Nazar Eshonqulning "Qora kitob" qissasidan iqtiboslar. Asar ta'siridan chiqib olsam, kitob haqida soʻzlashga harakat qilaman:
Inson - yovuzlikni ulug' san'at asari darajasiga koʻtaruvchi birdan bir jonzot.
Odamzod avvaldanoq nazoratsiz va tiyiqsiz yashashga oʻrgangan edi.
Vaysaqilik qobiliyat emas, odam oʻz baxtsizligini yashirish uchun qiladigan niqob. Odamzod qancha vaysasa, bilingki, u shuncha baxtsizdir. Nega oʻqituvchilar vaysaqi boʻlishadi, bilasizmi? Chunki ular eng baxtsiz toifadir. Ular oʻzlari tarbiya bergan narsaga hech qachon oʻzlari ishonmaydilar.
Rost gap hamisha odamning qulog'iga dahriyona boʻlib eshitiladi.
Hammamiz ham kuchli va buyuk boʻlishni istaymiz, shuning uchun ham umr binosini barpo qilamiz, unga abadiyatni suyay oladigan ustunlar ham qoʻyamiz, ammo bir kun aqlimizni yigʻib olib qarasak, biz yaratgan oʻtov qurilmasidan turib vayron qilingan boʻladi.
Adashmay san'atda toʻgʻri yoʻlni birdan topganlar yo yolgʻon sanʼatkor, yo daho boʻladi.
Asbob buzilsa, uni ustaga olib borib tuzatamiz. Odamzodning ham buzilgan qalbini uni yaratgan ustagina tuzata oladi. Kim ustalikka da'vogar boʻlsa, kim uni men tuzataman desa, uni faqat yana ham koʻproq vayron qilishga olib keladi. Har kim oʻzi yaratgan narsaga ustalik qilgani ma'qul.
https://t.me/evrgir