دیوار فرهاد حسن‌زاده

#معرفی_کتاب

☂️چتری با پروانه‌های سفید
📝 نويسنده: فرهاد حسن‌زاده
🎨تصویرگر: غزاله بیگدلو
🔸 ناشر: طوطی
🔸قیمت: ۱۶۰۰۰تومان
@farhadhas
⬇️⬇️⬇️⬇️

🔸 داستان‌های نوروزی

🔺سمیه مهرگان (نویسنده و روزنامه‌نگار) / روزنامه آرمان شماره ۳۵۶۰/ ۱۷ اسفند ۱۳۹۶

نزدیک عید که می‌شود یادمان می‌افتد که یک‌سری کارها را باید «زود، تند، سریع» انجام بدهیم. درست مثل اردلان، خودمان را به پیرایشگاه برسانیم و موهایمان را کوتاه کنیم. یا مثل آتوسا خودمان را به خیاطی شیرین‌خانم برسانیم تا لباس سال نویمان را بگیریم. و یا مثل مریم و علی دوتا از کودکان کار که باید گل‌هایشان را بفروشند تا بتواننده زودتر خودشان را به لحظه تحویل سال برسانند.

اردلان و آتوسا و مریم و علی شخصیت‌های داستان «چتری با پروانه‌های سفید» فرهاد حسن‌زاده هستند که دو ساعت مانده به لحظه تحویل سال نو، درحالی‌که می‌خواهند کارشان را هم انجام دهند، از سوی دیگر نگرانِ تندتند گذشتن زمان هم هستند که مبادا سر لحظه تحویل سال نو به خانه نرسند. نگرانی و دلواپسی‌هایی که همه‌مان به وقت تحویل سال نو تجربه‌اش کرده‌ایم. از وقتی که مثل اردلان و آتوسا و مریم و علی کودک بودیم تا وقتی که بزرگ شدیم. حتما اردلان و آتوسا و مریم و علی قصه فرهاد حسن‌زاده هم وقتی بزرگ شوند، وقتی به دو ساعت مانده به لحظه تحویل سال برسند، یاد آن‌روزی می‌افتند که چطور در یک لحظه، آنها در یک نقطه به‌هم برخورد کردند: در نقطه‌ای که زمین به احترام آنها، باوقار و زیبا، زیر پایشان ایستاده بود، زمان را نگه داشته بود، تا آنها -و شاید همه کودکان شهر- کارهاشان را انجام دهند تا به موقع به لحظه تحویل سال نو برسند و به دور سفره هفت سین، با خانواده دعای تحویل سال را با لحظه شلیک توپ بخوانند.

«چتری با پروانه‌های سفید» با تصویرسازی خوب غزاله بیگدلو از سوی کتاب طوطی (واحد کودک و نوجوان انتشارات فاطمی) منتشر شده است. فرهاد حسن‌زاده نویسنده این داستان، نامی آشنا در ادبیات داستانی معاصر است، و شاید به جرات می‌توان گفت مهم‌ترین و بزرگ‌ترین نویسنده کودک و نوجوان امروز ایران، که در سال 1396 عنوان نویسنده منتخب جایزه جهانی هانس کریستین اندرسن را به دست آورد. از حسن‌زاده بیش از هفتاد کتاب در حوزه‌های مختلف منتشر شده، که برخی از آنها به زبان‌های انگلیسی، چینی، فرانسوی و…. ترجمه و از برخی نیز فیلم و انیمیشن ساخته شده است. حسن‌زاده تاکنون بیش از بیست جایزه برای آثارش گرفته که مهم‌ترینشان نشان ماه طلایی از جایزه جشنواره بزرگ برگزیدگان ادبیات کودک و نوجوان است. وی در سال گذشته نیز از سوی ایران نامزد جایزه جهانی آسترید لیندگرن شد. ماروپله، ماشو در مه، لولوی زیبای قصه‌گو، سنگ‌های آرزو، کنار دریچه نیم‌کت هفتم، قصه‌های کوتی‌کوتی، عقرب‌های کشتی بمیک، زیبا صدایم کن، هستی، از دیگر آثار حسن‌زاده در حوزه کودک‌ونوجوان است و رمان «حیاط خلوت» (نامزد جایزه گلشیری، کتاب سال ایران و قلم زرین) مهم‌ترین اثر وی در حوزه بزرگسال.

در بخشی از داستان «چتری با پروانه‌های سفید» می‌خوانیم:

به عقربه‌های ساعت نگاه کن! دو ساعت دیگر سال نو می‌شود و آن دختر، اسمش چیست؟ مریم. بله، مریم هنوز پشت چراغ قرمز ایستاده و به آن طرف چهارراه نگاه می‌کند. برادرش علی را می‌بیند که به ماشین‌های پشت چراغ قرمز گل می‌فروشد. مریم نگاهی به گل‌های خودش می‌اندازد و دلش می‌گیرد. زمان می‌گذرد و او هنوز گل‌ها را نفروخته.

مریم می‌گوید «ساعت چند است؟»

راننده می‌گوید: «دو ساعت دیگر توپ می‌ترکد!»

▫️@farhadhas دیوار فرهاد حسن‌زاده▫️

🔸یادداشتی پیرامون کتاب «چتری با پروانه‌های سفید»🔹

بعضی از اتفاق‌های همزمان بی‌آن‌که بخواهیم تبدیل به داستان می‌شوند. یعنی ذهن دنبال جور کردن داستانی است که آن را به قسمت یا حکمت یا نیروی خارق‌العاده‌ای نسبت بدهد. اسفند سال ۸۸ بود که داستانی نوشتم برای نشریه‌ی سه‌چرخه. از همان داستان‌هایی که هیچ‌چیزش از قبل معلوم نیست و نویسنده خودش را به دست جریان داستان می‌سپارد. وقتی چشم باز کردم دیدم داستانی سه اپیزودی نوشته‌ام که شخصیت‌هایش هر کدام داستان خود را دارند و بی انکه بخواهند یا بدانند بر داستان دیگری تاثیر می‌گذارند. اسم داستان این بود: «چتری با ستاره‌های سفید»
حالا بعد از تقریبا ده سال آن داستان تبدیل به کتاب شده. اسفندماه است و کتابی که از اسفند آمده در همین اسفند بوی مرکب چاپخانه را لای ورق‌های خود پیچیده. جالب‌تر اینجاست که اتفاق‌های داستان مربوط به آخرین ساعت‌های اسفند است و دغدغه‌های این ایام. گویی زمان برای آدم‌بزرگ‌ها به تندی در گذر است و برای بچه‌ها متوقف شده تا گره از کار هم باز کنند.
از آنجایی که این داستان برایم به مثابه یک فیلم بود، دلم می‌خواست نوع تصویرگری‌اش با کادربندی و جزییات سینمایی باشد، ولی لزوماً سینما نباشد. حتی عکاسی صرف از زندگی نباشد. ناشر (انتشارات فاطمی) خیلی با این ایده همراهی کرد. چند تصویرگر اتود زدند و در نهایت خانم غزاله بیگدلو را پیشنهاد کردم که خوشبختانه همان بود که باید می‌بود. حتی فراتر از آن. زیرا او فقط مجری و مطیع اوامر سفارش دهنده نبود. بلکه خودش هم ایده‌های خلاقانه‌ای برای بهتر شدن کتاب داشت. به خاطر همین ایده‌ها و هماهنگی‌ها بود که نام کتاب شد: «چتری با پروانه‌های سفید».
▫️@farhadhas دیوار فرهاد حسن‌زاده▫️

https://goo.gl/QXD3uM

🔹یادداشت/ روزنوشت:

وقتی خانه‌ی پدری را ترک می‌کردم، نمی‌دانستم دلم برای درخت سروی که یک روز من و پدرم آن را توی باغچه کاشتیم تنگ می‌شود. فکر می‌کنم سال 62 یا 63 بود که گفته بودند به یاد هر شهید درخت سروی بکارید. پدرم رفت و دوتا درخت سرو خرید. من فقط یک شهید می‌شناختم. دوست و همکلاسی نازنینم «محمود اشرف آبادی».
دوتا درخت را کاشتیم. به فاصله‌ی دومتری از همدیگر. نمی‌دانم چرا آن یکی جان نگرفت و چندان رشد نکرد. ولی سرو محمود آنچنان قدی برافراشت که انگشت حیرت به دهان مانده بودیم. پارسال تابستان تا نزدیکی‌های خانه‌ی پدری رفته بودم. خانه‌ای که حالا دیگر مال ما نبود، ولی محمود از بالای دیوار پیدا بود. برایش دست تکان دادم، برایم سر تکان داد.
🔸

⬆️⬆️ نشست چای و داستان در شهر قم برگزار می‌شود.