🔴 میشود برای شروع وحدت کرد!
🔺بالاخره فاز عمومی کردن دور جدید مذاکرات (موشکی و منطقه) در قالب انتشار یک سرمقاله کلید خورد. مسئلهای که قابل پیش بینی بود و این سرمقاله هم در اصل چیزی نبود جز امتداد آن درختی که قبلاً نهالش توسط برخی مسئولین امر کاشته شده بود: «ايران هم [در زمینه برنامه موشکی] در موقعيت خوبي قرار دارد و به اهداف خودش رسيده و قادر است که اين برنامهها را در همين نقطه کنوني متوقف کند. برد بيش از دو هزار کيلومتر در برنامههاي ايران نيست... اگر ايران قبول کند که موشکهايش را در برد ۲۰۰۰ کيلومتر نگه دارد، شايد براي طرف مقابل قابل فهم باشد. آنها به اين نتيجه رسيدهاند که نميتوانند سيستم موشکی ايران را از بين ببرند...»
🔺حال از این پس باید منتظر کِشمَکِشهای متنوعی بر سر این موضوع و به بهانهی این سرمقاله در فضای عمومی باشیم. فرآیندی که فارغ از محتوا حاصلش پیشبرد پروژه مذاکرات جدید از طریق علنی و عادی سازی این مباحث در اذهان است.
🔺اما یکی از نخستین و تامل برانگیزترین واکنشها به این سرمقاله، متن روزنامهی خاصِّ «صبحنو» است. روزنامهای که طیف ویژهای از صاحبمنصبان، تصمیمسازان و متنفذین اصولگرا را نمایندگانی میکند. سبک و موضع مخالفت این روزنامه با پیشنهاد آغاز مذاکرات موشکی جالب توجه است. این روزنامه در مطلبی که تمام صفحه سیاست خارجی آن را پر کرده به بیان پیروز مجتهدزاده مینویسد: «در حال حاضر هیچ طرحی در این کشمکشها رسماً پیشنهاد مذاکره بر سر مسائل مختلف نداده است، چگونه باید وارد مذاکرهای شویم که پیشنهاد نشده است... روسای جمهور آمریکا و فرانسه حرفهای متعددی درباره مذاکره با ایران مطرح کردهاند اما تاکنون به صورت رسمی از ایران درخواست مذاکره نداشتهاند، فلذا ما باید توپ را در دروازه دشمن بیندازیم و بگوییم هرگاه آمریکا همه تعهدات برجام را اجرا کرد. در حال حاضر باید دقت داشته باشیم، در شرایطی که هیچ مرجع رسمی صحبت از مذاکره با ایران را مطرح نکرده، این برخورد خام و ناپخته است که بگوییم مذاکره میکنیم یا نه.»
🔺در جای دیگری از این متن هم حشمتالله فلاحت پیشه، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس از یک محدودیت ۱۶ ساله و ظاهراً داوطلبانه در صنایع موشکی رونمایی و در واقع آن را عادی سازی میکند: «از سال ۲۰۰۱ میلادی که بوش مجموعه جنگها را در خاورمیانه با حمله به افغانستان آغاز کرد، چنین اتهاماتی علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح شد که جمهوری اسلامی ایران برای بهانه زدایی، رسماً اعلام کرد که پروژه موشکی ۴ به تعلیق درآمده است که این تعلیق تا به امروز ادامه دارد... پس از آن بود که ما با شهاب ۳ به برد ۲ هزار کیلومتر رسیدم و ایران برای بهانه زدایی شهاب ۴ را تعلیق کرده و به سمت کیفی سازی موشکهای خود رفت»
http://bit.ly/2ywzi84
🔺مجموعاً و ظاهراً حداقل برای شروع، اختلاف نظر خاصی وجود ندارد؛ در بحث موشکی با مبنا قرار دادن همین برد ۲۰۰۰ کیلومتری و با توجیه کافی بودن آن میشود مذاکرات را جلو برد، اینکه در نهایت خروجی کار عملاً نحیف کردن و بعد هم خشک کردن صنایع موشکی میشود مسئلهی الان نیست! کمااینکه در هستهای هم با توجیه اینکه ما نیازی به غنیسازی بیش از ۲۰ درصد نداریم کار شروع شد. در بحث منطقه هم راهها (بهانهها)ی مختلفی برای شروع وجود دارد، آن هم به وقتاش!
@VaaaJ
🔺بالاخره فاز عمومی کردن دور جدید مذاکرات (موشکی و منطقه) در قالب انتشار یک سرمقاله کلید خورد. مسئلهای که قابل پیش بینی بود و این سرمقاله هم در اصل چیزی نبود جز امتداد آن درختی که قبلاً نهالش توسط برخی مسئولین امر کاشته شده بود: «ايران هم [در زمینه برنامه موشکی] در موقعيت خوبي قرار دارد و به اهداف خودش رسيده و قادر است که اين برنامهها را در همين نقطه کنوني متوقف کند. برد بيش از دو هزار کيلومتر در برنامههاي ايران نيست... اگر ايران قبول کند که موشکهايش را در برد ۲۰۰۰ کيلومتر نگه دارد، شايد براي طرف مقابل قابل فهم باشد. آنها به اين نتيجه رسيدهاند که نميتوانند سيستم موشکی ايران را از بين ببرند...»
🔺حال از این پس باید منتظر کِشمَکِشهای متنوعی بر سر این موضوع و به بهانهی این سرمقاله در فضای عمومی باشیم. فرآیندی که فارغ از محتوا حاصلش پیشبرد پروژه مذاکرات جدید از طریق علنی و عادی سازی این مباحث در اذهان است.
🔺اما یکی از نخستین و تامل برانگیزترین واکنشها به این سرمقاله، متن روزنامهی خاصِّ «صبحنو» است. روزنامهای که طیف ویژهای از صاحبمنصبان، تصمیمسازان و متنفذین اصولگرا را نمایندگانی میکند. سبک و موضع مخالفت این روزنامه با پیشنهاد آغاز مذاکرات موشکی جالب توجه است. این روزنامه در مطلبی که تمام صفحه سیاست خارجی آن را پر کرده به بیان پیروز مجتهدزاده مینویسد: «در حال حاضر هیچ طرحی در این کشمکشها رسماً پیشنهاد مذاکره بر سر مسائل مختلف نداده است، چگونه باید وارد مذاکرهای شویم که پیشنهاد نشده است... روسای جمهور آمریکا و فرانسه حرفهای متعددی درباره مذاکره با ایران مطرح کردهاند اما تاکنون به صورت رسمی از ایران درخواست مذاکره نداشتهاند، فلذا ما باید توپ را در دروازه دشمن بیندازیم و بگوییم هرگاه آمریکا همه تعهدات برجام را اجرا کرد. در حال حاضر باید دقت داشته باشیم، در شرایطی که هیچ مرجع رسمی صحبت از مذاکره با ایران را مطرح نکرده، این برخورد خام و ناپخته است که بگوییم مذاکره میکنیم یا نه.»
🔺در جای دیگری از این متن هم حشمتالله فلاحت پیشه، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس از یک محدودیت ۱۶ ساله و ظاهراً داوطلبانه در صنایع موشکی رونمایی و در واقع آن را عادی سازی میکند: «از سال ۲۰۰۱ میلادی که بوش مجموعه جنگها را در خاورمیانه با حمله به افغانستان آغاز کرد، چنین اتهاماتی علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح شد که جمهوری اسلامی ایران برای بهانه زدایی، رسماً اعلام کرد که پروژه موشکی ۴ به تعلیق درآمده است که این تعلیق تا به امروز ادامه دارد... پس از آن بود که ما با شهاب ۳ به برد ۲ هزار کیلومتر رسیدم و ایران برای بهانه زدایی شهاب ۴ را تعلیق کرده و به سمت کیفی سازی موشکهای خود رفت»
http://bit.ly/2ywzi84
🔺مجموعاً و ظاهراً حداقل برای شروع، اختلاف نظر خاصی وجود ندارد؛ در بحث موشکی با مبنا قرار دادن همین برد ۲۰۰۰ کیلومتری و با توجیه کافی بودن آن میشود مذاکرات را جلو برد، اینکه در نهایت خروجی کار عملاً نحیف کردن و بعد هم خشک کردن صنایع موشکی میشود مسئلهی الان نیست! کمااینکه در هستهای هم با توجیه اینکه ما نیازی به غنیسازی بیش از ۲۰ درصد نداریم کار شروع شد. در بحث منطقه هم راهها (بهانهها)ی مختلفی برای شروع وجود دارد، آن هم به وقتاش!
@VaaaJ