چجوریه که تو همونی بودی که میگفتی
اگه آسمون زمین بیاد اگه هردومون زدیم بی راه نمیخوام جات کسی بیاد
که من می‌گفتم اگه تو بری چی میشه
میگفتی ببین، من به رفتن اصلا فکر نمیکنم
چیشد؟ تو که فکر نمیکردی.
چرا پس رفتی بی دلیل
مگه آدم چیزیو که دوست داررو میزارتش کنار؟
اوکی اشتباه داشتم، توام داشتی
اما من همیشه کسی بودم که میبخشیدمت ولی تو نمی‌فهمیدی که اشتباه کردی
من همیشه کسی بودم که بهت فرصت میدادم
منت نیستا، دقت کن، منت نیست
چون دوست داشتم میگذشتم
اما تو چی؟ نه بخشیدی، نه فرصت دادی
نه هیچی
فقط سریع گذاشتی کنار
اما من چی؟ تا حالا فکر کردی؟
تا حالا به خاطراتمون فکر کردی؟
فکر کردی کی مثل من میتونست بخندونه تورو؟
مگه بعد من میتونی بخندی اصلا؟
من که بعد تو خندمم رفته
بیخیال
میدونی چیه؟تو سرم پره سواله که اصلا هرجی فکر میکنم به جایی نمیرسم
بفهمم من همونی بودم دوسش داشتی؟
الان چطوری میتونی بدون اون کسی که دوسش داشتی ادامه بدی؟
آدم چیزیو که دوست داشته باشه رو که نمیتونه ازش بگذره
نمیتونه ازش رد بشه
وقتایی که حالت بد بود کی همیشه حالتو خوب میکرد؟
فقط من
کی مثل من؟ کی مثل منه برات؟
هیچکس. تو خودتم میدونی
خودتم میدونی بهتر از من برات نیست و نمیاد
دارم دنبالت میگردم تو این شهر پیدات نمیکنم ردیم ازت نیست، بالاخره پیدا میشی
یعنی پیدات میکنم، میبینمت
خودتم میفهمی فقط منم که حالت باهاش خوبه
مثل قدیما که حالت خوب بود باهام، دقیقا مثل همون موقع ها
میاد اون روز
مطمعنم، توام مطمعن باش
کاش چشمامو که باز میکردم، بودی، کاش بودی