🔮 ... هر خاندان اشرافی و حاکمی که در اینجاها بود، تابع اراده‌ی شاه شد و سراسر هند فرمانبرادرِ شاه شد. شاه کانیشکا بر "شاپارا"، سرور شهرها، فرمان می‌راند، که معبد نانا را در آنجا ساخت، که به خاطر داشتنِ آب در بیرون (زمین) در دشت "کایپیا" بلند آوازه است. (او معبد را ساخت برای) این خدایان: زیری، فرو (فرّه) و اومّا.
راهبران عبارتند از بانوی نانا، بانوی اوما، اهورامزدا، مَردوآنا، سروشَردَه (سروش) که .... نامیده می‌شود، ... کومَرو (کومارا) نامیده می‌شود، و ماسِنو (مهاسِنه) نامیده می‌شود و بیزاگو (ویساکَه) نامیده می‌شود و میرو (مهر) نامیده می‌شود.
و او فرمان داد تا برای این خدایانی که نام‌شان در بالا نوشته شده تندیس‌هایی بسازند. و فرمان داد تا تندیس‌هایی همانند این شاهان را بتراشند: کوجالا کادفیس به عنوان نیا، سَدَشکَنه که سومَه (هوم) را نذر می‌کرد به عنوان پدربزرگ، و شاه ویماکادفیس به عنوان پدر، و برای خودش، شاه کانیشکا.
🔮 سپس، شاهنشاه، پسرِ خداوند، فرمان داد تا این پرستشگاه در شاپارا، سرور شهرها، ساخته شود. سپس سرور شهرها شاپارا و "نوکونزوکا" آیین پرستش را، چنان که حکم سلطنتی بود، اجرا کردند. پس چنین باد که این خدایانی که نام‌شان در اینجا نوشته شده، سلامت، امنیت، و پیروزی را در زمانی بی‌کرانه برای شاهنشاه کانیشکا تضمین کنند.
و هم‌چنین اقتدار پسر خداوند را بر سراسر هند از سال یک تا سال هزار هزار تضمین نمایند. باشد که از سال نخست که پرستشگاه بنیان نهاده شد، تا آن هنگام سال بزرگ آریایی رواج خود را حفظ نماید... بر پایه‌ی حکم سلطنتی، "آبیمو" که برای شاه بسیار عزیز است، پایتخت را به "پوشیپو" داد... شاه بزرگ پیشکش‌ها را به خدایان داد)).
🔮 ترجمه‌ی یادشده را که امروز شهرت بیشتری یافته "موکِرجی" به دست داده است. بلخ‌شناس دیگری به نام "ویلیامز" هنگام ترجمه‌ی متن در چند نکته با او اختلاف دیدگاه دارد. یکی اینکه از دید ویلیامز اشاره‌ای به سومَه (هوم) در متن دیده نمی‌شود. دیگر آن‌که از دید وی سَدَشکَنَه در متن نیامده و او نام پدربزرگ کانیشکا را ویماتکتو خوانده است.
🔮 این متن هم تبارشناسی شاهان کوشانی را به خوبی نشان می‌دهد و هم دایره‌ی سلطه‌ی ایشان بر شمال هند را نمایش می‌دهد که به کلی از آنچه در دیدگاه‌های سنتی تصور می‌شد، بیرون است. کوشانی‌ها تا زمان کانیشکا سراسر قلمرو کهن مائوریه را گشوده بودند و به همین دلیل هم از نام هخامنشی هند که پس از عصر مائوریه تعمیم یافته، و به کل هند شمالی ارجاع می‌یافت، بهره می‌جستند.
ادامه دارد...
@ashkanian_history
راهبران عبارتند از بانوی نانا، بانوی اوما، اهورامزدا، مَردوآنا، سروشَردَه (سروش) که .... نامیده می‌شود، ... کومَرو (کومارا) نامیده می‌شود، و ماسِنو (مهاسِنه) نامیده می‌شود و بیزاگو (ویساکَه) نامیده می‌شود و میرو (مهر) نامیده می‌شود.
و او فرمان داد تا برای این خدایانی که نام‌شان در بالا نوشته شده تندیس‌هایی بسازند. و فرمان داد تا تندیس‌هایی همانند این شاهان را بتراشند: کوجالا کادفیس به عنوان نیا، سَدَشکَنه که سومَه (هوم) را نذر می‌کرد به عنوان پدربزرگ، و شاه ویماکادفیس به عنوان پدر، و برای خودش، شاه کانیشکا.
🔮 سپس، شاهنشاه، پسرِ خداوند، فرمان داد تا این پرستشگاه در شاپارا، سرور شهرها، ساخته شود. سپس سرور شهرها شاپارا و "نوکونزوکا" آیین پرستش را، چنان که حکم سلطنتی بود، اجرا کردند. پس چنین باد که این خدایانی که نام‌شان در اینجا نوشته شده، سلامت، امنیت، و پیروزی را در زمانی بی‌کرانه برای شاهنشاه کانیشکا تضمین کنند.
و هم‌چنین اقتدار پسر خداوند را بر سراسر هند از سال یک تا سال هزار هزار تضمین نمایند. باشد که از سال نخست که پرستشگاه بنیان نهاده شد، تا آن هنگام سال بزرگ آریایی رواج خود را حفظ نماید... بر پایه‌ی حکم سلطنتی، "آبیمو" که برای شاه بسیار عزیز است، پایتخت را به "پوشیپو" داد... شاه بزرگ پیشکش‌ها را به خدایان داد)).
🔮 ترجمه‌ی یادشده را که امروز شهرت بیشتری یافته "موکِرجی" به دست داده است. بلخ‌شناس دیگری به نام "ویلیامز" هنگام ترجمه‌ی متن در چند نکته با او اختلاف دیدگاه دارد. یکی اینکه از دید ویلیامز اشاره‌ای به سومَه (هوم) در متن دیده نمی‌شود. دیگر آن‌که از دید وی سَدَشکَنَه در متن نیامده و او نام پدربزرگ کانیشکا را ویماتکتو خوانده است.
🔮 این متن هم تبارشناسی شاهان کوشانی را به خوبی نشان می‌دهد و هم دایره‌ی سلطه‌ی ایشان بر شمال هند را نمایش می‌دهد که به کلی از آنچه در دیدگاه‌های سنتی تصور می‌شد، بیرون است. کوشانی‌ها تا زمان کانیشکا سراسر قلمرو کهن مائوریه را گشوده بودند و به همین دلیل هم از نام هخامنشی هند که پس از عصر مائوریه تعمیم یافته، و به کل هند شمالی ارجاع می‌یافت، بهره می‌جستند.
ادامه دارد...
@ashkanian_history