اگر جهان بهشتی مملو از نعمت و التذاذ و آسایش میبود سرزمینی با جویهای شیر و عسل آنجا که هر مجنونی لیلی خود را بیدردسر و به سهولت مییابد، انسانها یا از کسالت و یکنواختی دق میکردند و یا خود را حلقآویز میساختند یا آن اندازه جنگ و جنایت و کشتار به راه میافتاد که عاقبت بشر رنجی به مراتب بیش از آنچه اکنون دارد بر خود روا میداشت.
"آرتور شوپنهاور"
@falsafe_bodan