌ای هست که قلب من آنرا
از محل کودکیم دزدیده ست
سفر حجمی در خط زمان
و به حجمی خط خشک زمان را آبستن کردن
حجمی از تصویری آگاه
که ز مهمانی یک آینه بر میگردد
و بدینسانست
که کسی میمیرد
و کسی میماند
هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی میریزد، مرواریدی صید نخواهد کرد.
من
پری کوچک غمگینی را
میشناسم که در اقیانوسی مسکن دارد
و دلش را در یک نی‌لبک چوبین
مینوازد آرام، آرام
پری کوچک غمگینی
که شب از یک بوسه میمیرد
و سحرگاه از یک بوسه به دنیا خواهد آمد

#فروغ_فرخزاد #تولدی_دیگر
@Pey_Rang

معشوق من
هم‌چون طبیعت
مفهوم ناگزیر صریحی دارد
او با شکست من
قانون صادقانه قدرت را
تأیید می‌کند

او وحشیانه آزادست
مانند یک غریزه سالم
در عمق یک جزیره نامسکون
او پاک می‌کند
با پاره‌های خیمه مجنون
از کفش خود، غبار خیابان را

#فروغ_فرخزاد
#تولدی_دیگر
@Pey_Rang

چُنین ست کردار چرخ بلند
به دستی کلاه و به دیگر کمند
چو شادان نشیند کسی با کلاه
به خمّ کمندش رباید ز گاه
چرا مهر باید همی بر جهان
بباید خُرامید با همرهان
چُن اندیشه ی گنج گردد دراز
همی گشت باید سوی خاک باز
اگر هست ازین چرخ را آگهی
همانا که گشته ست مغزش تُهی!
چُنان دان کزین گردش آگاه نیست
ز چرخ برین بگذری، راه نیست.

(شاهنامه فردوسی _رستم وسهراب استاد جلال خالقی مطلق)
@Pey_Rang

⁠🔴⁣محمدرحیم اخوت: نقد بنیان ادبیات هر دوره را بنا می‌کند.


🔘⁣اگر منتقد نداشته باشیم،‌ ادبیات تکان نمی‌خورد و از پیشرفت باز می‌ماند. نقدهای ضعیف و یادداشت‌های سطحی امروز نتیجه خوب نخواندن کتاب‌هاست. منتقدانی را می‌شناسم که با خواندن یک یا دوپاراگراف کتاب یا نهایتا بیست صفحه اول به نوشتن یادداشت و نقد می پردازند،‌ که این امر به شدت آسیب‌زننده است. درست است که گاه با خواندن چند صفحه اول یک اثر می‌توان قدرت و ارزش ادبی یک اثر را تا حدی ارزیابی کرد اما این مساله در نقد طور دیگری است. نقد بنیان ادبیات هر دوره را بنا می‌کند.

🔵⁣در زمانی که من برگزیده جایزه ادبی یلدا شدم،‌ دبیر جایزه مرحوم مدیا کاشیگر بود. من آن زمان با توجه به علاقه‌ای که به مدیا داشتم از رفتن به محل برگزاری جایزه سرباز زدم. این نرفتن به دلیل نخواستن جایزه نبود. بلکه شخصا شرکت در چنین مراسمی را یک نوع خودنمایی می‌دانستم. خودنمایی که ناشر و نویسنده و تمام دست‌اندرکاران آن جایزه در آن شریکند.

🔴⁣به نظرم نشروادبیات ما به سمت بازار خریدوفروش می‌غلتد و ضمن اینکه من با فروش و بازار هم مخالفتی ندارم اما کلا این جشنواره‌ها را محلی برای خودنمایی می‌بینم. به ندرت جوایزی به وجود می‌آید که هدف اصلی آن ادبیات است و نگاه به ادبیات در اغلب این جوایز کمرنگ است. البته شاید من به غلط چنین احساسی دارم اما به نظرم هر چه جلوتر می رویم از اصالت این جوایز کاسته می‌شود.

⁣⚫ساعت و زمان دقیقی برای خواندن و نوشتن ندارم. اما بازه زمانی مطالعه‌ام در شب است. از نوجوانی عادت داشتم شب‌ها مطالعه کنم. اوایل به این دلیل که چشم‌هایم سنگین شوند اما کم کم علاقه به مطالعه در من شدت گرفت و خواب از سرم می‌پراند. صرفا به دلیل سرگرمی مطالعه نمی‌کنم و تفکر نقادانه‌ام را همیشه سطربه‌سطر با خودم دارم.

🔴⁣یک نویسنده اگر بخواهد اصیل باشد نباید نثر مقلدانه‌ای داشته باشد. در عین حال که تحت‌تاثیر برخی نثرها قرار می‌گرفتم اما هیچ‌وقت شیوه نگارش‌شان را تقلید نمی‌کردم. نویسندگانی مانند ابراهیم گلستان، مترجمانی مانند نجف دریابندری، محمد قاضی و ابوالحسن نجفی و شاعرانی مانند محمد حقوقی و ضیاء موحد همگی در نثر من تاثیرگذار بودند.
@Pey_Rang