📰 «عمو ابراهیمِ به وقت شام» اشتباه می‌رود
⭕️ یادداشت میهمان
«مهدی آیت ثانی»
:: بخش نخست
پرده اول
به زعم عمده سینماگران و مخاطبان عام، فیلم «به وقت شام» از حیث ساختار، خوش‌ساخت و تاثیرگذار است. فیلم‌برداری و بازی‌های خوب و خصوصا جلوه‌های ویژه‌ی چشم‌گیرش قابل توجه است. یونیک بودن موضوع و قصه، مهمی‌ست که سینمای ایران شش سال برای یک فیلم «ضد داعش» منتظرش بود. برخی معتقدند کارگردان تلاش موفقی در دکوپاژ هالیوودی و میزانسن‌های کم‌نقص داشته که به این ترتیب شاید بتوان با عنوان شاه‌کار یا اثر درخشان از فیلم یاد کرد. حُسن‌های متعدد تکنیکی این فیلم در ارائه کردن تصویری هرچند حداقلی از داعش بسیار موفق است. می‌توان لجن‌پراکنی انگشت‌شماری از غرض‌ورزان که خود را در صف مخالفان بودجه سپاه یا منتقدان به رفتار آقای حاتمی‌کیا در مراسم اختتامیه جا میزنند اما خود بودجه‌هایشان را از قطرِ حامی داعش و برخی سفارت‌خانه‌های دشمن این کشور می‌گیرند، به هیچ گرفت.
پرده دوم
منتقدانی از خانواده سینما، مدافعان حرم و دیده‌بانان فرهنگ انقلاب، نقدهایی تجلیلی یا اعتراضی نوشته‌اند. نقدهای تجلیلی عمدتا از سوی اشخاص مرتبط با سازمان اوج و قشر مرتبطش نوشته شده؛ و نقدهای اعتراضی از سوی سایرین به رفتار عمو ابراهیم است. حاتمی‌کیا در نخستین نشست خبری و ایضا در مراسم اختتامیه جشنواره فجر با بغض و اشک اعلام و تاکید می‌کند که این فیلم درباره مدافعان حرم است؛ و بعدتر موکدا افتخار می‌کند که رشادت‌های مدافعان حرم را به تصویر کشیده است.
اما موضوعات مهم‌تری نیز وجود دارد که در این دو موضع‌گیری نادیده گرفته می‌شود. راقم این سطور با استدلال‌ها و توضیحات ذیل، بخش‌های مهمی از ادعاهای ابراهیمِ به وقت شام را نادرست، می‌داند.
الف) «مدافع حرم» یک عبارت کاملا ایرانی است و هیچ‌گاه با قلم دیگران ساخته نشده. مدافعان حرم مشتمل بر لشکرها و گردان‌هایی از: شیعیان افغانستان (فاطمیون)، شیعیان پاکستان (زینبیون)، اهل سنت ایران (نبویون)، شیعیان لبنان (حزب الله)، شیعیان عراق (حرکه النجباء و...)، مستشاران ایرانی (بسیجیان فاتحین، و پاسداران) و شیعیان سوریه هستند که شش سال با شمار شاید ۲۰ هزار "نفر رزمنده" در سوریه مقابل تروریست‌ها ایستاده و چند هزار شهید داده‌اند.
واضح است که بسیجی مدافع حرم یعنی: یک سبک زندگی، بینش سیاسی و عقاید خاص؛ اما گستره، گوناگونی و تعداد کثیر این افراد و شهدا تعمداً در این فیلم جایی ندارند؛ کما (فیلم‌هایِ) ماضی، دیالوگ‌های گلایه‌مندانه و معترضانه بین دو نسل جنگ و فرزندان ایشان - بی‌ربط با موضوع فیلم - از زبان خلبان جوان شنیده می‌شود.
خب؛ از این رزمندگان، نوع زندگی، عقاید، علایق، عواطف، کشش‌ها و کنش‌های رزم، و خانواده‌های شهدایشان در هیچ جایی از فیلم «به وقت شام» اثری دیده نمی‌شود. حاتمی‌کیا تعمداً از این لشکرها، گردان‌ها و بیش از نیم دهه جهاد و شهادت فقط چند «اسیر» در فیلم نشان می‌دهد. سرکرده چچنی مسلحین داخل هواپیما به دوربین می‌گوید: «این اسرا هیچ‌کدام سوری نیستند و از کشورهای افغانستان، پاکستان، عراق، لبنان و ایران هستند!». به راستی چرا حاتمی‌کیا می‌کوشد فیلم ضدداعشی خوش‌ساخت خود را تعمداً «فیلمِ مدافعان حرم» بنامد؟
ب) گذشته از سبک زندگی مدافعان حرم، فیلم هیچ پاسخی به پرسش‌های افکار عمومی مبنی بر چرایی و چگونگی حضور ایران در سوریه نمی‌دهد. سرمایه‌گذار و کارگردان «به وقت شام» تعمداً فیلم را در سکوت خبری تهیه کرده‌اند. منطقی نیست دو خلبان -که اتفاقاً خلبانان پروازهای سوریه عناصر کلیدی کارزار هستند- را «مدافعان حرم» بنامند.
چرا فیلم‌نامه به نام مدافعان حرم اما با انحراف افکار عمومی، فرصت تاریخی ارائه تصویر واقعی از حقیقت ظاهری و باطنی میدان نبرد سوریه را از دست داده است؟
🔻ادامه دارد...
https://t.me/Sohail_Karimi
⭕️ یادداشت میهمان
«مهدی آیت ثانی»
:: بخش نخست
پرده اول
به زعم عمده سینماگران و مخاطبان عام، فیلم «به وقت شام» از حیث ساختار، خوش‌ساخت و تاثیرگذار است. فیلم‌برداری و بازی‌های خوب و خصوصا جلوه‌های ویژه‌ی چشم‌گیرش قابل توجه است. یونیک بودن موضوع و قصه، مهمی‌ست که سینمای ایران شش سال برای یک فیلم «ضد داعش» منتظرش بود. برخی معتقدند کارگردان تلاش موفقی در دکوپاژ هالیوودی و میزانسن‌های کم‌نقص داشته که به این ترتیب شاید بتوان با عنوان شاه‌کار یا اثر درخشان از فیلم یاد کرد. حُسن‌های متعدد تکنیکی این فیلم در ارائه کردن تصویری هرچند حداقلی از داعش بسیار موفق است. می‌توان لجن‌پراکنی انگشت‌شماری از غرض‌ورزان که خود را در صف مخالفان بودجه سپاه یا منتقدان به رفتار آقای حاتمی‌کیا در مراسم اختتامیه جا میزنند اما خود بودجه‌هایشان را از قطرِ حامی داعش و برخی سفارت‌خانه‌های دشمن این کشور می‌گیرند، به هیچ گرفت.
پرده دوم
منتقدانی از خانواده سینما، مدافعان حرم و دیده‌بانان فرهنگ انقلاب، نقدهایی تجلیلی یا اعتراضی نوشته‌اند. نقدهای تجلیلی عمدتا از سوی اشخاص مرتبط با سازمان اوج و قشر مرتبطش نوشته شده؛ و نقدهای اعتراضی از سوی سایرین به رفتار عمو ابراهیم است. حاتمی‌کیا در نخستین نشست خبری و ایضا در مراسم اختتامیه جشنواره فجر با بغض و اشک اعلام و تاکید می‌کند که این فیلم درباره مدافعان حرم است؛ و بعدتر موکدا افتخار می‌کند که رشادت‌های مدافعان حرم را به تصویر کشیده است.
اما موضوعات مهم‌تری نیز وجود دارد که در این دو موضع‌گیری نادیده گرفته می‌شود. راقم این سطور با استدلال‌ها و توضیحات ذیل، بخش‌های مهمی از ادعاهای ابراهیمِ به وقت شام را نادرست، می‌داند.
الف) «مدافع حرم» یک عبارت کاملا ایرانی است و هیچ‌گاه با قلم دیگران ساخته نشده. مدافعان حرم مشتمل بر لشکرها و گردان‌هایی از: شیعیان افغانستان (فاطمیون)، شیعیان پاکستان (زینبیون)، اهل سنت ایران (نبویون)، شیعیان لبنان (حزب الله)، شیعیان عراق (حرکه النجباء و...)، مستشاران ایرانی (بسیجیان فاتحین، و پاسداران) و شیعیان سوریه هستند که شش سال با شمار شاید ۲۰ هزار "نفر رزمنده" در سوریه مقابل تروریست‌ها ایستاده و چند هزار شهید داده‌اند.
واضح است که بسیجی مدافع حرم یعنی: یک سبک زندگی، بینش سیاسی و عقاید خاص؛ اما گستره، گوناگونی و تعداد کثیر این افراد و شهدا تعمداً در این فیلم جایی ندارند؛ کما (فیلم‌هایِ) ماضی، دیالوگ‌های گلایه‌مندانه و معترضانه بین دو نسل جنگ و فرزندان ایشان - بی‌ربط با موضوع فیلم - از زبان خلبان جوان شنیده می‌شود.
خب؛ از این رزمندگان، نوع زندگی، عقاید، علایق، عواطف، کشش‌ها و کنش‌های رزم، و خانواده‌های شهدایشان در هیچ جایی از فیلم «به وقت شام» اثری دیده نمی‌شود. حاتمی‌کیا تعمداً از این لشکرها، گردان‌ها و بیش از نیم دهه جهاد و شهادت فقط چند «اسیر» در فیلم نشان می‌دهد. سرکرده چچنی مسلحین داخل هواپیما به دوربین می‌گوید: «این اسرا هیچ‌کدام سوری نیستند و از کشورهای افغانستان، پاکستان، عراق، لبنان و ایران هستند!». به راستی چرا حاتمی‌کیا می‌کوشد فیلم ضدداعشی خوش‌ساخت خود را تعمداً «فیلمِ مدافعان حرم» بنامد؟
ب) گذشته از سبک زندگی مدافعان حرم، فیلم هیچ پاسخی به پرسش‌های افکار عمومی مبنی بر چرایی و چگونگی حضور ایران در سوریه نمی‌دهد. سرمایه‌گذار و کارگردان «به وقت شام» تعمداً فیلم را در سکوت خبری تهیه کرده‌اند. منطقی نیست دو خلبان -که اتفاقاً خلبانان پروازهای سوریه عناصر کلیدی کارزار هستند- را «مدافعان حرم» بنامند.
چرا فیلم‌نامه به نام مدافعان حرم اما با انحراف افکار عمومی، فرصت تاریخی ارائه تصویر واقعی از حقیقت ظاهری و باطنی میدان نبرد سوریه را از دست داده است؟
🔻ادامه دارد...
https://t.me/Sohail_Karimi