باد بهشت می وزد یا نسیم باغ یا نکهت دهان نو، یا بوی
لادن است؟
که براساس
آن، تشبیه «باد بهشت»، «نسیم باغ»
نکهت دهان یار» و «بوی لادن» تا بدانجا است که کار تشخیص و تمایز میان آنها را دشوار می سازد و با آن که
شنونده می داند مقصود گوینده چیست، در شک خیال انگیز
و نیز در شگفتی با وی هم داستان می شود.
این آرایه ادبی در شعر معاصر نیز به چشم می خورد:
کاینک به حیرتم
کاین شعر عاشقانه پر شور و جذبه را
باران سروده است
يا من سروده ام؟
تجاهل العارف، به طور طبیعی در محاورات روزمره نیز به کار می رود